Op een morgen doet de pastoor de deur van zijn kerk open en vindt daar ... een dode ezel. Hij weet niet goed wat doen en belt dan maar de burgemeester met het verzoek om het dier te laten weghalen. "Los uw problemen zelf op", zegt de burgemeester, die feitelijk een gloeiende hekel aan de pastoor heeft. "Per slot van rekening is het uw taak de doden te begraven !" "Daarom bel ik juist op", zegt de pastoor. "Volgens het laatste sacrament moet ik eerst de familie raadplegen !"
Een muntje van 20 cent sterft en gaat naar de hemel. Daar aangekomen verbaast ze zich over de feestelijke ontvangst die haar te beurt valt. Alle engelen en Sint-pieter himself begroeten haar met een hartelijke handdruk en drie dikke kussen en ze krijgt de beste plaats op de mooiste VIP-wolk. Ze krijgt persoonlijke butlers die haar bedienen als een koningin. Weinig later sterft een biljet van 500 euro en komt ook aan in de hemel. Maar het onthaal is duidelijk minder warm. Eén van de engelen kijkt op van zijn schrijfwerk en wijst de biljet van 500 een plaats op een klein oncomfortabel grijs wolkje. Iedereen laat hem links liggen en niemand spreekt tegen hem. Terwijl iedereen zich de benen van onder het lijf loopt voor het muntje van 20 cent. Na een tijdje stelt hij toch de vraag aan St.-Pieter: 'Sint-Pieter, hoe komt het dat het stuk van 20 cent een vorstelijke behandeling krijgt en ik, het biljet van 500 euro, zo stiefmoederlijk behandeld word?' En Sint-Pieter antwoordt:'Gij, bakkes toe... we hebben u niet vaak gezien tijdens de mis.'
Een blondje,Peggy genaamd, zit diep in de miserie. Haar zaak is failliet gegaan en ze is in serieuze financiële moeilijkheden. Ze is zo wanhopig dat ze besluit om God om hulp te vragen. Ze begint te bidden: 'God help mij alstublieft ! Ik ben mijn zaak kwijt en als ik niet dringend aan geld geraak,ben ik mijn huis ook kwijt ! Laat mij alstublieft de Lotto winnen !'
Het is Lotto- avond en iemand anders wint de grote pot. Peggy begint weer te bidden. 'God,laat me alstublieft de Lotto winnen ! Ik ben mijn zaak kwijt en mijn huis en ik ga weldra mijn auto ook moeten verkopen !'
Lotto-avond komt en gaat en Peggy heeft weer geen geluk. En weer zit ze op haar knieën om te bidden. 'Mijn God,waarom heb je mij verlaten? Ik heb mijn zaak verloren, mijn huis, mijn wagen en mijn kinderen zijn aan het verhongeren. Ik vraag je niet vaak om hulp en ik heb je steeds goed gediend ALSTUBLIEFT laat mij deze ene keer de Lotto winnen zodat ik mijn leven weer kan organiseren. »
Plotseling is er een verblindende lichtflits als de hemel opentrekt en Peggy hoort de stem van God zelf weergalmen: « Peggy, help me een héél klein beetje ......... koop nu eindelijk eens een biljet. »
Laatst was Ik in Nederland en zag, terwijl Ik op de bus stond te wachten, een Nederlander die zijn woning aan het schilderen was. De man stond boven op een ladder te schilderen en elke keer als zijn kwast leeg was klom hij naar beneden en doopte zijn kwast in de verfpot die beneden op de stoep stond. Nadat Ik dat een tijdje had aangezien zei Ik: "Zeg meneer, u kunt de verfpot toch veel beter mee naar boven nemen, dan hoeft u niet steeds naar beneden om uw kwast in de verf te dopen." De Nederlander kijkt mij medelijdend aan en zegt: "Nou Sjefke, dat zal niet gaan hè. Dit is grondverf."
Een moeder was in de keuken aan het werken toen ze haar vijfjarig zoontje hoorde spelen in de living met zijn treintjes. Ze hoorde de trein stoppen en haar zoontje zeggen: "Al de imbecielen die nu willen afstappen, moeten godverdomme maken dat ze van de trein zijn, want dit is de laatste halte! En al de onnozelaars die nu willen opstappen, moeten maken dat ze met hun luie kont op de bank zitten want wij gaan vertrekken."De verbaasde moeder stapt de living in en zegt tegen haar zoon: "Zulke taal gebruiken wij niet in dit huis, maak dat je in je kamer zit en dit voor twee uren. Als je terug uit je kamer komt, wil ik zo geen woorden meer horen." Twee uren later zit het zoontje terug in de living te spelen met zijn treintjes en hoort de moeder haar zoontje zeggen: "Aan al de passagiers, vergeet aub uw bagage niet mee te nemen. Wij danken u en hopen dat het een aangename reis was en hopen u weldra terug te mogen ontmoeten." Ze hoort haar kleine bengel verder vragen: "Voor al diegenen die juist terug zijn opgestapt, niet roken in de trein aub. Wij hopen dat u vandaag een aangename en ontspannende reis met ons kan meemaken." Op het moment dat de moeder begint te glimlachen, hoort ze haar zoontje zeggen: "En voor al degenen die pisnijdig zijn met de twee uren vertraging, u moet bij die trut in de keuken zijn
Bart spijkert zijn nieuwe vloer. Telkens als hij een spijker pakt, bekijkt hij deze aandachtig en regelmatig gooit hij er dan één weg. Johan vraagt verbaasd wat dat voorstelt. Volgens Bart zit bij de meeste spijkers de punt beneden en de kop boven, maar er zijn ook spijkers bij met de punt naar boven en de kop naar beneden, die zijn dus niet bruikbaar. "Wat ben jij een ongelooflijke oen," zegt Johan, "die gooi je toch niet weg? Die kun je bewaren voor het plafond....."
Op een dag hoort Sint-Pieter de bel van de hemelpoort. Wanneer hij de poort opent, ziet hij nog juist een man weglopen. Hij schudt verwonderd het hoofd en sluit de poort terug. Hij is nog maar tien stappen verder als hij de bel terug hoort. Hij opent opnieuw de poort en ziet nog net dezelfde kerel weer weglopen. Hij laat de poort op een kiertje en wacht af achter de hoek. Na een paar tellen gaat de bel terug. Sint-Pieter trekt de poort open en kan nog net dezelfde kerel bij de arm grijpen. Op de vraag van Sint-Pieter of hij met zijn voeten aan het spelen is, antwoordt de man verward: "Ik kan er ook niet aan doen, ze zijn mij aan het reanimeren!"
Ze waren beide 85 jaar oud en reeds 60 jaar getrouwd. Ook al waren ze niet jong, ze waren in goede gezondheid, veelal omdat zijn vrouw erop stond om gezond te eten en aan beweging te doen. Op een dag hielp hun goede gezondheid ze niet. Toen ze op reis gingen, stortte hun vliegtuig neer en gingen ze naar de hemel. Sint-Pieter nam ze mee naar een prachtig landhuis, met een prachtige keuken en een echte waterval in het meesterbad. In verbazing snakten ze naar adem, toen Sint-Pieter zei: "Welkom in de hemel. Dit is nu jullie nieuwe thuis." De oude man vroeg Sint-Pieter hoeveel dit alles ging kosten. "Wel, niets", zei Sint-Pieter, "denk eraan, dit is jullie beloning in de hemel." De oude man keek uit het raam en hij zag een golfterrein, knapper en mooier dan er ooit een op Aarde gebouwd werd. "Wat zijn de kosten voor het groen?" vroeg de oude man. "Dit is de hemel", antwoordde Sint-Pieter, "je kunt gratis spelen, elke dag, op elk tijdstip van de dag." Vervolgens gingen ze naar het clubhuis en zagen het omvangrijk buffet met elke voorstelbare gang voor zich gepresenteerd. "Vraag maar niets", zei Sint-Pieter tegen de man, "dit is de hemel en alles is gratis voor jullie om van te genieten". De oude man keek rond en nam een vluchtige blik naar zijn vrouw. "Wel, waar zijn de vet-arme en lage cholesterol voeding, en decafeïne thee en koffie?" vroeg ze. "Dat is het beste eraan", antwoordde Sint-Pieter, "je kunt eten en drinken zoveel je wilt of wat je maar wilt, en je zult nooit dik of ziek worden. Dit is de hemel!" De oude man vroeg: "Geen fitness studio om te trainen?" "Niet tenzij je het zelf wilt", was het antwoord. "Geen controle van bloeddruk en handenvol vitamine supplementen slikken...?" "Nooit meer. Alles wat je hier doet is genieten." De oude man keek naar zijn vrouw en zei: "Jij met je gezond eten... we hadden hier twintig jaar eerder kunnen zijn!!"
Twee zestigers praten met elkaar over ouder worden. Zegt Jan: "Het probleem bij vrouwen is dat ze weigeren te aanvaarden dat ze ouder worden. Ze gebruiken allerlei trucjes om het te verbergen." "Gij hebt het bij het rechte eind" zegt Piet. "Ik ken een middel om hen te ontmaskeren. Als gij wilt weten of uw vrouw hardhorig wordt ga dan op tien meter van haar vandaan zitten en stel een vraag. Als ze niet antwoordt ga je op vijf meter afstand zitten en stel de vraag opnieuw, dan op twee meter en tenslotte op één meter." Jan vindt het een schitterend idee en thuis gekomen neemt hij meteen de proef op de som. Terwijl vrouw lief in de tuin de was ophangt gaat hij op een tiental meter van haar vandaan zitten en vraagt: "Schat, wat eten we deze middag?" Er komt geen antwoord. Hij verkleint de afstand met ongeveer de helft en stelt de vraag opnieuw: "Schat, wat eten we deze middag?" Er komt geen antwoord. Hij komt nog dichterbij zitten en vraagt: "Schat, wat eten we deze middag?" Opnieuw geen antwoord. Hij begrijpt er helemaal niets van, gaat naast haar staan en vraagt luid en klaar: Schat, wat eten we deze middag?" De vrouw draait zich om, kijkt hem geërgerd aan en antwoordt: "Voor de vierde keer, kip met frieten!"
Op een koude dag in de winter stopt een vrachtwagen bij een rood licht. Achter deze wagen rijdt een dom blondje. Zij stopt op haar beurt, stapt uit, klopt op de deur van de vrachtwagen en roept: "Meneer, ik ben Betty u verliest uw lading!" De vrachtwagenbestuurder wil wel antwoorden, maar net op dat moment wordt het licht groen en rijdt hij door. Aan het volgende licht begint het blondje opnieuw met het hele gedoe. Maar ook deze keer vertrekt de chauffeur, zonder zelfs te letten op het domme blondje.
Hij heeft echter geen geluk, want ook de volgende lichten staan op rood.
Het blondje, ondertussen behoorlijk op haar tenen getrapt, stapt opnieuw uit, gaat voor de vrachtwagen staan en roept heel luid: 'Meneer, ik ben Betty en u verliest uw lading!'
Waarop de man geënerveerd zijn raampje opent en tegen het blondje roept:
Een blondje besluit een aquarium te kopen. Daarenboven wil ze zoutwater-vissen. Ze besluit naar zee te rijden ten einde aan zoutwater te geraken. Op de pier van Oostende gekomen ontmoet ze een visser. Ze spreekt hem aan en vraagt om zoutwater. "Dat is hier geen probleem!" zegt hij. "Wat kost een emmer?" vraagt ze. "Vijf euro" antwoordt hij. "Bon, doe me maar een emmer". De man schept een emmer zeewater en ze betaalt hem vijf euro. Thuis gekomen kiepert ze deze in het aquarium. Ze stelt vast dat ze heel wat tekort komt en dat ze nog enkele malen heen en weer zal moeten rijden. Terug in Oostende zit daar nog steeds datzelfde vissertje. Ze spreekt hem terug aan. Maar ondertussen was het eb geworden. Amaai, zegt ze, ge hebt goed verkocht vandaag.
