Kunst kijken en sex, een mooie afbeelding of schilderij. Ja, ik moet het toegeven na al die jaren en ik beleef het nog elke dag intens wanneer ik met schoonheid word geconfronteerd, zelfs een mooie vrouw of mooie man. Maar het liefst zou ik in het schilderij kruipen of in die mooie foto en er nooit meer uitkomen. Ik wil er mezelf in verliezen. Het is een substituut voor seks. Misschien een substituut voor aanraken of aangeraakt worden.
Fotos worden soms een realiteit voor mij, fotos die werkelijkheid worden. Zo denk ik dat naar iets kijken, een schilderij, een foto van iemand
een substituut is geworden. Misschien daarom destijds een afzonderlijk blog aangemaakt? Nee, geen substituut: een alternatief voor een verhouding. Ik heb nog nooit van iemand echt gehouden, weet je, van een vrouw, van een man. Ik hou dus niet van een zij of van een hij, maar van een HET. Ja, ik hou van een mooi gezicht, zeker op een foto. Ik heb nooit van een vrouw gehouden, behalve van mijn zuster dan en dat telt niet; trouwens ook niet van een man. Misschien is schilderkunst, nog liever fotokunst voor mij een vervanging van lust, liefde, hoe je het noemen wilt. Het is een theorie en toch kan ik verdwijnen in dat lichaam op die foto, voor uren lang
als substituut; de psychologen zullen er wel een uitleg kunnen aan geven, maar voor mij blijft het intens genieten in en van schoonheid en verdwalen.
een samenvatting van eigen gedachte en schrijfsels
Welke foto moet ik hier nu plaatsen? In elk geval denk ik aan meerderen die ook ergens kunst als substituut herkennen. Probeer er in elk geval in eerlijkheid van te genieten! Groeten.
|