van de regen in de drup ~ al is dat hier zwak uitgedrukt

Ivm de tekst 001, uit : 'Laughter in the Dark' van Vladimir Nabokov

        'Hij was rijk, respectabel, gelukkig; 
          op een dag liet hij zijn vrouw in de steek voor een jonge maîtresse; 
          hij had lief; werd niet liefgehad; en zijn leven eindigde rampzalig.'

Een gelijkaardige en bestaande situatie heb ik jaren geleden ergens beschreven gezien:
in zijn midlife zoekt hij een tweede bestaan met een droom van een meisje, ttz : hij ziet in haar een ideaal.
Zij jaagt iets anders na, zij houdt het concreet materieel.
Hij eindigt waar hij 30 jaar eerder begonnen was, op een troosteloos appartementje in een grauwe voorstad.

Iets minder lang geleden heb ik het ongeveer van nabij zien gebeuren.
Een midlifer ging iemand 'redden' uit de prostitutie. '... hij had lief; werd niet liefgehad'
In twee jaar tijd heeft hij de spaarcenten er doorgedraaid
en zijn zelfbeeld heeft een zware knauw gekregen toen hij besefte
dat zijn gezond verstand (en zijn spaarzaamheid) hem in de steek gelaten hadden,
dat de toejuichers in de familie onbetrouwbare raadgevers waren en
dat die kleine zwijgende thuis
uiteindelijk gelijk had.

Alle cadeaus, alle geldsommen voor de zogezegd zieke moeder, voor de revalidatie-broer met het auto-ongeval (altijd handig zoiets),
voor 'hun' appartement ginder, voor haar studies ... al dat geld had gewoon gediend om de cocaïne verslaving van de pooiers te onderhouden.
Of zoiets.
Weg geld en dus ook weg droom. De droom ligt aan scherven en zijn geld is op. 
Dat laatste is nu de nachtmerrie: '... en zijn leven eindigde rampzalig.'
Mooie oude dag hè. En feitelijk is zijn oude dag amper begonnen.