het origineel gevonden!

De tekst die Destadstbader brengt komt uit 'Zullen we handhaven?' de show van Fons Jansen uit 1980, zijn laatste programma. 
'Jansen zelf beschouwde dit laatste programma als het meest geslaagde: 
naar eigen zeggen ging hij daarin zo ver als hij altijd had willen gaan. 
Fons Jansen had een select publiek (dat hij zijn fonspatiënten noemde) en 
zijn humor kenmerkte zich door milde ironie, spitsvondige woordspelingen' (zegt wiki)

Persoonlijk reken ik Fons Jansen bij de Grote Drie van de conférenciers:
Wim Kan, Wim Sonneveld, Toon Hermans, Fons Jansen
Dat zijn er viér?
Ja, de musketiers waren ook met vier. Daarom mag het, de Grote Drie zijn met vier.

Middag : 
Nu kan ik dat allemaal wel zeggen over die show en 1980 en zo, maar ik kan het (nog) niet staven.

Avond : 
Na enkele uren spitten op het Net heb ik gevonden dat wat Niels Destadsbader voorleest 
-aframmelt eigenlijk, want hij praat veel te snel naar mijn goesting-
een herwerkt fragment is uit de Conference Prenatale http://www.tigch.nl/fonsjansen/conferenceprenatale.htm

Het origineel fragment : 

           Witteboordenkriminaliteit. Stilaan worden wij een krimineel volkje.
           Over kriminaliteit gesproken, hebt u dat gelezen? De kriminologen hebben vastgesteld: Je komt als kind gaaf ter wereld.
           Helemaal eerlijk, maar dood-nerveus. Nerveus? Natuurlijk. Die baby's hebben negen maanden in de rats gezeten.
           De eerste drie maanden: Mag ik blijven? (Je zult in het verkeerde bisdom wonen)
           De tweede drie maanden: Gaan ze nog trouwen?
           De derde drie maanden: Blijven ze bij elkaar?
           Dat had je vroeger toch niet?

           Ik weet niet hoe ver uw herinnering teruggaat, maar wat mezelf betreft moet ik zeggen:
           Ik heb aan die tijd de meest relaxte herinneringen. Ik zou zo wel terugwillen.
           Ik zeg altijd: We hadden het toch goed
           We hadden alle comfort: Centrale verwarming, warm en koud stromend water.
           Ik liet me maar zo'n beetje dobberen in dat vruchtwater.
           Had ik zo'n snorkeltje aan me buik voor de aan- en afvoer, prima!
           En niks te doen. Wat moest je doen? Wachten. Tot je een ons woog.
           Maar toen woog ik een ons, hebben ze me laten doorwachten tot ik vijf pond woog. Nog weinig, maar dat had z'n reden.

           Ik zat daar namelijk niet alleen. Hardstikke gezellig.
           Wij hebben wat prenataal gedonderjaagd! Hooglopende ruzies over 'je ligt op mijn helft'. Schold hij mij voor feut.
           Nou dan kneep ik gauw in zijn snorkeltje, kreeg-ie geen asem.
           Als m'n moeder moest overgeven zei ik: "He jongen, mams wordt van jou kotsmisselijk".
           Kwam m'n moeder terug van een feessie: hadden we hem om, alle drie.
           Maar ook heel ernstige gesprekken. Kijk, wij wisten niet wat er gaande was.
           Als je ooit wordt voorgelicht is het lang na je geboorte. Maar daarvoor: je zit in het hardstikke donker, niemand die iets zegt.
           Mijn broer en ik hadden dientengevolge ernstige twijfels.
           Wij vroegen ons bijvoorbeeld af: is er een leven na de geboorte?
           Is er een hierbuitenmaals. O, daar hadden we hele gesprekken over."

           "Moeten we hier altijd blijven?"
           "Weet ik veel. Wou je eruit? Zie je een deur?"
           "Nee"
           "Nou dan"
           "Hee"
           "Wat nou weer?"
           "Hoe zijn we d'r in gekomen?"
           "Dat vertel ik je later nog wel eens jongeman."

          En op zekere dag, dames en heren, was het in ene D-day: debarcation-day.
          Werd er, zonder enige inspraak onzerzijds, een ontruimingsprocedure in werking gesteld.
          Werden we vriendelijk doch dringend verzocht het pand te verlaten.
          Uitgerekend op onze verjaardag. Leuk hoor.

          En even later, daar lag je dan: voor het eerst van je leven in de open lucht. Helemaal bloot. Ik schaamde me rot.
          En allemaal hoofden over je heen die zeiden: "O kijk, het is een jongen". Dus ik vragen: "Hadden jullie een ouwe kerel verwacht?"
          Maar toen je daar lag, had je toch niet kunnen denken dat je een kleine zestig jaar later in een volle schouwburg zou uitroepen:
          "Aan het orgel Frans Oudhoff"

Voor de volledige tekst : http://www.tigch.nl/fonsjansen/conferenceprenatale.htm , https://fonsjansen.nl/category/platen/ ,

Late avond: gevonden !
Fons Jansen zelf aan het woord: het fragment duurt vier minuten, van 06min47 tot 10min50
klank aanzetten : https://www.youtube.com/watch?v=iBB1lxJe368

Nu snap ik wel dat voor een (Vlaamse) jeugdvoordrachtwedstrijd een aangepaste versie geschreven wordt,
maar toch vind ik dat Destadsbader of Helsen Fons Jansen als auteur en conférencier hadden kunnen vermelden. 
Huiswerk maken, heren! En dan zeker Helsen, want hij is de oudste van de twee.