Ik ben overlèst mè man vraa en manne klèinzaun een bezoek gaan brengen aan onze trots, ONS Pèirt en de drie Gruëte Manne kwestie van hunne moraal eens te gaan bekijken. Om eerlijk te zijn, ze zien er triestig uit. In het ongewisse of dat ze nu al dan niet hun 'Tour de Termonde' zullen doen in mei volgend jaar. ONS Pèirt zijn kleed draagt nog steeds de sporen van de schandalige hemeluitbarsting (diën Oiljsteneir die toendertijd op Kanaal 3 durfde zeggen: “Ik hoop dat het stront regent” en die er nooit is op aangesproken – verdient enkele kokkenaute op zam b..es). UNESCO-werelderfgoed, mijn kleurpotloden! Mor alléi de knaptande èmme e schuën brouin frakske gekréige.
Faitelaik, ‘t was dor èiremoej taroef. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ja Louis, ook bij ‘den AVD’. Ik weet het. Niet alleen de 'helden' die jij vermeldt, ook de Witte Gyssels, Morel, John Raemdonck, Wardje Boon, Jef Van Vlemmeren, en waarom niet de Chou, Tsjingboem, Charel De Bleecker, de Slinke en de Willy Meulebroek.
Wordt het daarom ook niet dringend tijd dat de echte Dendermondenaars opstaan en de “57” (nvr.: stamnummer KAVD bij de KBVB) een reddende hand toesteken? Zoiets als Maurice Vander Cruyssen gedaan heeft in 1980?
 
Jef de Vojnne.
* * * * *

Wij voelen ons geroepen om zelf ook even te reageren en enkele herinneringen aan de glorietijden neer te pennen;
Thuismatchen van KAVD waren een veertiendaagse bezigheid van vele stedelingen. In de voormiddag werd druk overlegd in het lokaal aan de Franz Courtensstraat, het nodige gerstenat werd naar binnengewerkt om 's namiddags voldoende inspiratie te hebben tijdens de match. Vaak was de dienstdoende referee kop van jut!
De 'spionkop', aangevoerd door 't Klein Muziekske van Tsjing Boem was steeds present op zijn vaste stek aan de zijkant van de tribune en 'Geen woorden maar daden', 'KAVD killemodee-dee-dee' waren schering en inslag. Het nabootsen van een ambulance door de saxofonist van dienst wanneer een speler van de bezoekende ploeg zich bezeerde bij één of andere fase zullen velen zich nog herinneren... 
Zowat iedereen had zijn vast plaatsje tijdens de matchen. De tribune was voorbehouden aan de notabelen van zowel de thuisploeg als van de bezoekers (onder wie Louis Tas, Jan en Guido Van Damme, Fernand Van Den Berghe, ...). Je had steeds dezelfde groep bij 't muziekske (met mannen zoals Etienne Laureys, Jean Van Damme en tal van oud-spelers) , een groep vóór

 de kantine (onder wie Leo en Louis D'Hondt), en een groep aan de andere zijde van de tribune. De overzijde van het terrein was meestal voorbehouden voor de supporters van de tegenpartij. Achter de goal (de zijde van 't café van 'Den Bot') herkende men eveneens steeds dezelfden (Fredje De Landtsheer, Bakkerke, Winne Van Damme, ...). Mooie tijden waren dat!

Jempi