Zi nâ-j-èmme’k d’r al dikkes stoën nor kaike nowô en ‘k vroeg mè-j-attait af wâ véir em bouis datter d’r in die nis on ’t statouis stoë te drippe… Ik goën éir zegge, ge maug mè ni verkiërt verstoën, ik èmme’t auver ‘de bouis van ’t statouis’ en ni-j-auver ‘Dem Bouis van ’t statouis’ want dad’is dem berremiëster nowô!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Is dâ na-j-’n bron mè prauper woëter, is’t gië prauper woëter? Ik wéit et ni en ik èm er uëk nog nuët ginnen iëne zien gon van dringke, mor dâ zâ nâ wel normoël zain mè zuëvéil stammenéis op de Mèrt!

Ik zouë ’t nikker wille vroëge on den Hervent azze’k èm zien, mô ge wètj diën éid’ uëk zan loete nowô. Den iënen dag maugd’ èm alles vroëge en de nosten dag moe-j-èm zuëvéil maugelaik gerist loëte…

‘k Zouë ’t messchin béiter isj vroëge ô meniër Struëbants van de muzéi, die zâ d’r wel iet wéiten auver te vertèlle…

We gaan u even een meer logische en juiste verklaring geven:

Drinkbaar water werd vroeger uit een waterput gehaald. Later werd de pomp ingevoerd om het bovenhalen te vergemakkelijken. Iedereen mocht zich vroeger ook van water voorzien aan de stadspomp op de Grote Markt. De 19^e eeuw kende een snelle bevolkingsaangroei en de hygiënische omstandigheden waren niet op zijn best. Er ontstond toen een enorme behoefte aan proper water. Op het einde van de eeuw werden op een aantal plaatsen ‘artesische putten’ gebord, zo ook op de Grote Markt. Het betrof ijzeren buizen die op grote diepte in de grond werden gestoken waardoor het water spontaan opborrelde. In een nis aan de voet van het belfort liep constant helder water uit een kraan, waar op andere plaatsen gebruik werd gemaakt van gietijzeren pompen. Door een verkeerde technische behandeling viel de bron een aantal jaren geleden droog.

                                                                    
                                                                                      De bouis van 't statouis...