Er was eens,heel lang geleden een eiland
waar alle gevoelens leefden:
Geluk, droefenis, Kennis en alle anderen.
Ook liefde woonde daar.
Op een dag werd aangekondigd dat het eiland zou zinken, dus iedereen vertrok met zijn boot.Alleen Liefde bleef op haar geliefde eiland.
Toen het zover was, besloot ze hulp te vragen.
Rijkdom kwam voorbij in een jacht zo groot als een huis. Liefde vroeg of ze mee mocht en Rijkdom zei: "Nee, dat kan niet, mijn jacht ligt vol goud en zilver,er is echt geen plaats voor jou".
Toen vroeg ze aan Verwaandheid of ze mee kon:"Nee Liefde, je bent nat, en ik wil niet dat mijn mooie boot vies wordt.
Dan kwam Droefenis voorbij en Liefde vroeg haar om hulp: "O, Liefde, ik ben zo verdrietig en wil even alleen zijn".
Toen kwam Geluk langs, maar die was zo gelukkig, dat ze Liefde niet eens hoorde toen ze riep.
Opeens hoorde ze een stem:"Kom Liefde, ik neem je mee". Liefde was zo dankbaar dat ze vergat te vragen hoe hij heette.
Toen ze op het vasteland kwamen gingen ze ieder hun weg.
Maar Liefde realiseerde zich dat die man haar gered had, toen iedereen haar achterliet op het eiland.
Ze ging naar Kennis en vroeg:" Wie heeft mij geholpen?"
"Dat was Tijd" zei Kennis. "Tijd?" vroeg Liefde.
"Waarom heeft Tijd geholpen?"
Kennis glimlachtte wijs en antwoordde:
"Alleen Tijd is in staat de grootheid van Liefde te kennen"..
Een bijdrage zomaar ontvangen als antwoord op mijn blog LIEFDE EN VRIENDSCHAP, waarvoor mijn oprechte dank!