Enkele maanden terug werd ik via de parochie en de catechesegroep aldaar gevraagd gebedsvriend te worden van één van de vormelingen. Nu zo een uur voor de plechtigheid wil ik deze opdracht tot een einde brengen om samen de viering bij te wonen, maar toch nog eens deze gedachte:
Wie gezond wil leven, moet goed ademen. Zonder adem kom je niet verder. Leven is ademen, vanaf de geboorte tot de laatste ademtocht. Wie niet meer ademt, gaat dood.
Ook spiritueel is het niet anders; wie niet (meer) bidt, gaat geestelijk onderuit. Bidden is de ademhaling van de ziel, de krachtbron die je verder op weg helpt.
Een mens wordt pas ten diepste mens als hij of zij leert van hart tot hart te spreken met het diepste in zichzelf: GOD.
Deze uitnodiging van een voor mij onbekend meisje werd stilaan een opdracht, ook al vergat ik het soms maar toen ik de uitnodiging zag liggen voor het slapen wist ik dat ik een belofte moest nakomen omdat dit kind velangde met mij op weg te gaan en zo ben ik zelfs bijzonder blij straks het H. Vormsel van Sara te mogen bijwonen en zo onverwacht nog eens gebeds-"peter" te mogen zijn.
Ja, bese, ik heb er zelfs mijn beste pak voor aangetrokken al heeft de hemel zopas zijn deuren wijd opengezet ... hopelijk voor de Geest, maar in elk geval met bakken water als voorbode. In elk geval kan dit voor elk van jullie een idee, een tip zijn om waar dan ook gebedsvriend te mogen zijn, zij het bij een communie, een zwaar zieke, een student ...
Maarten
|