Het gevoel dat me bezig houdt is er één van : doe ik het wel goed, in Zijn naam en Zijn woord.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ieder van ons heeft (normaal) familie, goede vrienden (m/v), goede kennissen (m:v) en ook mensen met wie we maar af en toe contact hebben.Alles bij elkaar zijn dit de mensen die er toe doen in ons leven, ook de vreemde die we goedendag zeggen of de man/vrouw die we straks misschien tegen komen.

En net daar ten opzichte van de mensen in mijn leven heb ik het soms moeilijk, soms lukt het me zelfs niet, om daar altijd even goed mee om te gaan, zover zelfs dat ik mijn andere kaak zou moeten tonen. Bij sommige mensen lukt me dat echt niet. Door hun houding, gedrag, wat ze zeggen of juist niet zeggen, kan ik er met de beste wil en doorzettingsvermogen niet toe komen om daarbuiten een goede dag (en eerlijk dat lukt me soms niet) ook maar iets van aandacht aan te geven. De meeste ken ik al lang en vroeger dacht ik daar niet bij na. Ik liet hun hun giftige pijlen maar afschieten, dacht altijd wel dat ik het verdiende.