Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
een tijdje terug heb ik terloops de vraag gesteld wat jij zou doen wanneer iemand aan de deur zou kloppen om brood. Wellicht heb je toen tussen de regels gelezen, of precies begrepen dat dit niet zomaar een zinsnede was. Neen, het was een persoonlijke vraag aan mij gericht van iemand die ergens in een garage logeert omdat hij zijn studiebeurs niet meer kan betalen ... Ik weet dat een mens dan niet staat te springen om hulp aan te reiken, maar hoe langer ik contact had met die persoon, die op studiegebied alles op alles zet; toen ik zijn warme, gemeende tranen over zijn wangen zag rollen; in wanhoop gehuld, zelfs denkend aan zelfdoding "omdat het allemaal niets meer te betekenen heeft"; je dan uiteindelijk de uitdrukklijke vraag krijgt de nood te lenigen, op welke manier dan ook; ja, dan lig je daar wel even wakker van, temeer ik juist nu aan het uitzien ben om mijn Indische vriend-missionaris ook zo goedkoop mogelijk Rome te willen laten zien. Mag dan de ene hand niet weten wat de andere geeft?! Voorwaar een dilemma. Maar ben ik dan zelf arm, heb ik niet genoeg om van te leven? Wat ik heb gedaan werd me dan ook ingegeven door een citaat dat ik een paar dagen daarvoor had gelezen in een folder. Ik kon het ook zomaar geblogd hebben, maar nu krijgt het nog meer zin, niet alleen een bezinning en een vraag aan mezelf, maar meteen aan blogland:
"ER IS GEEN MENS DIE, ZOALS KAIN, KAN BEWEREN DAT HIJ NIET VERANTWOORDELIJK IS VOOR HET LOT VAN ZIJN BROER" JP.II.
Ik hoor er onder jullie al zeggen dat iedereen maar moet zijn plan trekken; maar er zijn uitzonderingen en soms moet een mens maar eens overgaan tot daden, even afstand doen, die pijn voelen; dan pas wordt bloggen ook echt, raakt het echt je vel alsof je in je arm hebt gekerfd. Zeker wanneer de vrager dan nog moslim is ... Maar die avond kon ik met even veel comfort naar mijn eigen bed, hij daarentegen misschien voor even ... Wat zou jij doen wanneer het water tot aan de kin staat van uw broer?
Reacties op bericht (1)
06-02-2008
Lieverd,
Ik ontdekte zojuist uw blog en dat zal niet zomaar zijn. De muziek maakte mij op iets attent, want ik ben een hevige fan van "dances with wolves" Heb hem wel 15 keer of meer gezien !!!! En ook met "you raise me up" heb ik "iets"
Uw vraag over "uw broer" is eenvoudig op te lossen : volg je hart en voel je er goed bij. Wees dankbaar voor wat je zelf hebt en deel dat met anderen. Dankbaarheid ook omdat je in de mogelijkheid bent om te helpen, hoe klein de bijdrage ook is, voor de ander betekent het de hele wereld.
En is de vrager moslim ? neen, de vrager is in eerste plaats mens zoals jij en ik, maar dan eentje die even de ander heel erg nodig heeft.
Steun hem zoveel je kunt, kan het niet materieel, dan zeker moreel. Laat hem niet alleen naar vandaag kijken, maar zeker ook naar de toekomst. Die wordt vast heel fijn voor hem, zeker nu hij er zoveel voor moet doen om die te bereiken.
Een heel dikke warme knuffel voor jou en je broer.
Ik stuur hem veel warmte, licht en liefde toe.
Mieke
06-02-2008 om 11:39
geschreven door Mieke
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.