Val ik terug op een verleden, vooral in het begin van mijn bloggen?! Misschien, maar soms komen de dingen zomaar naar boven en dan deel ik deze ook terug even mee, zeker voor hen die een verliessituatie hebben te verwerken en het zelf aan de lijve hebben ondervonden. Hierbij denk ik heel concreet aan een paar blogbezoekers.
Sommige werkgevers kunnen niet om met mensen die een probleem, een ziekte, of een handicap hebben. Dat ze niet kunnen aannemen dat die toch ook in staat zijn om goed te werken. Dat mensen in die toestand meestal 20%, zeg maar, meér of beter moeten presteren dan anderen, om au serieux geomen te worden. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
(dat doet mij denken aan wat kansarme ouders altijd zeggen: zij moeten, veel meer dan andere ouders, bewijzen dat ze goede ouders zijn, bijna perfect zijn, vooraleer ze als ouders geaccepteerd worden door de samenleving)
Werkgevers mogen zich sowieso niet moeien met de dingen uit de privésfeer, ziekte, handicap,
en zeker niet gebruiken als voorwendsel een voortijdig einde aan een contract te maken, of iemand op een zijspoor zetten zodat deze zelf er onderdoor gaat of moet uitkijken naar een andere werkplek, ook al wordt daar wel een "officiële reden" voor ontslag aan gegeven ...
En nu lees ik volgende: "Iedere organisatie moet van tijd tot tijd een onderhoudsbeurt ondergaan om zo efficiënt mogelijk te zijn. Dat kan pijnlijk ervaren worden, dat besef ik terdege." ... Beseft deze werkgever dit "terdege" of ook maar een doekje tegen het bloeden?!
|