le coup de bambou ~ the trick with the stick "... using a two-metre-long bamboo cane tipped with charcoal to make preparatory sketches ..."
Het heeft efkes geduurd eer ik de foto's die Peter Verhelst bedoelde (tekst 003, op 03min09) gevonden had, maar we zijn er geraakt. Hebbes. En het is niet één foto, het zijn er zes.
Mogelijk bedoelt Peter Verhelst de 3de, misschien ook de 4de foto. In die twee stadia doet de schets me denken aan de gebeeldhouwde Koppen van Modigliani. Verhelst vraagt zich af : "Een ovaal met (tjak) een lijntje in, wat wil dat zeggen?" Awel, het wil niks zeggen, het is een korte fase in de ontwikkeling van een schets. Maar Verhelst heeft wel een punt volgens mij : de 3de en 4de fase van de schets zijn véél intenser dan het eindresultaat.
Hieronder twee linken naar twee artikelen: over dit laatste project van Matisse (Paris Match) en over zijn bewogen leven (Daily Mail).
te gast bij Wim Helsen ~ Peter Verhelst met een gedicht van Paul van Ostaijen
Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust
Peter Verhelst in gesprek met Helsen: https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a2/ , 10min17 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. De video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is géén typfout : echt waar tot 2025.
Op 02min17, na de eerste lezing, zegt Verhelst "kort", doelend op het gedicht. En ik had verstaan (ondertiteling niet aangeklikt) "kom", denkend dat 'kom' het laatste woord van het gedicht was en dus het begin van de handeling, van een euthanasie, of een liefdevolle moord of hoe men het wil noemen.
Moraal van het verhaal : altijd ondertiteling aanklikken want er hebben ook al fouten en mankementen in de tekst naast de video gestaan. Sommige heb ik er kunnen uitvlooien, maar het zijn er weinig, het zijn enkel degene die ik toevallig op het spoor gekomen ben.
van de regen in de drup ~ al is dat hier zwak uitgedrukt
Ivm de tekst 001, uit : 'Laughter in the Dark' van Vladimir Nabokov
'Hij was rijk, respectabel, gelukkig; op een dag liet hij zijn vrouw in de steek voor een jonge maîtresse; hij had lief; werd niet liefgehad; en zijn leven eindigde rampzalig.'
Een gelijkaardige en bestaande situatie heb ik jaren geleden ergens beschreven gezien: in zijn midlife zoekt hij een tweede bestaan met een droom van een meisje, ttz : hij ziet in haar een ideaal. Zij jaagt iets anders na, zij houdt het concreet materieel. Hij eindigt waar hij 30 jaar eerder begonnen was, op een troosteloos appartementje in een grauwe voorstad. Iets minder lang geleden heb ik het ongeveer van nabij zien gebeuren. Een midlifer ging iemand 'redden' uit de prostitutie. '... hij had lief; werd niet liefgehad' In twee jaar tijd heeft hij de spaarcenten er doorgedraaid en zijn zelfbeeld heeft een zware knauw gekregen toen hij besefte dat zijn gezond verstand (en zijn spaarzaamheid) hem in de steek gelaten hadden, dat de toejuichers in de familie onbetrouwbare raadgevers waren en dat die kleine zwijgende thuis uiteindelijk gelijk had.
Alle cadeaus, alle geldsommen voor de zogezegd zieke moeder, voor de revalidatie-broer met het auto-ongeval (altijd handig zoiets), voor 'hun' appartement ginder, voor haar studies ... al dat geld had gewoon gediend om de cocaïne verslaving van de pooiers te onderhouden. Of zoiets. Weg geld en dus ook weg droom. De droom ligt aan scherven en zijn geld is op. Dat laatste is nu de nachtmerrie:'... en zijn leven eindigde rampzalig.' Mooie oude dag hè. En feitelijk is zijn oude dag amper begonnen.
te gast bij Wim Helsen ~ Pedro Elias met de openingszin uit 'Laughter in the Dark' van Vladimir Nabokov
Er was eens een man, Albinus genaamd, die in Duitsland woonde, in Berlijn. Hij was rijk, respectabel, gelukkig; op een dag liet hij zijn vrouw in de steek voor een jonge maîtresse; hij had lief; werd niet liefgehad; en zijn leven eindigde rampzalig. Dat is het hele verhaal en we zouden het er verder bij hebben kunnen laten, als aan het vertellen ervan geen profijt en plezier verbonden was.
Pedro Elias in gesprek met Helsen: https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/6/winteruur-s6a1/ , 10min09 de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje aanklikken. De video blijft beschikbaar tot 31-12-2025. En dat is geen typfout : tot 2025. Tof van Canvas.
Er is goed nieuws en er is goed nieuws. 'k Zal beginnen met het beste van de twee.
1/
Winteruur van Wim Helsen heeft een 6de seizoen én (houduvast) álle video's van het prille begin in oktober 2015 tot vandaag, zijn opnieuw beschikbaar en wel tot 31-12-2025. Nee, dat is geen typfout, tot 2025 staat er duidelijk gegeven en geschreven. Dus wie bepaalde dingen van de vorige blogs wil herlezen of herbekijken, dat kan nu. Geef me een seintje en ik bezorg u de link.
2/ Het andere goede nieuws is dat LM en ik hersteld zijn. Begin september kregen we ongeveer gelijktijdig te kampen met vreemde verschijnselen.
LM door een slordige overdosis medicatie, van 3x ¼ Prolopa per dag naar 4x 1 per dag. Dat is plots en zonder overgang 5,33 maal meer! Per dag. (danku neuroloog LV voor uw zorgvuldig denkwerk!). LM was compleet weg uit de realiteit. Dat is gebeterd mits weerkeren naar de oude dosis, maar LM is niet meer de oude. Vergeetachtigheid en concentratieproblemen zijn gebleven. Die overdosis, daar schrijf ik nog wel een beknopt ietsje over, maar nu niet, het is nog te vers allemaal.
Bij mij ging het over foute medicatie die begonnen was in maart 2019 en pas een acuut signaal gegeven heeft september 2020. In die 17 maanden waren er wel andere signalen, maar die schreef ik toe aan sleet. Men wordt ouder, dan komt er sleet, sleet veroorzaakt mankementen, mankementen brengen ongemakken mee en met ongemakken leert men leven. Zo dacht ik. Wat een misvatting. Bij sommige dingen moet men alarm slaan. Maar wie wil er nu 'flauw' doen? Ik niet hoor, ik verdraag mijn sleet vrouwhaftig. Wéér fout gedacht. Het medicijn Olmesartan staat op de lijst 'te mijden producten' weet ik nu. Danku huisarts P! Enfin, daar komt misschien ook eens een schrijfseltje over. Later.
Dit alles om te zeggen dat Winteruur met Wim Helsen terug is en ik hoop voor nog vele jaren, voor hem, voor ons allemaal en voor mij (omdat ik zo graag snuffel op 't Internet, dingen opzoek 'tot lering & vermaak')
