Artikels en foto's over mijn dorp - Foto's van reizen
31-12-2014
Gelukkig Nieuwjaar
Er zijn geen slechte dagen in deze driehonderd vijfenzestig dagen ... Er zijn alleen maar dagen waarop we wat minder kunnen dragen ... Laat ons jullie dan wensen dat er tussen al die mensen die je al het beste wensen wel altijd iemand is die je dan zal vragen of hij (of zij ) de last wat mee mag dragen ...
Een vrouw vertelde dat haar vader straatveger was. Ze voegde er aan toe dat sommige mensen dat een laag beroep vonden, maar dat zij iemand die de rommel opruimde hoger aansloeg dan iemand die de rommel neergooide.
- Ken je het verschil tussen een Engelsman, een Schot en een Ier ? - Neen, eigenlijk niet. - Wel, je moet ze vergelijken als ze van de trein stappen. De Ier zal nooit omkijken om te zien of hij iets achtergelaten heeft. De Engelsman daarentegen zal altijd omkijken om te zien of hij iets vergeten heeft. En de Schot ? Die kijkt gegarandeerd om, om te zien of niemand anders iets heeft vergeten.
Zegt de ene dopper tegen de andere :"Is jouw dopgeld ook gestegen vorige maand ?" Zegt de andere : " Ja, 't moet dan toch zijn dat ze content zijn van ons hé !"
Bij thuiskomst , na een bezoek aan de dokter vroeg Marie aan haar man : - Wist de dokter wat je had ? - Ja hoor, hij vroeg 50 euro en ik had juist 51 euro in mijn portefeuille.
Moeke wordt 90 jaar. Haar kinderen en kleinkinderen geven een groot feest voor haar en ze vragen : - Moeke, wat zou je willen ? - Wel, zegt moeke, als ik sterf, wil ik gecremeerd worden. - Oké, zeggen de kinderen, dat zullen we regelen. Maar heb je geen andere wens ? - Nee, zegt moeke, ik heb alles wat mijn hart begeert. - Ja maar, wij willen graag iets speciaal doen, zeggen de kinderen. - Wel, zegt moeke, als ik dood ben en gecremeerd, dan zou ik graag hebben dat je mijn as uitstrooit op de parking van de Colruyt. - Waarom de Colruyt, moeke ? vragen de kinderen. - Wel, dan ben ik zeker van dat jullie toch één of twee keer per week zullen langskomen . . .
Een ambtenaar neemt na het ontbijt de krant en begint te lezen. - Moet je niet naar het kantoor ? vraagt zijn zorgzame echtgenote. - O, ja,antwoordt de man verschrikt, ik dacht dat ik al op het bureau was.
De directeur stapt de lawaaierige klas binnen. Hij wil nu eindelijk die herrieschoppers eens straffen. 'Geert, wat heb jij uitgespookt?' 'Ik heb krijt naar het bord gegooid.' 'Honderd strafregels! En jij Wim?' 'Ik heb een punaise op de stoel van de meester gelegd.' 'Wat?! Tweehonderd strafregels. En jij, Peter?' 'Ik heb snippers door het raam gegooid.' 'Oh nou..., dat valt wel mee; geen strafregels!' Op dat ogenblik komt er een jongen binnen, vol blauwe plekken en schrammen. 'Wat doe jij daar?',vraagt de directeur boos,'Hoe heet jij?' 'Sven Snippers, mijnheer' !
De Confrerie Eversam, een groep binnen het Dialectgenootschap Bachtn de Kuupe, nam in de kerk van Hoogstade drie nieuwe ‘verdienstelijke West-Vlamingen’ in haar rangen op. Zangeres Wendy Van Wanten hoeft weinig toelichting. Zij is nu jonkvrouw van de Confrerie, net als actrice Anne Denolf. Joris Missiaen, zaakvoerder van 't Potje Paté in Alveringem, is de nieuwe ridder.
Tijdens een begrafenis loopt achter de lijkwagen een man met een hond. Daarachter lopen nog driehonderd mannen. Een toeschouwer vraagt aan de man met de hond : Wie wordt hier begraven ? Mijn schoonmoeder , antwoordt de man. En wat doet die hond er dan bij ? Die heeft haar doodgebeten. O, zegt de toeschouwer, mag ik die hond even lenen ? Achteraan aansluiten, zegt de man.
Er zijn geen slechte dagen in deze driehonderd vijfenzestig dagen ... Er zijn alleen maar dagen waarop we wat minder kunnen dragen ... Laat ons jullie dan wensen dat er tussen al die mensen die je al het beste wensen wel altijd iemand is die je dan zal vragen of hij (of zij ) de last wat mee mag dragen ...
Hallo, Ik ben gepensionneerd en ik hou van wandelen en reizen. Ik woon in Hoogstade, een deelgemeente van Alveringem (W-VL). Enkele van die deelgemeenten grenzen aan Frankrijk. Vandaar de naam van mijn blog "
