|
vervolg van de Boom.
Vroeg in de morgen zal in de dorpen het volk,
Naar gelang hij zingt of huilt, het weer voorspellen.
Hij kent het geheim van de heftige wolk
En van de zon die pruilend over de kil zal hellen;
Hij is heel het verleden over de droevige velden,
Maar hoe ze ook zijn, die herinneringen
Waar zijn hout van vertelde.
Zodra januari komt binnendringen
En weer boomsap door zijn oude stronk zal zakken
Metal zijn knoppen, en al zijn takken;
Met dartele lippen en de armen breed
Slaakt hij langdurig een aangehouden kreet
Naar de komende dingen.
En dan, met stralen van regen en licht,
maakt hij het weefsel van zijn blaren dicht;
Balt hij zijn knoesten en strekt hij zijn twijgen
Als wil hij omhoog naar de hemel stijgen;
En graaft zo zijn sponzige wortels diep in de grond
Tot hij voedsel in poelen en aarde vond
En soms houdt hij even op ,een beetje verbaasd
Over zijn stille hardnekkige arbeid, zo ongehaast.
Maar voor hij zijn vreugde en kracht heeft herkregen,
o de gevechten, die hij 's winters moet doorstaan,
De zwaarden van storm, de snijdende regen,
De razende winden, de beukende orkaan
IJzel dat als scherp vijzel hem bijt.
Al die haat en al die strijd,
hagel uit het oosten; sneeuw uit het noorden
En de doodse witte vorst wiens tanden boorden
Tot in zijn bast, waar al zijn vezels zijn
Die allemaal wringen en beven van pijn ,
Terwijl toch naar men kent
op geen moment
zijn energie verdween
om stevig te wensen door jaren heen
mooier te worden in iedere lente.
word vervolgd.
lieve groetjes Monik.
|
