|
|
|
KVE 50+ VZW is een afdeling van KVE |
|
|
27-11-2012 |
27/11/2012 In Gods Naam |
In Gods Naam
We kennen intussen deze welbespraakte journaliste. Het verraste ons dus
niet dat zij met een waterval van verhalen ons begeesterde en ons ook nog 3
minuten in extase bracht. De beleving tijdens haar verhaal (shaken) kende
geen grenzen en menige lachspier werd hierdoor op de proef gesteld.
In
het gezelschap van Vlamingen die een radicale levenskeuze maken, leeft Annemie
Struyf wekenlang in kloosters, tempels en ashrams.
In
Gent bezocht zij een centrum waar bekeerlingen tot de Islam bijeenkomen. Daar
kwam heel wat geheimdoenerij bij te pas zodat zij bij bepaalde bijeenkomsten
niet mocht aanwezig zijn. Ze had daar geen goed gevoel bij. Opmerkelijk is ook
dat zij vertelde dat er gemiddeld 3 Vlaamse meisjes per dag zich bekeren tot de
Islam. Meestal om een moslimman (zonder papieren) te ontmoeten en onmiddellijk
te trouwen !
In
Japan bezoekt Annemie de jonge bedelmonnik Jan. In de extreem ascetische
traditie van het Japanse zenboeddhisme zoekt Jan een antwoord op zijn
levensvragen. In het klooster van Brecht leeft Annemie een tijdje mee met de Trappistinen,
achter slot en grendel. Nooit eerder heeft een cameraploeg de toestemming
gekregen de stilte binnen het slotklooster te verbreken.
Cathy
is een succesvolle zakenvrouw die alles achterlaat om in Bali een nieuw leven
te beginnen. Samen met Annemie vertrekt ze naar de ashram van haar goeroe. Daar
wordt ze geconfronteerd met een bevreemdende, bizarre wereld.
In
Godsnaam bezocht zij monniken en nonnen, goeroes en genezers, fundamentalisten
en charlatans, wijzen en heiligen. Het is het resultaat van een onthutsende
zoektocht in de wereld van overtuigde christenen, moslims, joden, boeddhisten
en hindoes.
Romain
|
|
|
|
29-10-2012 |
29/10/2012 Wintercyclus"Verhaal van een Bergbeklimmer" |
Verhaal van een Bergbeklimmer Wim Smets
We waren met veel om te komen luisteren naar
het verhaal van Wim Smets, pas terug van de beklimming van de Manaslu (8.163m.)
in Nepal
Wim vertelde ons over wat er allemaal komt bij
kijken, vooraleer je kan starten aan een
expeditie om een 8.000-der te overwinnen.
De kledij is van groot belang: dons en
isolerende stoffen zijn onmisbaar : een onbedekte vinger bevriest bij -40° C.
op een halve minuut!
Ook voldoende water is essentieel. De voeding
is ook belangrijk, omdat je op grote hoogte zon 6.000 calorieën per dag
verliest. Je hebt dan minder calorieën over voor de vertering van
je voeding. Wim gebruikt een product voor bodybuilders, opgelost in water en
melkpoeder : één liter daarvan bevat 1.500 calorieën!
Zeker zo belangrijk als voeding en kledij is
de mentale weerbaarheid. Je moet ook een flinke portie geduld kunnen opbrengen,
want dikwijls is het lang wachten in het kamp tot de weersomstandigheden voor
het klimmen goed genoeg geworden zijn.
Ook de techniek om met al het materiaal goed
overweg te kunnen is van levensbelang op die grote en extreem koude hoogte. Zo
moet je op stijgijzers kunnen stappen als op je eigen schoenen, en moet je je
steeds goed en op de juiste wijze aan de touwen vastmaken.
Eens boven op de top, geeft dat een geweldige
kick! Je mag daar echter maar heel kort van genieten, want daarna komt het
moeilijkste gedeelte, en dat is de afdaling. Vermoeidheid en
concentratieverlies door het gebrek aan zuurstof doen je soms de foute
beslissingen nemen.
Daarna schetste Wim ons het verloop van de
beklimmingen die hij al op zijn palmares had staan. De mooiste , maar ook de
moeilijkste was voor hem de beklimming van de Mount Everest. Op 8.800 m. heb je
daar de Hilary step, de hoogte van een ladder, maar verdomd
gevaarlijk.
Bij zijn recentste overwinning, de beklimming
van de Manaslu in Nepal, had Wim het vooral over de pech die hij persoonlijk
had door zijn enkel te kwetsen, wat later gebroken bleek. Ook bij het tragische
voorval met de lawine, waarbij een andere ploeg 12 mensen verloor, benadrukte
hij nogmaals dat het wachten op de juiste weersomstandigheden van levensbelang
is.
Voor
april- mei 2013 staat de beklimming van de Makalu (8481 m.) op zijn
programma, en in juni, juli, augustus 2014 wil hij de K2 doen.
We genoten van zijn klare taal, en zijn
begeestering voor zijn sport!
L.V.S.
Voor de fotos klik op onderstaande link.
http://www.eerstebelgopk2.be/?page_id=1004&lang=nl
|
|
|
|
24-10-2012 |
24/10/2012 Bezoek a/h Eugeen van Mieghem museum |
Bezoek aan het Eugeen Van Mieghem Museum.
We
hadden het voorrecht dat Erwin Joos, conservator, zelf ons als geestheer heeft
ontvangen.
Als
voorgerecht kregen we een bijzonder boeiende video/film te zien over het leven
van Van Mieghem.
We
kregen dan een rondgang door het weelderig ontworpen stadpaleis. Dit paleis
ontworpen in 1896 door architect Hertogs en decorateur Verbuecken gaf na de
Wereldoorlog II onderdak aan het vermaarde museum La Rade (** Michelin).
De
bovenzaal werd prachtig versierd met schilderijen op leder dat op de wanden
werd gekleefd. Ongelooflijk mooi is het Fin de siècle decor. Een echte parel
in Antwerpen. Een reactie van een geboeide deelnemer was: wij gaan altijd ver
in het buitenland zoeken naar prachtige dingen maar dit is niet te evenaren.
Daarna
werd het beschermde huis aangekocht door de Koninklijke Belgische Redersvereniging
die het gelijkvloers ter beschikking heeft gesteld van dit museum. Er hangen
meer dan 150 tekeningen, pastels en schilderijen van Van Mieghem.
Van
Mieghem schilderde het leven zoals hij het zag: de rijke dames in de cafés op
de De Keyserlei, de dokwerkers onder de hangars en op de kaaien, de
straatboefjes op het Eilandje. Hij werd ook getroffen door de vele
landverhuizers die hij in de stad zag. Met dit thema wordt dan ook de link
gelegd naar het Red Star Line museum dat in 2013 de deuren opent.
Zeer
interessant bezoek. De deelnemers waren zeer tevreden. Wij dus ook.
Romain
|
|
|
|
16-10-2012 |
16/10/2012 Wandelmidweek Drenthe |
Wandelmidweek 2012 te Zorgvlied - Drenthe Nederland
dinsdag 16-10:
Onder een bewolkte hemel met de nodige regenbuien vertrokken we omstreeks 8 u. voor een trip van 270 km naar Zorgvlied - provincie Drenthe in Nederland. Alhoewel het gedurende de ganse rit regende ging het rijden tamelijk vlot zodat we omstreeks 11.15 u. bij onze "Villa" aankwamen. Hier kregen we om terug op krachten te komen een koffie met krentenbrood aangeboden door het huis. Na alleman begroet en allevrouw gekust te hebben mochten we naar aloude traditie de sleutel voor onze kamer kiezen uit een mandje. Nu konden we beginnen onze koffers uit te laden en de kamer te keuren. Zoals steeds nette en voldoende grote kamers met genoeg bergruimte. Om 12.30 u. waren de 42 deelnemers paraat voor het eerste middagmaal; een lekkere broodmaaltijd. Eerst werden we allen begroet door Hugo die met zijn ploeg weer alles in de puntjes had voorbereid. Hij stelde ons dan de uitbater Johan voor die met zijn familie ervoor zorgden dat we niets te kort kwamen. Hij had zelfs ook enkele wandelingen voor ons voorbereid. Tijdens het eten had het regenen opgehouden en deed de zon een schuchtere poging om de wolken te verdringen. Om 14 u. vertrokken we dan voor een eerste forse namiddagwandeling van 8 km. Voor de meeste onder ons was het een prettige terugkeer in, en voor de anderen een openbarende kennismaking met het Drentse landschap. Om het voor de eerste opwarmingswandeling niet te moeilijk te maken werd er al eens voor een binnenwegeltje door een aardappelveld gekozen. Meteen waren onze wandelschoenen ingelopen en één kg zwaarder. En de regen is weggebleven!! Bij aankomst aan het hotel werden we terug opgewarmd met een Obstler of een citroenjenever à la Roos. Na een verfrissende douche en een lekkere pint werden we om 19 u. aan tafel verwacht voor het driegangendiner. Met steeds keuze tussen vlees of vis was het alle dagen lekker tafelen. Na het eten was het tijd voor ontspanning: wat cocoonen voor de open haard, de laatste nieuwtjes delen (en dat zijn er wat!), enz.
woensdag 17-10:
Vandaag trokken we op verkenningstocht door het Nationaal Park: het"Drents-Friesche Wold". Langs de grens tussen Drenthe en Friesland wandelden we o.a. door het "Wapserveld" en het "Doldersummerveld". De namen alleen al zijn schilderachtig. Landschappen te vergelijken met onze Kalmthoutse Heide en de Hoge Venen. Dank zij het vochtige en zachte weer waren er honderden paddenstoelen te bewonderen in alle maten en gewichten. Onze fotografen lagen enkele malen op hun buik om de mooiste kiekjes te maken. André gaf hierbij ook wat uitleg zodat we weeral wat bijleerden over de mini wonderen in de natuur. Op een heide horen schapen thuis en die doken ook overal op.
In de voormiddag trokken ook 4 mannen op fiets-pad met gehuurde elektrische fietsen. Dit viel zo goed mee zodat ze 60 km op de teller zetten.
s Namiddags trokken één man (Paul) en negen vrouwen met twee autos (Paul en Roos)de grens over naar Oosterwolde in Friesland. In dit stadje kon men naar hartenlust shoppen enz. Dit alles onder herder Pauls strenge blik die er voor zorgde dat zijn schaapjes mooi samen bleven.
Na het diner stond de beruchte jaarlijkse quiz op het programma. Luce en Willy zorgden weer voor een avondje plezier. De behaalde punten lagen zeer dicht bijeen zodat onze voorzitter Hugo besliste om iedereen een prijs te bezorgen: een tournee generale. Tot in de late (of vroege?) uurtjes werd er nog nagekaart over de uitslag.
donderdag 18-10:
Tijd voor onze jaarlijkse schoolreis. Met chauffeur Joop aan het roer vertrokken we onder een druilerige regen naar het uiterste noorden van Groningen: Pieterburen. Joop verkoos om de autosnelweg links te laten liggen om ons zo via smalle provinciebaantjes meer te laten zien van het prachtige Friesland. Onmetelijke groene weilanden, enorme hoeves, kleine woonhuizen met zeer verzorgde tuintjes ervoor. Dit alles met de deskundige en humoristische uitleg van Joop. De rit van 100 km was zo voorbij. In de zeehondencrèche Lenie t Hart was iedereen gecharmeerd door de treurig kijkende zeehondjes. We kwamen in een documentaire film alles te weten over deze dieren, ook dat het wilde dieren zijn en flink kunnen bijten.
Terug de bus op voor een rit door drie provincies Groningen, Friesland en Overijssel.
De bestemming Giethoorn is gekend als het 'Hollands Venetië. Het dorp telt 2620 inwoners en is bekend door zijn bruggetjes, waterwegen en punters. Een Mekka voor onze fotografen. Na een boottocht van een uurtje kregen we nog voldoende tijd om wat souvenirtjes aan te schaffen. Anderen hielden eraan om de lokale biertjes zoals Duvel, Leffe e.d. te proeven. Op de terugweg nog een klein ommetje langs Borger - Drenthe om de grootste Hunebedden van Nederland te bewonderen. Het was weer een prachtige, leerzame dag met enkel regen als we in de bus zaten.
vrijdag 19-10:
Mooie liedjes duren niet lang is een oud gezegde en maar al te waar. De voorbije dagen waren voorbij gevlogen. Het was tijd om de kamers leeg te maken. Alles terug in de auto gestouwd om te 10 u. te vertrekken voor een laatste wandeling. Nu was de zon reeds vroeg van de partij zodat in het bos de zonnestralen door de nevel priemden. Weer een dankbaar onderwerp voor de fotografen. We zijn benieuwd naar de resultaten. Na het driegangenmenu mét frietjes kwam onze gastheer met zijn crew afscheid nemen en hoopte ons volgend jaar weer te zien. Na een dankwoord van Hugo aan Johan en alle deelnemers kon de terugreis aangevat worden. Deze ging niet zo vlot. Van de ene naar de andere file rond de steden. Miss TomTom moest de aankomsttijd bijstellen van 17.20 u. naar 18.30 u.
Eind goed, al goed
Een dikke proficiat aan allen die van deze wandelmidweek weer een succes gemaakt hebben. Hartelijk dank.
Gunther
|
|
|
|
12-10-2012 |
12/10/2012 Havenrondvaart FairTrade |
Havenrondvaart FairTrade
8.30u, de Napoleonkaai aan het Willemdok.
De eerste passagiers, ontvangen door een
vriendelijke gastvrouw, scheepten zich in aan boord van de Festina Lente en gingen
op zoek naar de beste plaatsjes voor een veelbelovende havenrondvaart.
Stipt op tijd werden de trossen gelost en
zwaaiden we, in de schaduw van het MAS, even later het Kattendijkdok binnen.
Alleszins hadden we van hieruit een prachtig zicht op het vernieuwde
Eilandje.
Na een snelcursus zeevaarttermen, gegeven door
onze trouwens voortreffelijke gids, praatten we niet meer over links en
rechts maar zoals het hoort op een schip over bakboord en stuurboord. Wat
uitleg over de kaainummers en we konden ons perfect oriënteren.
We passeerden het Houtdok met het daarin
afgemeerde kerkschip.
Het kerkschip is in de week vooral een ontmoetingsplaats
voor al wie zich in de haven bevindt of werkt, havenpersoneel, dokwerkers,
chauffeurs, bureelmensen, zeelieden, binnenschippers, kortom een bonte
mengeling van mensen die hun brood in de haven verdienen. Er is een kantine en
een grote zaal ter beschikking.
Na de Oosterweel- en Wilmarsdonkbrug voeren we in het
Leopolddok. Hier, en in het verderop gelegen Hansadok zijn verdiepingswerken
gepland die nodig zijn voor enkele nieuwe tankterminalprojecten voor de
overslag en opslag van petroleumproducten en de bouw van een ecologische
zinkterminal.
Vanuit het Hansadok hadden we een mooi zicht op de petroleumraffinaderijen en de droogdokken. We voelden
ons klein bij de aanblik van de mastodonten, ter plaatse gebracht en
aangemeerd met hulp van krachtige sleepboten. Pet af voor die mannen van de
boetjes!
Het Kanaaldok B1 heeft aan zijn uitgestrekte lange kaden vele
havenconcessies liggen. We voeren langs een lange muur van rijen containers,die tot vijf hoog opgestapeld waren en tot hier gebracht vanuit alle windstreken. De gids vertelde boeiend over het laden en lossen ervan en hoe nen olifaant
zijn weg vond tot de juiste container. Voorbij de Lillobrug maakten we
rechtsomkeer en hadden we zicht op de chemische industrie en de toren van het
kerkje van Wilmarsdonk, stille getuige uit het verleden.
Vanuit de dokken gezien oogt onze haven toch geheel anders, het is alsof je
middenin het kloppend hart zit!
Intussen werd het middag op de Haast u Langzaam en dus op naar het buffet
voor een, het mag gezegd, eerlijke en heerlijke
fair trade maaltijd met bijhorend dessert.
Rond 13u lag de Festina Lente weer afgemeerd aan de Napoleonkaai en gingen
we van boord, niet zonder een zakje met een assortiment fairtrade produkten.
Dit was zonder meer voor iedereen een geslaagde Reis rond de wereld!
Vic Goelen
|
|
|
|
05-10-2012 |
05/10/2012 Workshop FairTrade |
Workshop Chocolade
Deze workshop kwam tot stand op initiatief van de Stad Antwerpen .
Daarvoor werd beroep gedaan op OXFAM FAIRTRADE.
Twee afgevaardigden van OXFAM beladen met de nodige documentatie,
reukkoffer, chocolade, voorbeelden van chocolade producten die te koop zijn in
de OXFAM winkels.
Aan de hand van een educatieve PowerPoint werd een duidelijk beeld
gegeven over de verschillende fasen van het productieproces van boon tot
chocoladereep.
Ze gingen ook dieper in op de cacao-aromas met reukproef en
we proefden van de specifieke smaak van verschillende soorten chocolade, van
melkchocolade tot 80¨% bittere chocolade.
Fairtradechocolade is écht kindvriendelijk
Fairtrade
legt aan boeren in het Zuiden een strikt verbod
op op volgende vormen van kinderarbeid:
-
Alle vormen van slavernij, zoals het verhandelen van
kinderen, lijfeigenschap of gedwongen arbeid.
-
Alle werk dat de gezondheid, veiligheid of moraal van
kinderen aantast.
Fairtrade Labelling Organisation (FLO Cert) ziet streng toe op de naleving
van de fairtradecriteria, en controleert de boeren ter plaatse.
Het is wel belangrijk om een onderscheid te maken tussen kinderwerk en kinderarbeid.
Vader helpen op het land is in Afrika erg gewoon. In de strijd tegen
kinderarbeid gaat het er niet om dit te verbieden. Op die manier dragen
kinderen bij aan het inkomen van de familie en leren ze de technieken om cacao
te telen. Het gaat erom die vormen van kinderarbeid te bestrijden die de
ontwikkeling en het welzijn van kinderen schaden.
Fairtrade pakt ook de onderliggende oorzaak van kinderarbeid aan: de extreme armoede. Fairtrade
betaalt de boeren een onderhandelde prijs voor hun cacao die hen een
menswaardig inkomen geeft, en daarbovenop nog een fairtradepremie. Deze premie
moeten de boerenorganisaties inzetten voor de sociale en economische
ontwikkeling van de hele gemeenschap. Het is dus dankzij deze premie dat zij
wegen aanleggen, magazijnen, scholen of ziekenhuizen bouwen
Romain.
|
|
|
|
18-09-2012 |
18/09/2012 Hoevehoppen |
Hoevehoppen
Het zou een dagje
genieten en ontspannen worden in de West-Vlaamse Scheldestreek, een groene
regio voor wandelaars, fietsers en dagjestoeristen.
Op het programma: 2
boerderijbezoeken en 37 deelnemers.
De ochtendkoffie
dronken we in het oude pompgebouw van Bossuit, dat momenteel onderdak biedt aan
de VVV West-Vlaamse Scheldestreek.
Het dorpje Bossuit
is gelegen daar waar het kanaal vanuit Kortrijk uitmondt in de Schelde.
Het hoger gelegen
kanaal werd via het oude pompgebouw voorzien van water. Het gebouw, intussen
industriële archeologie, is tevens een infopunt en streekbezoekerscentrum. Van
hieruit vertrekken verschillende fiets en wandelroutes.
De historische
Bouvriehoeve, waar edelherten en aquitaine rundvee gefokt worden en ruim de tijd krijgen om op de weide uit te groeien
tot slachtbare dieren, bevindt zich midden de vruchtbare
velden van de Scheldevallei. Het kweken gebeurt extensief op een
diervriendelijke en ecologische wijze.
De verkoop van het
vlees gebeurt op de boerderij zelf wat een economische en sociale meerwaarde
met zich brengt. Het is een voorbeeld van duurzame landbouw. We lieten ons
alles vertellen over de herten, het rundvee en ook de manier waarop dit bedrijf
geleid wordt.
De boer zoals we hem vroeger kenden, is niet meer, hij is bedrijfsleider
geworden.
Bij een glaasje wijn konden we de hoeveprodukten proeven, een smakelijke
ontdekking!
De lunch, een heuse pick-nick, namen we in open lucht gezeten op zware
houten banken. Het boerenleven op zn best!
Rond 14u en 3km
verder, in St- Denijs, meldden we ons aan bij het Hof tKlokhuis, een rustig
gelegen fruitkwekerij met mogelijkheid om aan hoevetoerisme te doen.
Milieuvriendelijke productiemethodes worden hier
aangewend. Eigen fruit wordt ter plaatse geperst en gebotteld. Een
bakkersatelier, zelf appelen plukken, het oogsten van honing behoren hier tot
de mogelijkheden. Zelfpluk kan, iedere zaterdag en zondag gedurende het
plukseizoen.
Hier ook, zoals op de Bouvriehoeve, een
bedrijfsleider die boeiend over het familiebedrijf vertelde. We leerden er hoe
de nieuwste technieken in verband met insectenbestrijding en bevruchting toegepast
worden in de geïntegreerde fruitteelt.
Tot slot konden we proeven van de
verschillende soorten fruitsappen die er gebotteld worden en kennis maken met
het gamma produkten die rechtstreeks aan particulieren te koop worden
aangeboden.
Het werd een geslaagde dagtrip, te horen aan
de reacties van de deelnemers.
Hoevehoppen in een prachtige omgeving, een
geslaagde formule!
V. Goelen
|
|
|
|
14-09-2012 |
14/09/2012 Den Derby 2 |
Ontspannend en plezant no nonsens toneelstuk rond een gekend onderwerp in
de Antwerpse voetbalmiddens. Namelijk de rivaliteit tussen twee voetbalclubs
Antwerp AC en Beerschot VC.
Het geheel speelt zich af in de Taverne waar Mitta Vandermaet als
cafébazin optreed.
Heel wat hilarische cafegesprekken over de rivaliteit tussen beide clubs
laaiden soms hoog op.
Het toneel werd succesvol aangevuld met zang al of niet via karaoke en
ook een vleugje romantiek mocht niet ontbreken.
Plezante avond.
|
|
|
|
04-09-2012 |
04/09/2012 Citytrip Tallinn |
Citytrip Tallinn
We hadden er
maandenlang naar uitgekeken (dixit G. Cox) en di 4 sept was het zover, bij het
ochtendgloren waren we onderweg met 41 deelnemers naar Tallinn, doel van onze 4-daagse
citytrip.
In Zaventem verliep
de inscheping vlot en na een rustige vlucht zetten we voet aan grond in de hoofdstad van
Estland. We werden er opgewacht door Meriké, onze plaatselijke gids, zoals
later zou blijken en zoals wij zeggen: een toffe madame.
Eerst lunchen en dan al meteen met zn allen de bus
in voor een eerste kennismaking met de highlightsvan Tallinn en onze gids, we
stelden al gauw vast dat ze zeer deskundig was en een meer dan behoorlijk
mondje Nederlands sprak.
We verbleven in het
Meriton Grand Hotel, op wandelafstand van de oude stad en dat heeft zijn
voordelen. Vóór het avondeten, te voet de stad in was dan ook een must.
Op woensdagmorgen
zette een flink ontbijt en een stralend zonnetje ons op weg om voluit de oude
Hanzestad te verkennen. Langs de paks Margareeta, de dikke Margareta, een verdedigingstoren,
genoemd naar het kanon dat deel uitmaakte van de verdediging tegen aanvallen vanuit de zee, en de 38m hoge Kiek
in de Kök, Kijk in de Keuken, een toren die zijn naam te danken heeft aan de
soldaten die beweerden dat ze vanaf deze hoogte, via de schouwen, in de keukens
van de omliggende huizen konden kijken, belandden we in de bovenstad.
De bovenstad is
ommuurd en wordt beheerst door de ruïnes van het kasteel van Toompea met als
blikvanger pikk Herman, de verdedigingstoren lange Herman.
Russisch-Orthodoxe
pracht vonden we in de Alexander Nevsky kathedraal en in de kathedraal van St
Mary geraakten we niet uitgekeken op het indrukwekkende orgel.
Werkelijk, deze
stad ademt geschiedenis.
Langsheen oude
Hanzehuizen, de St Nicolaaskerk en pittoreske straatjes en steegjes wandelden
we naar het prachtige stadhuisplein met zijn vele terrasjes waar we, bij een
drankje konden genieten van de gezellige drukte op het plein.
Na de lunch ging
het richting Rocca al Mare, het openluchtmuseum dat het leven toont in
Estland tussen de 18e en de 20e eeuw, met boerderijen,
windmolens, een dorpsschool en een echte kroeg waar lekkere kruidendrankjes
geschonken werden, dit om het hoofd te bieden tegen kwaaltjes in de komende
winter.
De avond werd afgesloten
met een diner in het restaurant Peppersack, we waren er daar zelfs getuige van dat de degens gekruist werden in een
duel om een schone jonkvrouw.
Op donderdag was in
het programma een bezoek voorzien aan het nationaal natuurpark Lahemaa. Dit
park, op een uurtje rijden van Tallinn en noordelijk gelegen langs de Estlandse
kust, is een oase van rust en een pareltje van de natuur. We wandelden er via
een knuppelpad doorheen het moeras tot bij de uitkijktoren met prachtig zicht
over de omgeving. In dit park gaat de lokale bevolking vaak paddestoelen en
bessen plukken. We zagen het rijke kapiteinsdorp in Käsmu en en keken onze
ogen uit op het interieur van het geheel gerenoveerde Palmse landhuis (manor). De
dag sloten we af in het restaurant Olde Hanse met een heerlijk middeleeuws
banket bij kaarslicht.
Vrijdag, en alweer
de laatste dag, wandelden we langs de prachtige tuin van het Kadriorg paleis. Het
paleis, dat bezocht kan worden tot eind augustus, was ooit de zomerresidentie
van tsaar Peter de Grote.
Interessant is ook
de geschiedenis van het Piritaklooster. Gebouwd in de 15e eeuw werd
het bewoond door zowel monniken als nonnen van de orde der Birgittijnen en
Birgittinessen.
Het klooster werd
vernietigd tijdens de Lijflandse oorlog. De ruïne staat er nog als belangrijke
toeristische attractie.
Het KUMU museum, een afkorting voor het Estse "Kunstimuuseum" is
het grootste en nieuwste van Estland. Het prachtige gebouw is van de hand van
een Finse architect. Wij bezochten er, als afsluiter, de afdeling met Estlandse
kunst, gemaakt tijdens de donkere Sovjet periode.
In de late namiddag
namen we, niet zonder een dikke knuffel, afscheid van onze gids die ons
gedurende 4 dagen had rondgeleid in deze gastvrije stad met zn vriendelijke
mensen.
Een tot weerziens?
Wie weet?
Vic Goelen
|
|
|
|
23-08-2012 |
23/08/2012 Duinkerke |
.
|
|
|
|
17-08-2012 |
18/08/2012 Bezoek aan JAÏN Tempel |
Bezoek aan JAÏN Tempel
Na enkele wisselingen in de samenstelling van
de groepen wegens misverstand omtrent het aanvangsuur, kon ons bezoek van start
gaan.
Onze gids, mevr. De Lauwer, tevens conservator
van de afdeling Indische Cultuur in het MAS, gaf ons in de ontvangstruimte van
de tempel een korte uiteenzetting over het ontstaan van de tempel. Indische
diamantairs, en tevens Jaïn volgelingen, zorgden voor het financieren en voor
de realisatie ervan. Mevr. De Lauwer schetste ook waarvoor de Jaïn leer staat.
Het is de oudste nog toegepaste religie met verrassend actuele waarden, nam. :
geweldloosheid, respect voor de andersdenkende mens, en respect voor de natuur
en alles wat leeft. De volgelingen zijn strikt vegetarisch.
Het embleem van het Jaïnisme is de Swastika,
het teken van de levenscyclus. Zij geloven in de wedergeboorte.
Daarna bewonderden we de buitenzijde van de
tempel. Hij is gebouwd in Noord- Indische
Putcherat stijl, uit de 10e tot 15e eeuw. De grote
houten ingangsdeur toont de 4 vormen van leven waarin men kan herboren worden :
mens, dier, god en hellewezen.
De beelden op de zijgevels tonen: duivels:
staan voor woede; olifanten: staan voor ego en trots; paarden: staan voor
energie en zelfdiscipline; en tot slot beelden van de mens: staan voor hebzucht.
Ook versiering met wielen met 16
spaken komt veelvuldig voor: het
symboliseert de levenscyclus en het wiel van de wet: de 4x4 te volgen wetten.
Boven op de massieve granieten toren staat een
vlaggenmast. Die is het zinnebeeld van de overwinning van het spirituele op het
wereldlijke. De vlag aan de mast wappert dag en nacht en wordt 1x per jaar,
eind augustus, met grote feestelijkheden, vervangen.
Toen was de tempel zelf aan de beurt. Schoenen
en handtassen bleven in de kleedkamer. Ook fotograferen in de tempelruimte was
verboden.
De Jaïn religie kent geen priesters. We zagen
wel 5 nissen met daarin Jinas, een soort Godheid. Van die 5 is de Moedergodin
erg populair. Elke morgen worden de beelden ritueel gebaad, versierd en de ogen
omringd met diamanten. De gelovigen raken de beelden aan met een soort pasta.
Ze houden een spiegeltje voor het beeld
: zo kunnen ze via de godheid in de eigen ziel kijken.
Tot slot kwamen we op de bovenverdieping in de
monumentale meditatiehal van 1.000 m2. Deze ruimte wordt vooral gebruikt om samen te mediteren en ook om te
luisteren naar voordrachten van monniken of nonnen : zij zijn de gelovigen die
de gelofte hebben afgelegd om de regels tot het uiterste, zelfs extreme toe te
passen.
Ook komen alle gelovigen daar samen om het
einde van de vasten te vieren.( eerste week van september). De hal heeft heel
mooie deuren met houtsnijwerk, en een marmeren vloer die prachtig inlegwerk in
Pietra Dura techniek heeft, vooral van
bloem motieven.
We dankten onze gids voor haar uitstekende
begeleiding bij dit bezoek.
Zie ook aanvullend : verslag van 17-08-2011
LVS
|
|
|
|
24-07-2012 |
24/07/2012 Ten Duinen & Atlantikwall |
Ten Duinen en Atlantikwall
Geen laatkomers, dus stipt om 07.15 startte de
bus richting t Zeitje. Onze chauffeur Dirk bracht ons zeer rustig naar onze
eerste halte. Op het zonovergoten terras
van het Gasterietje kregen we een lekkere tas koffie of thee met een smakelijke
koffiekoek.
Twee gidsen haalden ons op om 10.00 uur, en
loodsten ons door de overblijfselen van Abdij Ten Duinen, blootgelegd vanonder
2 à 3 meter duinenzand, waaronder ze voor enkele honderden jaren begraven
lagen. Wat zeker opviel waren de wel erg grote afmetingen van de kerk en de
verschillende abdijgebouwen. Dit was wel uit noodzaak zo gebouwd, vermits op
het hoogtepunt van de abdij er zon 122 monniken en 355 broeders samen leefden.
En, er was ook geen moeite gespaard om de resten
goed te conserveren.
Eén van de gidsen had een wel heel speciale
band met de site, want hij was opgegroeid in het oude vissershuisje op de site,
waar nu het Gasterietje gevestigd is.
Zijn vader was medewerker geweest bij de opgravingen in de jaren 50, 60 en
70 van de vorige eeuw.
Onze tocht door het interactieve museum bleef
beperkt tot enkele bijzondere items, aangewezen door de gidsen. We kregen een
beter inzicht in hetgeen de monniken als
hun dagtaak beschouwden, en ook over de hiërarchie tussen de monniken in het
klooster. Misschien een idee om tijdens een regenachtige dag aan zee nog eens
richting Ten Duinen te rijden en wat langere tijd daar te spenderen. Een korte speelfilm
met o.a. een piepjonge Jelle Cleymans
besloot ons bezoek bij de paterkes.
In De Panne bij restaurant Cajou was het (voor
KVE50+ de derde keer op rij!) weer heel lekker, en de bediening verliep vlot en
vriendelijk.
En dan verder naar het Provinciaal Domein
Raversijde waar de openluchttentoonstelling Atlantikwall op ons wachtte. Het
was even wachten aan de kassa vooraleer we onze
audiofoon kregen, want we waren daar kennelijk
niet alleen, wegens het mooie weer!
We konden een lang parcours (1ste +
2de wereldoorlog) van circa 2
uur volgen, of een korter parcours van 90 minuten, met enkel de
verdedigingslinies die gebruikt werden tijdens de 2de wereldoorlog.
We kregen een goed zicht op de wijze waarop de soldaten daar moesten leven in
die krappe ruimtes. Het geschut, de
kanonnen en de loopgraven waren knap gerestaureerd en nog in goede staat. Ook
vertelde de stem in de audiofoon ons
alles over de wijze van oorlogsvoeren. Een filmevocatie in een laatste
vissershuisje gaf ons nog wat geschiedenis mee over het verloop van W.O. II.
Na twee uur trap op, trap af, in onderaardse gangen
en in de loopgraven vertoefd te hebben
onder een wel heel warme zon, waren alle kelen erg droog en zakte iedereen af
naar het terras van het cafetaria van het domein. Daar konden we onze kelen
smeren, of, zoals sommigen, genieten van een lekker ijsje.
Om half zes was iedereen present op de parking
en kon de bus huiswaarts keren. t Was weer een mooie en leerrijke dag geweest!
L.V.S.
|
|
|
|
|
|
Info@50+ |
Stel je vraag aan het bestuur
50+
|
Hoofdpunten blog vzw50plus |
|
|
|
|