Dorien Meulenijzer uit Leuven is door een spierziekte aan haar rolstoel gekluisterd en heeft hulp nodig voor bijna elke handeling. De 27-jarige vrouw heeft meer dan 50 hulpverleners, maar ze gaan gebukt onder veel stress en zijn allen even gejaagd. "Elk greintje menselijkheid is weg uit de zorgverlening", klaagt Dorien aan. "Het is bandwerk geworden."
Samen met Bieke Verlinden, Leuvens schepen van Sociale Zaken, trekt Dorien aan de alarmbel en heeft ze de campagne #ookmijnzorg gelanceerd.
Ze vinden dat de zorg is overgenomen door managers die zich bekommeren om kostenefficiëntie, en niet om mensen. Het hele systeem loopt ook vast in starre regels en procedures.
Dorien, tevens toegankelijkheidsambtenaar en OCMW-raadslid in Leuven, ondervindt het elke dag aan den lijve. Urenlang in het donker zitten omdat 'gordijnen opendoen' niet in het takenpakket zit. Gewassen worden door iemand van wie je de voornaam niet eens kent. Met natte haren moeten wachten op de volgende hulpverlener. Voor haar is het quasi dagelijkse kost.
Indien Dorien op de werkvloer iemand nodig heeft om haar te helpen bij het toiletbezoek, moet ze dat drie dagen op voorhand aanvragen. Het kost haar bovendien 5 euro per keer.
"Geen marge"
Zelf krijgt ze meer dan 50 verschillende hulpverleners over de vloer die allemaal een overvol schema moeten afwerken. "Er is nul marge", legt ze uit aan Het Nieuwsblad. "Ik denk niet dat velen beseffen hoe erg het is. Tot je er zelf mee te maken krijgt, natuurlijk, dan wordt het ook je eigen zorg."
Bieke en Dorien zijn ervan overtuigd dat wie efficiëntie najaagt, inboet aan effectiviteit en kwaliteit. En dat is bij de zorg niet anders. "Van haren kammen tot steunkousen aandoen, elke zorghandeling moet tegenwoordig als prestatie afgevinkt worden in een vastgelegde procedure", schrijven ze in een opinie op de website van Knack. "Standaardbehandelingen in de zorg worden afgewerkt met de chronometer in de hand: 60 seconden om een patiënt uit bed te halen, twee minuten om te douchen."
Maar zorgen voor is geen bandwerk, wel bindwerk. Wat eens een roeping was voor verplegend personeel, mondt door al die checklists en registraties uit in gelatenheid en vervreemding. "En dat is net wat we niet willen."
Bieke en Dorien hopen dat nog meer mensen hun schrijnende verhalen delen zodat op termijn die broodnodige menselijkheid in de zorg kan terugkomen, want het is #ookmijnzorg.
