|
|
|
KVE 50+ VZW is een afdeling van KVE |
|
|
04-12-2011 |
04/12/2011 Kerstreis Lille en omgeving. |
Driedaagse Kerstreis naar Lille (Rijsel) en
Omgeving
zondag 4
december: Stipt
om 7 u. vertrokken te Edegem met Peter aan het stuur richting Kortrijk om onze
gids Philippe Despriet (door de meesten onder ons welgekend) op te pikken aan
het Vlasmuseum waar we ook op een warme drank vergast werden.
Verder ging het dan vlot naar Rijsel waar we
in een nog bijna verkeersvrije stad (zondagmorgen) een rondrit maakten om de
eerste indrukken op te doen van het oude en nieuwe Rijsel. Op de Place Rihour vlogen we uit de bus om
met Philippe van naderbij Vieux Lille te bekijken. Aan bezienswaardigheden geen
gebrek, teveel om op te noemen. s Middags trokken we naar restaurant La
Chicorée voor een uitgebreide lunch.
Nadat iedereen terug wat op krachten gekomen was zetten we onze
ontdekkingstocht verder met een bezoek aan het Palais des Beaux Arts de
Lille. Hier gingen we eerst een kijkje
nemen in de kelderverdieping waar zestien Plans-Reliefs tentoongesteld staan. Dit zijn maquettes van Franse, Belgische en Nederlandse
steden op schaal 1/600 gemaakt in opdracht van de gekende fortenbouwer
Vauban. Het doel was om de militairen
vertrouwd te maken met de plattegronden om mogelijke aanvallen te
vergemakkelijken. Nadat we even buiten
moesten wegens een vals alarm konden we de rest van het museum bezoeken met
zijn talrijke schilderijen, beeldhouwwerken, porselein, enz. Anderen trokken al de stad in om aangekondigd
als één van de mooiste kerstmarkten van Frankrijk te bezoeken. Dit bleek echter lichtelijk overdreven. Moe maar voldaan zochten we buiten Rijsel ons
hotel Mercure Lille Aeroport op. Even
wat opfrissen en ons in avondkledij gestoken voor het diner. De aangeboden kip zonder saus was de volgende
dagen het gespreksonderwerp.
maandag
5 december: Na
het rijkelijke ontbijt dat de kip deed vergeten begonnen we aan ons bezoek van
Frans-Vlaanderen. We reden Douai binnen
langs de Porte d Arras (XIV de eeuw) om halt te houden bij de Fonderie de
canons. Hier restte enkel nog een
gebogen buitenmuur en één kanon. Ook het
vermelden waard: het beffroi (belfort
1380) met stadhuis (XV de eeuw). We
verlaten de stad voor een rit door het agrarische Artesië (Artois). Stond niet in het programma vermeld maar
dubbel de moeite waard om te bezoeken: het Canadian National Vimy Memorial,
opgericht ter ere van de hier in WOI gesneuvelde Canadese soldaten. Een 100 ha groot terrein waar nog de
ontelbare bomkraters te zien zijn. De loopgrachten en tunnels kunnen onder
begeleiding bezocht worden. Op het in
1936 ingewijde indrukwekkende oorlogsmonument staan de namen gebeiteld van 11
285 in Frankrijk vermiste soldaten. Na
een korte fotostop aan een Duits soldatenkerkhof waar 44 833 gesneuvelden lagen ging het
verder terug naar Arras. Voor ons
middagmaal werden we verwacht in het restaurant l Astoria Carnot voor weer een
lekker en uitgebreid diner. Dat de wijn
à volonté was kon men merken aan het geluidsniveau van de gevoerde gesprekken
aan tafel. Terug de bus op voor het
vervolg van onze verkenning van Artesië. In Givenchy-Le-Noble kunnen we aan de
inkompoort een blik werpen op het intussen leegstaande en vervallende kasteel
van Givenchy. Met de bus rijden we door
een 4 km lange dreef omzoomd met langs beide zijden twee rijen
lindenbomen. Ze is de verbinding naar het
kasteel van Lignereuil. Prachtig!
Intussen is de wolkenloze en zonnige herfsthemel van s voormiddags veranderd
in een donkere winterhemel met talrijke regen- en zelfs een hagelbui als
gevolg. Terug in Arras kregen we nog de
gelegenheid om de marktplaats en omgeving te bezoeken. Hier stond nu echt een mooie kerstmarkt met
vasttapijt op de kasseien en vele houten verkoopsstalletjes met handwerk en
streekprodukten. Omdat de avond al aan
het vallen was alles ook sfeervol verlicht.
Terug naar ons hotel voor ons diner met als
verrassingsdessert een chocolade ijsblok waar enkelen hun lepel op dubbel
geplooid hebben. Na nog een slaapmutsje
was het tijd om de koffers in te pakken
dinsdag
6 december:
Tijdens het weer overvloedige ontbijt vernamen we via Kris iPod dat we
eindelijk een nieuwe regering hadden.
Niet dat er velen van wakker gelegen hadden. Nadat Peter alle koffers in
de bus geperst had namen we afscheid van Rijsel. De zon was ook weer paraat. Onze eerste stop was in het schitterend
gerestaureerde dorpje Terdeghem (600 inw.) met als bezienswaardigheid de kerk
van Saint-Martin (XII de eeuw) met zijn talrijke kostbare kunstwerken. We tuften verder door het liefelijke
landschap richting Volckerinckhove voor onze lunch in Herberge in
dHope. Het was weer af. Op de weg naar Saint-Omer konden we in
Wormhout en Esquelbecq telkens de prachtige kerk bezoeken gevuld met
schilderijen, houtsnijwerk, glasramen, enz.
In Saint-Omer brachten we een bezoek aan de kathedraal van Notre-Dame
des Miracles (XIII-XVI de eeuw). Ook
hier weer tijd te kort om alles grondig te bekijken ; de Kruisafneming
van Rubens, een astronomisch uurwerk, reuze grote orgels, praalgraven, epifaten
(grafschriften) enz. Onze fotografen hadden werk. Het begon al een beetje te
duisteren als we in Cassel aankwamen voor een aperitiefje aangeboden door een
milde sponsor. Hierna was het zéér
rustig op de bus tijdens de rit naar Ieper waar ons nog een broodmaaltijd
wachtte. In Kortrijk moesten we
noodgedwongen afscheid nemen van onze zeer gewaardeerde gids Philippe, zelfs
chauffeur Peter had nog nooit zo een goede gids gehad tijdens zijn 12 jarige
loopbaan. Na een vlotte rit kwamen we omstreeks 20.30 u. aan in Mariënborg.
t Was weer tof. Met dank aan Romain voor al het
voorbereidende werk.
Afspraak voor een bezoek aan Verdun en
omstreken???
|
|
|
|
03-12-2011 |
03/12/2011 Praatcafé |
Vlijtige handen maakten mooie bloemstukken.
Na een ietwat verlate start staken onze dames
de handen uit de mouwen. Bloemen, geknipt tuingroen, takken, bladeren,
schaaltjes, potjes stonden te wachten om gebruikt te worden. Eens de keuze van
het model en de te gebruiken materialen gemaakt, had onze vlijtige lerares
Jeaninehanden, oren en ogen tekort om iedereen met raad en daad bij te staan,
suggesties te geven, en even een techniek aan te leren. Stilaan groeiden de
verschillende creaties uit tot prachtige bloemstukken, die beslist in een uitstalraam
niet zouden misstaan. Spijtig genoeg was er tijd tekort om aan een witte
kerstboomcreatie met piepschuim en watten, een idee van Jeanine, te beginnen.
Dat sparen we dan voor volgende kerst.
Nadat alle werkjes samen uitgestald werden,
kon de fotograaf van dienst de vlijtige dames vastleggen op de gevoelige
kaart.
LVS
|
|
|
|
29-11-2011 |
29/11/2011 Muziekavond |
Spreker : Leo Segers
Inhoud : opera Porgy and Bess, componist George Gershwin (geboren als
Jacob
Gershowitz) en voor de eerste maal uitgevoerd in New York.
Alle
rollen werden gezongen door zwarte acteurs en actrices..
De
componist stelde dit als eis.
De
opera is na zijn dood pas populairder geworden.
In
1959 is er een filmversie van gemaakt.
Enkele
bekende melodieën : Summertime, A Woman is a sometime thing
Leaving for the promised land
Boeiend verhaal over de mannen van Catfish
Row
Jef De Vos
|
|
|
|
22-11-2011 |
22/11/2011 Leuven & Tienen |
Uitstap Leuven - Tienen
41 deelnemers, zoals gewoonlijk goed op tijd,
voor onze dagtrip naar Leuven en Tienen.
Gelukkig die morgen, geen mist , maar de
dagelijkse files richting Brussel en omgeving kun je niet ontwijken hoezeer
onze chauffeur van dienst ook zn best deed.
Zo kwam het, dat we na anderhalf uur rijden
(nou ja
), in Salons Georges, nabij het
centrum van Leuven, konden genieten van
een welgekomen kopje koffie of thee met begeleidende rozijnenkoek. Rond de klok
van 10 vertrokken 2 groepen met gids naar het centrum voor een wandeling langs
enkele universiteitsgebouwen.
In de Universiteitshal, oorspronkelijk de
Lakenhalle met enkel een benedenverdieping gebouwd in gotische stijl, werd in
1432 de pas gestichte universiteit ondergebracht. In de 17e eeuw
verkocht de stad het gebouw volledig aan de universiteit en werd de eerste
verdieping opgetrokken in barok stijl. De diensten van het rectoraat zijn er nu
nog in ondergebracht.
Kanunnik Pieter van Dale uit Antwerpen en
oud-student van de universiteit, stichtte het Van Dalecollege om arme studenten
uit Antwerpen en Aalst de gelegenheid te geven theologie, filosofie en
kerkelijk recht te studeren. Een mooi gebouw in renaissance stijl met gotische
kenmerken. In dit gebouw bevinden zich de sociale diensten voor de studenten.
Paus AdrianusVI, oud-professor, stichtte het
pauscollege in de 16e eeuw, het werd later herbouwd in
classicistische stijl. Nu is het gebouw een pedagogie voor studenten.
Het was al snel middag en dus tijd voor de
lunch, een uitgebreide broodmaaltijd.
Vermits er nog wat tijd was vóór het vertrek
naar Tienen, en het zonnetje intussen volop van de partij was, maakten velen
gebruik om nog een stapje in de omgeving te zetten.
Leuven, een levende en aangename stad!
Een klein halfuurtje rijden richting Tienen, en
daar stonden de suikergidsen te wachten om ons rond te leiden in de
raffinaderij. De Tiense
suikerraffinaderij, marktleider in België, maakt sinds 1989 deel uit van de de
groep Südzucker AG die 17700 werknemers telt.
We
troffen een fabriek in volle werking en volgden het proces van biet tot suiker.
De werkelijke suikerwinning begint nadat de bieten werden gewassen en in kleine
stukjes geraspt. Deze snijdsels worden
in een grote cilindervormige trommel, de diffusor, gebracht en tegen een sterke
waterstroming in voortgestuwd. De uitlogingsvloeistof, dit is het water met de
opgenomen suiker, wordt aan het einde van de trommel opgevangen waarna het
proces van de scheiding van de suiker en het water kan beginnen. De diffusor,
ontwikkeld in de Tiense raffinaderij, wordt nu nagenoeg in alle suikerfabrieken ter
wereld gebruikt. Toch iets om fier over te zijn! Via kalkzetting, carbonatie en
verdamping wordt de vloeistof verder gezuiverd en de suikerconcentratie
verhoogd. Na verdere verdamping in de kookapparatuur, waar suikerkristallen worden
gevormd, bekomen we eindelijk na droging onze kristalsuiker.
Het grootste gedeelte van de geproduceerde
suiker wordt opgeslagen in silos en van daaruit verdeeld in bulk of via de
verpakkingswerkplaats, dit alles automatisch.
Voorwaar een indrukwekkend bedrijf, een bezoek
waard.
Het was rond de klok van 6 wanneer onze bus,
met, naar ik meen, 41 tevreden deelnemers, terug de parking van Mariënborgh
opreed na een dagje cultuur met een vleugje suiker.
V. Goelen
|
|
|
|
08-11-2011 |
08/11/2011 Iconen tentoonstelling |
SD Worx
bezit een rijke en door kenners hooggeprezen verzameling iconen. Het gaat om
een 900-tal iconen, zowel op hout als in metaal. Het zijn voorwerpen uit een
tijd en een context die de onze niet is. De iconen schilderkunst ligt ingebed
in een eeuwenlange traditie waarin mensen een afbeelding proberen te maken van
iets wat hen in het diepste van hun wezen raakt. De oudste wortels van de
iconen kunst liggen in Egypte.
Het eerste
beeld dat je krijgt wanneer je de museumzaal betreed is indrukwekkend. Al die
iconen die je tegemoet kijken. Allemaal kundig opgehangen en weggeborgen achter
glas in een gekoelde ruimte. Nog meer verwondering als je de wanden ziet
opendraaien. Wanden die nog een grotere schat aan iconen verbergen.
Een
deskundige uitleg over het ontstaan, de verschillende culturen, het beeld, de
lectuur voor ongeletterden, het perspectief, enz werd zeer boeiend gebracht
door onze gidsen.
Ook de
creatie van een icoon vertrekkende van een harsvrij houten stuk, zijn
versterking, de ondergrond met zijn in lijm gekleefde doek bestreken met
gemalen krijt, het aanbrengen van de contouren het bladgoud de kleuren met
een beschermende olie-harslaag (de olifa) werden met woord en beeld begrijpbaar
uitgelegd.
Als
aandenken werden we verwend met een prachtige folder met veel kleurenfotos.
Voor hen die
er niet bijwaren: gemiste kans!
Romain.
|
|
Tags:Iconen
|
|
04-11-2011 |
04/11/2011 Wenskaarten maken o.l.v. Hilde en Luce |
Een stralende lentenamiddag in de herfst
bracht een schare enthousiaste deelnemers bij elkaar die, gewapend met snijgereedschap,
motiefpapier en lijm het voornemen hadden genomen hun eigen wenskaartje te
maken.
De scharen gleden door het papier en de figuren
en motieven werden op de kaartjes gelijmd dat het een lieve lust was.
Algauw was duidelijk dat er veel geduld en toch
wat ervaring nodig is wil je het werk
tot een goed einde brengen.
Creatief bezig zijn, onze dames zijn niet aan
hun proefstuk, getuige de mooie resultaten op het einde. Bekijk maar eens de
fotos. Knap ook het afgewerkte kaartje en de motivatie van onze jongste
deelneemster. Bomma en bompa zagen dat het goed was.
Voor herhaling vatbaar?
Natuurlijk,en niet alleen voor wenskaartjes.
Heb je een hobby die je met anderen wil delen,
geef een seintje en je komt zeker aan de beurt.
Heb je nog wat drempelvrees en wil je enkel
kijken, dat kan ook, kom alvast eens af op vrijdag 2 dec want dan maken we
bloemstukjes.
V. Goelen
|
|
|
|
04-10-2011 |
04/10/2011 PC voor beginners |
Door toedoen van al die omleidingen in de
buurt werden de laptops van Mevr. Jennes, onze lesgeefster, pas op het laatste
moment binnengebracht.
Maar, dankzij de hulp van Leo en Jean-Pierre stond alle apparatuur toch
op tijd klaar in ons les lokaal te
Mariënborgh.
Onze leerlingen keken wel een beetje
zenuwachtig voor het begin van de les. Maar spoedig waren deze absolute
beginners flink aan het oefenen met de muis. Zo zochten ze naar de cursor op het toetsenbord,
probeerden de gom uit, en wisten al
spoedig wat de functie van de
verschillende toetsen was.
Na de pauze werd even de werking van het
internet uitgelegd.
Achteraf was iedereen erg enthousiast en vol
lof over de lesgeefster Mevr. Jennes.
Ze hadden de smaak te pakken, en vroegen om
een vervolg op deze les.
En, wat heel belangrijk was na deze les, ze
wisten het nu wel degelijk :
EEN COMPUTER
BIJT NIET!!!
L.V.S
|
|
|
|
19-09-2011 |
19/09/2011 Citytrip Istanbul |
Citytrip Istanbul
19 september 23 september 2011
Het was een bewogen vertrek op 19 september. Vooreerst was er een
wijziging van het vluchtschema aangekondigd. Vervolgens kwamen er twee koppels
een half uur te laat op de afspraak ten gevolge van een accident op de weg en de vele omleidingen naar de Doornstraat
als gevolg van wegeniswerken. Geen
probleem want alles werd door de KVE leiding in goede banen geleid. De tocht naar Düsseldorf verliep goed en het
inchecken ging vlot tot ieders tevredenheid. Na de onvermijdelijke controles
zaten we in het vliegtuig naar Istanbul. Een goed maal met Turkse wijn vulde
onze lege magen.
Het uitchecken verliep zonder bagageproblemen. We gingen niet direct
naar het hotel maar met een kabellift naar Piere Loti. Het snackje vooraf was
een echt Turks gerecht maar zeker niet slecht. Het uitzicht boven op de stad
was buitengewoon prachtig en zeker met de verlichting bij valavond.
Ons hotel Ikbal De Luxe was degelijk. Maar zoals alle Oosterse
accommodaties met hier en daar de nodige gebreken zoals een niet werkende
douchekop, liften die het soms lieten afweten, handdoeken vergeten en lawaai,
typisch Oriëntaals. Globaal genomen was het goed en waren de meeste kamers
volledig in orde. Het ontbijt was uitgebreid en gevarieerd. Het eerste en
enig avondmaal was goed. De Turkse
wijnen zijn best te drinken.
Onze plaatselijke gids DEHA sprak perfect Nederlands. Hij verbaasde
iedereen met zijn uitgebreide
historische kennis en was ook een spraakwaterval.. Hij wist ons feilloos door
de historische sites te leiden en gaf een duidelijk beeld van wat zich daar had
afgespeeld. Het was waarlijk de moeite om al de pracht en praal te bewonderen.
Vragen ontweek hij niet en stond steeds paraat om te helpen in moeilijke
situaties o.a. bij een armbreuk.
De lunches en diners waren steeds zeer goed verzorgd en lekker. Wij
Westerlingen konden de Turkse keuken zeker appreciëren. Een nieuwigheid was dat
elk warme maaltijd die steeds uit drie gangen bestond, vergezeld was door twee
dranken naar keuze. Dit hield in dat niet individueel moest afgerekend worden
wat een aanzienlijke tijdsbesparing betekende. Dit was wel nodig gezien de
hectische toestanden in het verkeer.
Na enkele dagen hadden we nog
niet de tijd gekregen om de omgewisselde euros naar Turkse Liras uit te geven. De trip was werkelijk All In.
De boottocht op de Bosphorus was ondanks het minder goede weer de
moeite waard. We zagen de Bosphorus brug die Europa met Azië verbindt langs de
onderkant. In het donker is deze brug prachtig verlicht.
Na een defilé van knappe jonge mensen die de laatste ledermode showden
kregen de liefhebbers de gelegenheid om de VISA kaarten boven te halen.
Het haman bezoek was voor velen een openbaring.
Een laatste bezoek aan het archeologisch museum van Istanbul sloot deze
prachtige reis af. De terugtocht verliep even bij het inchecken een beetje
chaotisch maar uiteindelijk viel alles terug in de plooi. Vroeger dan gepland
waren we vermoeid maar voldaan in Mariënborgh
aangekomen.
Een hartelijke proficiat voor de KVE begeleiding.
Karel
|
|
|
|
08-09-2011 |
08/09/2011 Zomerwandeling Hoogboom |
Zomerwandeling Hoogboom
Spijtig genoeg waren de weergoden niet met
ons. Donkere wolken en af en toe wat regen hield ons niet tegen om er flink
tegenaan te gaan. Na een heerlijke koffie of thee en voor sommigen zelfs een
Duvel vertrokken we onder de vakkundige leiding van André Roeken, die voor ons
deze wandeling had uitgedokterd, voor onze ochtendwandeling van +/- 8 km. Hij
leidde ons langs mooie dreven richting Kattekensberg.
Na een heerlijk middagmaal in Taverne Bobs
Place draaiden we rondjes langs het landgoed Oude Gracht en door het domein
De Uitlegger. Uiteindelijk bereikten we de manège St. Hubert waar we onze
dorst konden lessen. Na nog een klein halfuurtje stappen bereikten we terug ons
vertrekpunt.
Wegens de natte weersomstandigheden zat er
geen terrasje meer in.
Ik wist niet dat er zo goed kon gewandeld
worden op een boogscheut van De Stad.
André bedankt. Ik zal volgende keer terug eieren
naar de Klarissen dragen. Dan hebben we hopelijk de volgende keer beter weer.
Hugo Geets
|
|
|
|
30-08-2011 |
30/08/2011 Meesterwerken in het MAS |
Gids : Kathleen JORIS
Het is een
tentoonstelling die tot stand is gekomen door de samenwerking met drie andere
Antwerpse musea : het KMSKA, het M HKA en het Museum Plantin-Moretus.
De volledige 3de
verdieping van het MAS werd hiervoor ingericht.
Bedoeling was vooral
een beeld te krijgen van hoe Antwerpen zijn invloed uitgeoefend heeft en nog op
de wereld.
Het thema is vooral in functie van het BEELD de stad als een CULTUURSTAD te erkennen. (16de
Eeuw)
Bij de intrede in de
zaal werden we ontvangen met een MONTAGE (niet direct te ontdekken) van aan elkaar geplakte beelden en geluiden
van een viool. Dit zou ons moeten doen nadenken
wanneer we beelden en geluiden zien en/of horen. Het lijkt op een GEHEEL doch
het is een aaneenschakeling van aparte beelden en geluiden, en als dusdanig
valt dit niet op.
De volgende ruimte
toont ons de MACHT IN GOUD. Vooral de
goddelijke verering en de onvatbare blijde intredes van vorsten (bv. munten van
Alexander de Grote). Het was vooral door
Rubens dat de stadsdecoraties werden aangebracht.
Beelden van grote
landvoogden werden gemaakt van dure steensoorten (zoals witte marmer)
Contrasterend hiermede
heeft onze JAN FABRE met zijn groene juweelkevers (uit Thailand) een beeld
willen scheppen van de MENS ten opzichte van de KEVER. De mens met zijn zachte buitenkant en harde
binnenkant (botten, knoken) en de kever met zijn harde buitenkant en zijn
zachte binnenkant. Door die harde groene
kevers in de vorm van een mensbeeld te creëren, maakt hij als dusdanig ook een
menselijk beeld met een harde buitenkant.
Ook de dweil met de
belgische driekleur en de tekst doet ons nadenken, filosoferen over bvb. ons
vorstenhuis. Hij noemt dit opneembare kunst.
Jan (zonder namen te noemen) merkte direct op : Voor België is dit effectief
dweilen met de kraan open
.
Vervolgens gaan we
over naar een volgende episode in de schilderkunst (ikonenschilders) nl. de
Byzanthijnse schilderkunst. Die uitte zich
vooral in het schilderen op goudkleurige achtergronden. Het zijn nadien de vlaamse primitieven die een nieuwe visie in de schilderkunst
brengen (nemen dus afstand van die gouden achtergronden) en dit vooral onder
impuls van Rogier Van der Weyden. Het
werk van deze vlaamse primitieven werd vooral beïnvloed door de brabantse
mystiek nl. het contact met God via het eerbiedige aardse.
Er is de zin voor
realiteit doordat men ervan uitgaat dat alles door God is geschapen. We
bevinden ons dan in de 14-15de eeuw. In die werken zit vooral veel
symboliek zoals bvb. een schilderij waarin vooral de lente te zien is, geeft
ons symbolisch hoop.
Het is hier dat voor
het eerst de schildertechniek met transparante OLIEVERF wordt toegepast met
name door de uitvinder Jan Van Eyck.
(Door verschillende transparante lagen op elkaar aan te brengen, krijgt
men donkere tinten.)
Zo komen we dan
dichter bij de hedendaagse kunst. Pop art, Andy Warhol : bekend bij de
hedendaagse kunstliefhebber, doch blijkbaar zou Vlaanderen hier niet echt van
houden.
Het is echter door de boekdrukkunst (16de eeuw)
dat Antwerpen terug op het voorplan treedt. De verspreiding over de wereld van
vooral prenten gebeurde door de jezuïeten.
Het was vooral Jeroen
Cock die zich als een soort manager/uitgever van de prenten manifesteerde.
In de ruimte KAMERS
EN KASTEN VOL WONDEREN is een ruime verzameling te zien van schilderijen, die
bvb. ingelegd zijn in een kast met vakjes, deurtjes en schuifjes (wonderkabinet) of een verzameling van
schilderijtjes in een schilderij. Dit
soort kunstkamers is exclusief ontstaan in Antwerpen met name door Frans
Francken. Zijn schilderijen zijn meestal van een klein
formaat (kabinetstukken) .Veel van zijn werken zijn met allegorische of
bijbelse thema's met de nadruk op de menselijke figuur.
Op het einde van de 16de eeuw
krijgen we de opkomst van het protestantisme (in hun leer staat : Vereer geen
beelden) en met het gekende gevolg : de beeldenstorm.
Het is dan ook in 1585 dat de val
van Antwerpen zich afspeelde. Onder
andere tol betalen om via de Schelde Antwerpen te bereiken enz
Het is pas begin 17de eeuw dat er
terug een opleving is gekomen voor Antwerpen, door het zogenoemde 12-jarig
bestand tussen de noordelijke en zuidelijke Nederlanden. Voornamelijk het vrijmaken van de Schelde was
het hoofddoel.
Door het schilderen van allegoriëen of beeldraadsels
(Een allegorie betekent in de beeldende
kunst een voorstelling waarin één of meer personificaties en/of meerdere
personen of figuren zijn verwerkt die met elkaar in interactie kunnen zijn). Dit
zou geholpen hebben om het verdrag kracht bij te zetten bij de ondertekening.
Het is Rubens die dat alles te horen krijgt en zodoende krijgen we terug via de
schilderkunst de macht van het beeld.
(Als dusdanig wordt dan ook het protestantisme
geweerd).
Het is ook van toen dat de KUNSTHANDEL IN DE
SCHILDERKUNST veranderde. Voorheen
maakte men een schilderij in opdracht van iemand en voor een afgesproken
prijs. Dit veranderde in het maken van
een stock in schilderijen, welke dan in bvb. het beursgebouw werden
verhandeld. Tussen haakjes : op een van
de schilderijen is te zien waar vroeger het HANZEHUIS OF OOSTERSHUIS stond. Het
is op exact deze plaats dat nu het MAS staat.
Onze wandeling eindigt bij een werk van Luc Tuymans. Het is hij die aan de voet van het MAS het
museumplein met de 1600 m² grote mozaïek Dead Skull heeft laten uitvoeren. De antwerpse kunstenaar grijpt daarvoor terug
naar een gelijknamig schilderij uit 2002. Dat was op zijn beurt gebaseerd op de
gedenkplaat voor Antwerpenaar Quinten Metsys (1466-1529) op de
gevel van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. Metsys was schilder en oprichter van
de schildersgilde. Oprichter van de Antwerpse school en een van de laatste
belangrijke vertegenwoordiger van de vlaamse primitieven.
Dead Skull legt een link tussen schilderkunst uit de Gouden
Eeuw en een hedendaags Antwerps icoon. Het verbindt ook twee Antwerpse torens:
het MAS en de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. Het is het eerste publieke werk van
Luc Tuymans dat permanent zichtbaar is.
Deze 1.5 uur durende rondleiding heeft naar mijn mening ons
allen geboeid en dit vooral door de zeer goede gids, die ons via een chronologische
opbouw(evolutie) in de geschiedenis het beeld
in Antwerpen (vooral schilderkunst) heeft
leren ontdekken.
Uw chinese vrijwilliger Achiel.
|
|
|
|
17-08-2011 |
17/08/2011 Bezoek aan de JAIN tempel te Wilrijk |
De JAIN tempel te Wilrijk
Het eerste deel van ons bezoek verliep in een ontvangstlokaal. De gids wees ons op het verschil tussen enerzijds het Hindoeïsme en het Boedhisme, en anderzijds het Jainisme.
Hieruit bleek dat het Jainisme binnen India wel de levensfilosofie met de kleinste groep aanhangers is, maar toch nog goed voor zon 7.000.000 leden binnen de grenzen van het land.
De voornaamste levensregels die Jainisten opvolgen zijn : geweldloosheid, de natuur en alles wat leeft, niet bezoedelen of schade toebrengen, vasten, mediteren en bezinning. Ze volgen een vegetarisch dieet. Volgens de leer van Jain leeft de geest eeuwig voort, door een kringloop van wedergeboorte en verlossing
De Jain gemeenschap in Antwerpen telt zon 400 à 500 gezinnen, ongeveer 1500 personen.
Ze werken bijna allen in de diamantsector.
Na deze inleiding bekeken we buiten de architectuur van de tempel en de bijgebouwen. De tempel is de grootste in zijn soort buiten India gebouwd. Hij werd opgetrokken in witte marmer, dezelfde soort die gebruikt is bij de Taj Mahal tempel in India. De onderdelen van de toren zijn massieve blokken die in India werden bewerkt, dan verscheept en hier ter plaatse op elkaar werden gezet. Het overvloedige beeldhouwwerk laat geen plaats onbenut, en leest als een boek, dat in verschillende etages, de symboliek van de leer van het Jainisme onderwijst. Boven op de toren staat een gouden kruik, het symbool van de drang naar onsterfelijkheid. En op de kruik wappert de goud met rode vlag, het symbool van de overwinning van het geestelijke op het materiële. Elk jaar wordt het vervangen van de vlag via opbod aan de meest biedende gelovige gegund, en gaat met een heel ritueel gepaard.
De deuren van de tempel zijn ware kunstwerkjes van houtsnijwerk en beelden de 8 gelukssymbolen uit die we ook op de torenvlag terugvinden. Ook een Swastika, een oud Arisch teken, is erop afgebeeld.
De bijgebouwen zijn ook alle in witte marmer. Ze herbergen een Cultureel Centrum, een bibliotheek, een leslokaal voor jonge kinderen, en een onthaalruimte waar sociale maaltijden voor minderbedeelden worden verstrekt.
Tot slot gingen we ook, zonder schoenen, binnen in de tempel een kijkje nemen. Deze was ook prachtig ingericht. De gelovigen wisselen van kledij vooraleer ze aan hun meditatie beginnen. Ze dragen een doek vóór de mond om de lucht van het heiligdom en de beelden niet te bezoedelen. Er wordt overvloedig wierook gebrand. Er zijn ook tempeldienaars aanwezig.Dit zijn leken die strikter de leer volgen dan de gewone aanhangers van het Jainisme. De leer kent ook religieuzen. Deze doen afstand van hun bezittingen, trekken rond en hebben geen vaste verblijfplaats. Ze eten 1 x per dag voedsel, dat ze zelf niet mogen bereiden. Ze dragen een minimum aan kledij, die wit van kleur is. Ze hebben alles opgegeven en leven enkel voor de meditatie.
Tot slot bezochten we een grote meditatieruimte op de verdieping. Ze heeft 9 grote poorten en de vloer is van zeer kunstzinnig ingelegd marmer. Daar vindt eind augustus het jaarlijkse groepsfeest plaats, de Paryushana, en dit duurt 8 dagen. Het is een feest van vasten en bezinning. Sommige gelovigen eten of drinken niets gedurende die 8 dagen. Deze periode eindigt met een openbare vraag voor vergiffenis om het leed dat men bewust of onbewust een medemens heeft aangedaan.
Tot slot bedankten we onze gids voor haar zeer interessante uiteenzetting. Een beetje stil, en met veel stof tot nadenken, verlieten we het domein.
L.V.S
|
|
|
|
09-08-2011 |
09/08/2011 Stadswandeling Antwerpen : Genieten van Kunst |
Heerlijk Genieten van Kunst 09 & 11 augustus 2011
Belangstelling voor deze stadswandeling was er genoeg om in twee groepen, onder de kundige leiding van gids Hilde Heylen van Antwerpenanders, een stukje stad anders te bekijken.
Het bezoek aan het museum Rockoxhuis was een voltreffer zowel door de prachtige kunstwerken als door de humoristische benadering ervan door Hilde. Dit museum is werkelijk prachtig erfgoed waar de KBC bank heel wat in investeert. Dit twee uur durende bezoek vloog voorbij alsof het niets was. t Is niet te geloven waar Hilde haar anekdoten blijft halen.
Voor de lunch wandelden we naar het restaurant Het Brandijzer waar ons een gezond slaatje was beloofd. Slaatje ??? We werden hier heerlijk vertroeteld met een lekkere uitgebreide sla met keuze tussen: heilbot zalm en geitenkaas. Daar boven op konden we ook genieten van een lekker glas wijn en een koffie als toetje.
Met buikje vol waren we gewapend om de barre kou te trotseren. Een ijskoude wind maakte het er niet aangenaam op en toch is t zomer ?
Gewapend met paraplus volgden we onze gids, gelukkig regende het niet, om in de oude stad alles op te zoeken waar er maar enig verband kon gelegd worden met smullen, drinken en feesten.
Hilde had weer de vorm te pakken om met schitterende verhalen en dito anekdotes ons niet alleen te vermaken maar ook een en ander bij te brengen dat we nog niet wisten. Straf hé!
Om deze aangename dag af te sluiten werden we nog vergast op een heerlijke koffie ceremonie met de daarbij passende patisserie (om duimen en vingers af te likken). Sommigen gingen zelfs over tot het nuttigen van iets sterkere dingen. En vermits we onderweg gehoord hadden van de Antwerpse drank Elixir d Anvers hadden verschillende deelnemers kolieken voelen opkomen en die moesten bezworen worden.
Een fijne, gezellige dag (ondanks de koude) vonden de deelnemers die blij waren van meegedaan te hebben.
Meer van dat.
R.G.
|
|
|
|
26-07-2011 |
26/07/2011 MAS-Tour en wandeling Eilandje |
Mas-tour en wandeling Eilandje 26 en 28 juli 2011
Belangstelling was er zeker zodat we in 3 groepen het MAS bezochten.
We hadden al zoveel gelezen in de media over dit gloednieuwe museum dat de verwachtingen hoog gespannen waren bij de deelnemers. Het koude slechte weer kon het enthousiasme niet temperen.
We konden dit ontwerp van architect Neutelings Riedijk zeker waarderen. De publieke wandelboulevard achter glas, die vanaf de ingang langs alle verdiepingen tot aan het dakterras leidt is een schitterende vondst. Je kan vanop elke verdieping in verschillende windrichtingen in de verte kijken. Het gebogen glas is knap gevonden en geeft een speels gevoel van golvend water.
Antwerpen is een stad aan een stroom met een haven. Dat zorgt al eeuwen voor ontmoeting en uitwisseling. In het MAS vind je dat terug.
De gidsen deden hun uiterste best en hadden moeite om binnen hun tijdsbestek te blijven.
We konden natuurlijk niet alles zien dus
reden om nog eens terug te gaan.
De lunch in restaurant DOUFEU verliep heel vlot en werd best gewaardeerd door de deelnemers.
In de namiddag hebben we beroep gedaan op Antwerpenanders om een rondwandeling op het Eilandje te verzorgen. En zoals we de gids Hilde Heylen reeds kennen verliep dat heel vlot, leerden we weeral heel wat bij en door haar gekende humoristische manier van vertellen vloog de namiddag snel voorbij.
Spijtig voor de eerste groep die de wandeling in soms gietende regen moest lopen.
Romain.
|
|
|
|
12-07-2011 |
12/07/2011 Fort Liefkenshoek |
Bezoek Fort Liefkenshoek.
Rondrijden in het havengebied is niet zo simpel! Maar toch arriveerde iedereen tijdig aan
die groene oase in de haven. Die naam is het Fort zeker waard . Het wachten was op gids nr. 2!
Met 2 groepen startte onze rondleiding. Eerst ging het naar de dijk. Daar vertelde onze gids dat de naam van de plek niets te maken had met vrouwelijk schoon, maar wel iets met de naam van een middeleeuws riviertje dat de Lieve heette, en in vroegere tijden op die plaats(bocht) in de Schelde uitmondde.
Aan de overzijde van de Schelde was er nog een tweede fort, in Lillo. Het bereik van een kanon lag toen maar tot in het midden van de Schelde, dus waren er ook kanonnen nodig op de andere oever.
Daarna werd de buitenzijde van het Fort bekeken. De gebouwen worden nog volop gerestaureerd, en dit ook met de steun van de Europese gemeenschap.
De KAT, het vroegere verblijfskwartier van de militairen, dat in een halve cirkel gebouwd is, met de opening landinwaarts , wordt nu ingericht als logies voor studenten en jeugdgroepen. Het quarantainegebouw werd afgebroken.
Onder de dakrand werden kleine openingen gelaten in de buitengevel, en die voorzien ook in logies, maar dan voor kleine vleermuizen.
Ook het vroegere kruitmagazijn en de officierswoning zijn in restauratie. De latrines wachten hun beurt nog af!!!
Nu was het museum aan de beurt. In de eerste themazaal stond de eeuwenlange strijd van de mens tegen het water centraal, met verhalen van overstromingen, inpolderingen, oorlogen, visserij en landbouw, en tenslotte het inpalmen van het gebied door de industrie. Daarna vernamen we van de gids alles over de levensloop van het Fort in de loop der eeuwen.
We gingen, by night, aan boord van een Fluit, dat was de nabootsing van een schip met die benaming uit de 18de eeuw, en we waanden ons midden in de nacht op de Schelde.
De resten van een oud schip, de Kogge, in gebruik tussen 1200 en 1450, die bij de uitgravingen van het Deurganckdok werden gevonden, liggen er ook opgeslagen in grote kisten.
De opstelling van de tentoonstelling in het museum bevat verschillende themas, chronologisch gerangschikt. Van de 80-jarige oorlog, naar Farnese en Bredero, Kallo als Staatse (protestantse) enclave, het eerste tolvrije schip met de naam van Marnix van St.Aldegonde. Toen kwam Napoleon als bouwheer van de eerste gebouwen van het Fort (1810-1811). In de 19de eeuw (1839) vertrekken de Nederlanders uit de Scheldeforten, en later wordt het Fort een quarantaine verblijf (1849-1952). Tijdens de 2 wereldoorlogen palmt de Duitse bezetter telkens weer het Fort in. Na W.O. 2 gebruikt de Belgische marine het Fort als uitkijktoren : getuige hiervan het gebouw op de Scheldedijk. Tussen 1964 en 1973 wordt het Fort gebruikt als vakantieverblijf voor Belgische militairen. En, vanaf 1985 wordt de gemeente Beveren eigenaar, het Fort krijgt de titel van beschermd monument, en men start met de restauratiewerken.
Zo verandert een garnizoensplaats dus nu in een cultuur-historisch monument.
Speciaal voor onze groep was de cafetaria toch geopend op een sluitingsdag, en een drankje was meer dan welkom na de rondleiding door de zeer bekwame gidsen!!!
L.V.S
|
|
|
|
16-06-2011 |
16/06/2011 Bezoek aan het carnaval museum te Binche |
Kort verhaaltje bij het vertrek naar Binche
Arlette uit Schelle, bleef maar bellen : Ik geraak nie voorbij die bareel, En er staan er toch zo veel! Maar haar laatste draai aan t licht, Bracht tóch de bus nog in t zicht! Toen vertrokken we, voor de tweede maal, En dat is het einde van mijn verhaal!!!
|
|
|
|
|
|
Museum van het Carnaval en het Masker te Binche
Met dank aan de vele omleidingen vertrekken we met enige vertraging. Aangekomen in het Internationaal Museum van het Carnaval en het Masker in Binche krijgen we een tasje koffie of thee. We worden in 2 groepen opgesplitst : groep 1 start bij het Carnavalgebeuren terwijl groep 2 met de andere gids alles te weten komt over maskers van over de hele wereld. Daarna krijgen we een wissel van groep. Ons wordt uit de doeken gedaan wat de betekenis is van het kostuum dat de Gilles dragen, alsook van de attributen die ze bij zich hebben. Rond halfvasten beginnen de festiviteiten op zondag vóór Aswoensdag met de stoet van de carnavalgezelschappen, begeleid door trommels en draaiorgels. Op vette maandag komen de jongeren op straat, samen met de muziekgezelschappen. De grote dag is vette dinsdag, want dan komen de Gilles zelf buiten. Reeds van 4.00 uur in de ochtend drinken ze champagne! Rond 9.00 uur zijn het de Paysans, de Pierrots en de Arlequins die samen het spektakel maken en daarna ook op het stadhuis ontvangen worden. De Gilles en de Paysans dragen het typische masker, en gooien met appelsienen naar het publiek! s Avonds eindigen de festiviteiten met een groot vuurwerk. In het museum van het masker krijgen we een overzicht te zien van de meest representatieve en kenmerkende maskers en vermommingen uit Afrika, Azië, Oceanië, Amerika en Europa. Onze gids vertelt ons over de rituele functies, het verschil tussen de feesten op het platteland en in de steden, en over de link van de maskers met de natuur. Na een korte wandeling bereiken we de plaats waar het middagmaal op ons wacht: restaurant La Binchoise,. Het is gelegen in een oud brouwerijgebouw, waar het pittige biertje: de Binchoise gebrouwen wordt. Een nieuwe gids neemt ons daarna op sleeptouw : we wandelen rond de grote ommuring van de stad Binche. De muur en de torens kennen een zeer oude geschiedenis. Niettegenstaande de vele belegeringen, zijn de overblijfselen nog in redelijke goede staat, en worden ze door de stad ook prachtig onderhouden. Hierna met zn allen weer de bus in.We rijden nu naar Fontaine-lEvèque. Hier bezoeken we eerst een gazometer. Dit is een opslagtank waarin gas kon gestockeerd worden, en waarbij water een rol speelde bij de afdichting van de gasbel. Vervolgens naar het mijnmuseum! Hier vernemen we veel over de werking van de schachten, het stutten, de liften, vervoer in de mijngangen van de steenkool door paarden, de gevaren van het mijngas en nog veel meer. Na nog een korte plas- en drankstop reed de bus ons weer veilig naar Mariënborgh
|
|
|
|
|
|
Info@50+ |
Stel je vraag aan het bestuur
50+
|
Hoofdpunten blog vzw50plus |
|
|
|
|