|
Bijna 50 jaar geleden
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het is bijna 50 jaar geleden, dat de door iedereen gekende en geliefde supporter nummer 1 van KAVD overleed. August Mestag sliep in op 16 september 1959, om 17.30 uur in het Dendermonds Gasthuis, op 83-jarige leeftijd.
Door bijna iedereen werd hij Gustje of nonkel Gustje genoemd. Zijn populariteit was immens groot.
August Mestag kan men gerust het prototype van de lokale middenstander noemen. Hij had iets van zowel de schalkse Uilenspiegel als van de levensgenieter Pallieter
Gustje kon met iedereen overweg en wist zich steeds aan te passen aan de omstandigheden.
Het leven omschrijven van Gust zou ons te ver leiden en wellicht zou het internet onvoldoende paginass voorhanden hebben
Zijn leven was een aaneenschakeling van anekdotes waar iedereen met plezier kan aan terugdenken.
We sommen enkele kenmerken op van August Mestag:
-Gustje was danig fier op zijn haardos, zelfs nog als Mang (den Bot) de coiffeur veel moeite kreeg om zijn uitgedunde haardos over zijn schedel te verdelen
Hij droeg dan ook bijna nooit een hoofddeksel.
-Hij ontbrak omzeggens op geen enkele begrafenis in de stad en verzamelde doodsbrieven en bidprentjes in een reuzenkoffer. Alles was keurig en alfabetisch geklasseerd.
-Gustje fungeerde meer dan 45 jaar als tweede getuige bij aangiften van geboorten, zodat bijgevolg de geboorteregisters van de stad meer handtekeningen van Gustje bevatten dan van alle burgemeesters samen
Bij het checken van onze eigen geboorteakte vonden wij ook de handtekening van August Mestag!
-Gustje speelde jarenlang Nicodemus aan de zijde van de enige échte Sinterklaas (meestal bakker Cesar Moens)
De kostuums werden ook al eens omgewisseld, zodat ze als Sinte-Gustje en Zwarte Cesar op de baan gingen...
Bakker Cesar Moens.
-Gustje stak bij elke thuismatch van KAVD de supporters en spelers een hart onder de riem door hen via de microfoon toe te spreken voordat de aftrap werd gegeven. Hij vertoklte steeds op voortreffelijke wijze het KAVD-lied.
-Gustje was dankbaar voor het leven dat hem elke dag werd geschonken. Zijn leuzes waren: Humor is de beste medicijn en In de hemel lachen ze ook graag!
-Als kind was hij een echte waterrat. Elk verbod door eender wie en de daaraan verbonden gevolgen lapte hij aan zijn laars. Hij nam indien mogelijk een dagelijkse duik, als het weer dat toeliet.
-Op 13-jarige leeftijd bracht Gust op de maandag van kermis een drenkeling op het droge. Een klein meisje was in de Dender gesukkeld en Gustje dook als een volleerd redder het water in. Diezelfde avond bracht de Harmonie van de Katholieke Burgerskring, waar Gustje spelend lid was, een serenade aan zijn deur. Hij nam prompt zijn instrument en speelde mee tijdens zijn eigen huldiging!
-Gustje kroop in de kapel van het Heilige-Maagdcollege stiekem in een biechtstoel en hoorde de biecht van een aantal nietsvermoedende klanten
Op een bepaald ogenblik kwam de superior dit te weten en haalde Gustje met de nodige heisa uit de biechtstoel. Vader Mestag werd naar school geroepen en de gevolgen bleven niet uit. De bengel ontving een stevige pandoering van zijn vader en riep: zû nèig ni sloëge, ge goët er man roepingk vèr paster ouitkloppe!
-Gustje was ook een fervent kaatser.
-Gust verloor zijn eerste echtgenote tijdens de oorlog. Een inslaande bom op de Grote Markt werd haar fataal. Hij hertrouwde met Nancy Black, met wie hij café Den Tinnen Pot op de Grote Markt uitbaatte.
-Op vlak van hulpbetoon was Gustje steeds op de eerste rij te vinden. Vooral ten voordele van de weeskinderen legde hij een intense bedrijvigheid aan de dag.
-Gustje kon een beetje vanalles
uitleggen als de beste advocaat, zingen, toneelspelen, gedichtjes maken, musiceren, componeren,
-Wilde men iets meer te weten komen over Dendermonde dan was Gustje de aangewezen persoon.
-Na het overlijden van zijn echtgenote Nancy trok Gustje in bij zijn zoon in de Bogaerdstraat. De laatste jaren van zijn leven leed hij aan reuma en artrose in de hoogste graad. Vele Dendermondenaars zullen zich nog herinneren dat Gust regelmatig in een rieten zeteltje buiten kon genieten van het goede weer. Elkeen die er passeerde sloeg een praatje met hem. Hij was en bleef een optimist!
|
