Ik ben Miena, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Min.
Ik ben een vrouw en woon in de kempen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 26/07/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, computeren, kleinkids, tuin en bloemschikken.
.....de melkventer.
...... de huismus.
m'n p. c. tje m'n maatje!
dank je Elou !
pop gemaakt in powertex
Mijn hoekje
09-12-2007
O denneboom,
De Kerstboom staat in al z'n glorie te pronken, een hele klus, maar brengt toch o zoveel gezelligheid en sfeer in huis. Dit jaar heb ik voor de 2de maal weer helemaal gewerkt met rood en groen. Het aloude klassieke heeft toch nog altijd wel iets.
Een buschaufeur is onderweg van de Kerstmarkt, zijn bus volgeladen met seniors. Een eindje onderweg tikt er een klein oud vrouwke op zijn schouder, en presenteert hem wat nootjes. De buschaufeur eet ze smakelijk op. Een tijdje nadien komt het dametje terug, tikt hem weer op zijn schouder, en houd hem weer een handvol nootjes voor. Zo doet zij dat tot 5 maal toe. De 6 de keer dat zij komt tracteren zegt de chaufeur, "maar madammeke waarom eet je die lekkere nootjes niet zelf op" antwoord het vrouwke "wij hebben geen tanden en kunnen ze niet kouwen". Vraagt de chaufeur " maar waarom koop je ze dan"? Zegt het dametje, "we vinden de chocolade erond toch zo lekker"
Dus oppassen met oude dametjes die je nootjes tracteren.
Hé die Sint, mij vergeten ? Ja, 'k had wel m'n schoentje gezet. Maar zoals Toon Hermans zei " blij zijn dat ze d' er 's morgens nog stonden. Vind ik toch wel goed van hem. Waarschijnlijk dan toch niet braaf genoeg geweest. Ligt dan toch maar aan mezelf. Vogende jaar beter m'n best doen. En rustig verder dromen zeker.
Ja 't ziekenhuis, het is weer dat, manlief is weer daar. Van 1979 is dat met hem de gewone gang van zaken. Nee...... toch word het altijd niet begrepen, maar al goed voor hen die het allemaal niet begrijpen, zij hebben er niet of minder mee te maken gehad, en dat doet wel eens pijn. Het is niet gewoon, en men denkt dikwijls dat men er in hard, maar niets is minder waar. Integendeel je word er steeds banger door. Je steekt al langer wat meer op, en na al die jaren ben je een stukje arts. Een ding moet ik zeggen, heel veel zijn we in die grote ziekenhuizen, en als je daar rondkijkt dan zeg ik steeds" kom laten we ons pakje maar mee nemen" er zijn nog altijd mensen die er erger aan toe zijn. Ik wou het gewoon eens vertellen.
Ja 't ziekenhuis, het is weer dat, manlief is weer daar. Van 1979 is dat met hem de gewone gang van zaken. Nee...... toch word het altijd niet begrepen, maar al goed voor hen die het allemaal niet begrijpen, zij hebben er niet of minder mee te maken gehad, en dat doet wel eens pijn. Het is niet gewoon, en men denkt dikwijls dat men er in hard, maar niets is minder waar. Integendeel je word er steeds banger door. Je steekt al langer wat meer op, en na al die jaren ben je een stukje arts. Een ding moet ik zeggen, heel veel zijn we in die grote ziekenhuizen, en als je daar rondkijkt dan zeg ik steeds" kom laten we ons pakje maar mee nemen" er zijn nog altijd mensen die er erger aan toe zijn. Ik wou het gewoon eens vertellen.
De reden dat een hond 
