Paters

Sommige gebeurtenissen in een mensenleven worden als diepe groeven gegriefd in onze hersenen. Ik herinner me als veertienjarige knaap mijn lange vakantie nog in Zwitserland. Niet zozeer de helse tochten in de bergen, maar ons bezoek aan een zeer oud klooster temidden van de wouden, blijven als heldere herinneringen in mijn hoofd hangen. Ik kon toen absoluut niet begrijpen dat deze kloosterlingen hun hele leven lang het gebouw niet meer zouden verlaten. Merkwaardiger werd het nog wanneer onze gids vertelde dat er daar ook nooit gepraat werd. Ze leefde als kluizenaars, volledig afgezonderd van de buitenwereld, zonder ooit iets tegen elkaar te vertellen! Stel je dat voor! Twee paters waren verantwoordelijk voor de verwarming en enkel zij hadden de bevoegdheid om het inmens kloostergebouw te verlaten om hout te sprokkelen in het bos. Alle anderen zouden het gebouwencomplex nooit meer verlaten en bij hun dood begraven worden in hun klein achtertuintje... De gemiddelde leeftijd van deze mannen is tachtig jaar. Niets binnen mijn verstand begreep waarom de paters zo willen en vooral kunnen leven.

Kind van God

Nu twintig jaar later begint de sluier van onduidelijkheid doorzichtiger te kleuren. Voor sommige evolueert het leven als het leggen van een puzzel. De stukjes worden zichtbaarder en klikken stilaan één voor één in elkaar. Jezus zei ooit: wordt terug een kind wil je het Rijk Der Hemelen binnengaan... Het is een zinspeling om mensen attent te maken dat eenvoud en diepe liefde de allermooiste en eenvoudigste handelingen zijn om de Goddelijke Wereld te kunnen aanschouwen. Het klinkt voor iedereen als vanzelfsprekend dat jonge kinderen een gehele dag rond stoeien als onvermoeibare energieke wezentjes, maar deze kleine mensjes vinden de wereld om zich heen zo bijzonder spannend, boeiend en leerrijk, dat ervaringen opdoen hun eerste en enige behoeften zijn waar ze zich om bekommeren... Hun dikwijls heldere en logische kijk doen menige ouders hun wenkbrauwen fronsen omdat hun taal zo dicht bij de eenvoud en werkelijkheid hangt! 's Avonds onder de hoede van hun vader en moeder, en hun vertrouwd bedje, zinken ze weg opnieuw wachtend op een nieuwe opwindende dag.

Jeugdvisie

De 20'ste eeuw kenmerkt zich door zijn snelheid van evolutie. Het blijkt zelfs nu dat het een generatie duurt vooraleer de nieuwste technologieën echt worden aanvaard door de massa. Het gaat zeer snel! Het mooiste voorbeeld is ongetwijfeld het Internet. De tijd komt kortbij dat dit medium zal thuishoren bij de klassieke huisraadtoestellen. Maar de medaille heeft ook een keerzijde. Eéntje van technologische vooruitgang en een ander van menselijke achteruitgang. De snelheid van het leven start in de peutertuin waar baby's klaar gestoomd worden tot hun 'echte' school. Onbegrijpelijk dat zelfs het laatste kleuterklasje bijna is omgewerkt naar een klasje met cijfers en letters... Onbegrijpelijk dat de lagere en middelbare scholen zo karig zijn met 'mensvormende' vakken. Algemene filosofie en godsdienst, behoren eigenlijk tot de kern van de zaak en geven meer duidelijkheid over wat het leven eigenlijk is en kan betekenen. Voor jezelf en je medemensen, voor de vriendschap en de liefde, het verdriet en het prille geluk. Doodgewone alledaagse dingen. Het is opvallend hoe leraren hameren op punten en prestaties zonder zich verder iets af te vragen over het individu zelf. De jongvolwas-senen worden letterlijk 'geleefd'. Niet verwonderlijk dat de jeugd zich dikwijls zo verdedigend opstelt of zich net andersom gaat gedragen als protest op de grote mensen. En dan vertel ik niks over het enorm aantal pil- of drugsverslaafden of het sterk toenemend aantal zelfmoorden onder deze jonge bevolking.

Sterven

Er is slechts één moment waarop mensen met hun hoofd tegen de muur van de 'stilte' lopen. Het ultieme moment dat een familielid, een vriend of ouders hun laatste uur op aarde voor het altaar in de kerk doorbrengen. Overlijden treft de ziel. Dit is de weinige keren dat een mens werkelijk gedwongen wordt om stil te zijn. Dit is unieke momenten die het individu diep doet nadenken over de werkelijke zin van het leven en zijn nut ervan. Tijdens zo'n uitvaart straalt het hart enkel onvoorwaardelijke liefde zonder nog te oordelen of te veroordelen, maar oprecht, gemeend en liefdevol om wat de persoon in kwestie betekend heeft. De collectieve positieve energieën die tijdens uitvaartliturgieën vrijkomen betekenen voor dichte familieleden een enorme kracht, een zoete zalf, een liefdevolle steun. Die zuivere en heldere taal van de ziel getuigt dat positief, respectvol, dienstbaar en in volle liefde leven het denkpatroon doet veranderen. Je herkent deze gevoelens als iets dierbaars, iets kostbaars en vooral iets zeer enigs! Dan ben je klaar om de stilte in jezelf te ervaren. Dan sta je op de startlijn om met deze innerlijke gevoelens te leren samenleven, te herkennen, te ontwikkelen, en vooral om van te genieten. Oprechte liefde is grenzeloos en eindeloos machtig... .

Alarmkreten

Stil worden is de start naar spirituele rijkdom. In dit woord zit de werkelijke kracht van het leven geborgen onder de onvoorwaardelijke liefde. Stil zijn in jezelf brengt uw geest naar een ander niveau van bewustzijn waarop het zelfrespect zijn intrede doet. Houden van je eigen 'ik' is de bron naar echt geluk! Mediteren in je geest is voedsel voor anderen! In de prachtige ruimte van de stilte voel je een zaligmakende warmte en de perfecte rust. Je ogen zien de wereld plots anders en vanaf nu realiseer je dat uw vroegere oordelen over de wereld en de maatschappij fout waren omdat deze oordelen diep in jezelf gevormd werden zonder de waarheid herkent te hebben. Hoe zwaarder je oordeel is, hoe strakker je beelden naar de wereld toe worden. Je negatieve gedachten creëren een andere verkeerde wereld waarin oordelen, veroordelen, angst, jaloezie, haat en minachting hun intrede doen. In dat donker bestaan valt stilte en liefde weg en zit je geïsoleerd achter tralies van eenzaamheid. Stress, depressies en vele soorten ziekten zijn symptomen dat uw geest en lichaam niet meer juist functioneren. Het zijn alarmkreten van de ziel. Zij die de dood onder ogen zagen, veranderden onmiddellijk omdat ze noodgedwongen de stilte ervaarden en beseften dat je moet leven in het heden zonder uw gedachten continue naar de toekomst te spitsen. Leven begint eerst diep in jezelf, in de stilte van je geest. Het is de bron naar intens geluk, het onmisbaar fundament voor een gelukkig bestaan. Deze boeiende wereld schept rijkelijke vriendschap en dienstbaarheid. Je ontwikkelt een andere generatie van liefdevolle en spirituele wezens en je laat mensen herinneren naar datgene waar ze eigenlijk al een gans leven naar hunkeren: wie ze eigenlijk echt willen zijn... . Zoals de Paters in Zwitserland de stilte gebruiken naar een spirituele rijkdom van onvoorwaardelijke liefde voor zichzelf en de wereld, zo kan onze zoektocht een mogelijkheid worden tot een ander soort van levenservaring. In rust en rijkdom maar met het volle besef welke de waarden van liefde en stilte kunnen zijn...

brontekst Paul van Huffel