|
Een liedjestekst, geschreven door Mon Mestdagh op de wijze van 'Nu syt wellekome'. Het lied werd door Mon, samen met enkele anderen, gezongen ter gelegenheid van een Driekoningenwedstrijd in de jaren tachtig.
De Driekoningenwedstrijd was toendertijd een organisatie van de VVV.
De Kèstag vâ Péike Rammekesant...
Op zanne kèrrewoëge vont Péike is e kintsj
't lag dor schuën te sloëpe in wéir en wintsj.
A voerdege 't nor zâ zister en ze paktege 't bè-j-éir,
ze waste en ze plaste en zèrgde d'r goe véir...
't was Kèstagtait!
Uëg bauve 't Vèstsje verschéin een wond're stèir
ge kost ze goe zien blingke van ènde vèir.
Schitterende stroële wéize Péikes' ofken oën
't volk van Dèrremonde ister nortoe gegoën...
't was Kèstagtait!
Nonnekes en pasters die waan d'r 't iëste zain
ze zongke vrië schuën liekes in 't Frans en in 't Latain.
Al ons èireme sloebers en de klèine bèrgerèi
stonte raut te schoive mè riësems kinnjere bèi...
't was Kèstagtait!
De goeje Zjèf De Kale brocht gaa-j-'n pausse vis,
Kaleke Step kwamp danse, gelèk mè kèiremis.
Den déike van de pajnners brocht kaule mè ne zak,
en kopvliës, bruët en buëne, en uëk e kreukske Kwak...
't was Kèstagtait!
Onzem bèrremiëster, mè pittelèir em bouis,
brocht zelf zan invittoësse, vèr rèssèpses op 't statouis.
't Was goet in Dèrremonde en 't was zoëleg, schuën en stil,
iederiën was gelikkeg, want d'r was goeje wil...
't was Kèstagtait!
|
