,,Hier hoor je nog de stilte''
De Barke is het enige openluchtcafé in Vlaanderen

DE MOEREN - Midden de uitgestrektheid van de Moeren vind je het enige openluchtcafé in Vlaanderen. De Barke is niet zomaar een toevallige halte voor de talrijke fietsers en wandelaars in het prachtige en geklasseerd landschap. Door de hartelijke ontvangst en de familiale sfeer is het een beetje als thuiskomen.
Waarom De Moeren de favoriete plaats is voor veel fietsers en wandelaars wordt duidelijk van zodra je even voorbij de Veurnse deelgemeente Bulskamp het gebied binnenrijdt. Na de drukte van de stad en de autoweg lijkt het alsof je in een andere wereld terecht komt, waar niets de pracht van natuur en landschap verstoort. Het gebied is dan ook geklasseerd. Hier waait de wind onafgebroken over de weidse vlakte, soms als een aangename bries, soms als harde stormwind. Dit is een van de weinige plaatsen waar je nog een volledige regenboog kunt zien.
De Moeren strekken zich over ruim 3.600 hectare uit op de grens met Frankrijk. Het Franse deel van De Moeren (les Moëres) vormt een gemeente in het departement Nord. De Moeren maken deel uit van het Blootland, een fysisch- geografische eenheid binnen de Westhoek en gekenmerkt door uitgestrekte polders. Het is een erg laaggelegen gebied: het diepste punt ligt vier meter onder de zeespiegel. Om de polder droog te houden, wordt de waterhuishouding permanent geregeld met gemalen, die het water via vaarten op de Ringsloot spuien.

Grote droom
Na wat zoekwerk vinden we De Barke in de Debarkestraat. Meteen wordt duidelijk dat dit geen gewoon café is. Uitbaters Guido Vandergucht (55) en zijn echtgenote Lieve Deltombe (56) ontvangen ons met open armen. Op de achtergrond torenen eenzaam in het veld de imposante restanten van de Sint-Gustaafsmolen, gekocht en prachtig ingericht door de West-Vlaamse bard bij uitstek Willem Vermandere. Een plaatje dat je eeuwen doet terugreizen in de tijd. Op een van de cd's van Vermandere vind je zelfs het instrumentaal liedje ,,Zomeravond in de Barke''.
,,Dit is ons vijftiende seizoen'', gaat Lieve van start. ,,In 1977 konden we dit huis kopen en in 1979 zijn we er komen wonen. Guido werkt in Zonnewende, een centrum voor bijzondere jeugdzorg, maar koesterde altijd de droom om daarnaast ook een gezellig ouderwets café uit te baten. Hij is amateur van oude meubelen en had al een goed idee hoe hij het zou inrichten. Ik zag dat minder goed zitten, maar toen onze vijf kinderen groot werden en gingen studeren, keken we toch uit naar een bijkomende bron van inkomsten. Na op reis in Duitsland een voorbeeld ervan gezien te hebben, vonden we een compromis waar ik zeker mee akkoord kon gaan: een openluchtcafé naast ons huis. Zo werd ons privé gescheiden gehouden van de zaak en we beperkten ook de openingstijden.''

De Barke
,,Ik moet in mijn vorig leven zeker een cafébaas geweest zijn'', grapt Guido enthousiast. ,,Ik volgde een biercursus in het Vormingsinstituut in Ieper en in 1992 hebben we de grote stap gezet. Een café opstarten in De Moeren is geen vanzelfsprekende zaak. Het gebied is geklasseerd en er mag niets aan veranderd worden. Omdat dit huis vroeger ooit een café geweest was mochten we echter van de dienst Monumenten en Landschappen opnieuw een horecazaak uitbaten. Het opzet is niettemin totaal anders. Waar vroeger mijn kippenhok stond, hebben we een groot overdekt terras gemaakt en een bedieningsbar gebouwd. Naar een naam hebben we trouwens niet lang hoeven te zoeken. Het oorspronkelijk café heette de Débarcadère. Hier moet trouwens voor onze deur wellicht een aanlegplaats voor barken (platte schuiten die goederen op de vaarten vervoerden) geweest zijn. Je ziet trouwens nog altijd de trappen die naar het water leiden. Het werd dus De Barke. Oorspronkelijk hadden we gemikt op een twintigtal klanten per dag, maar al vanaf het begin was De Barke voor de talrijke fietsers en wandelaars het eindpunt van hun tocht door De Moeren. Gelukkig hielpen de kinderen mee, want met zijn tweetjes werd het gauw te veel.''
Dat Guido een liefhebber is van oude dingen wordt al gauw duidelijk bij een bezoekje aan het toilet. Na een blik in de spiegel die gemaakt is uit een oude houten toiletbril, word je overvallen door een uitgebreide collectie oude bedpannen en piespotten in alle maten. De asbakken op de tafels zijn ware kunstwerkjes, omgekeerde bloempotjes die elk versierd zijn met een schilderijtje van kunstenaar Daniël Casier met taferelen uit De Moeren.

Geen muziek
,,Hier speelt bewust geen muziek omdat we de rust en de stilte van het landschap in ere willen houden'', zegt Guido. ,,Je ziet hier ook geen schreeuwerige parasols met publiciteit. Hier kan je, zelfs als er veel volk is, de stilte horen. Verder is het leuk om vast te stellen dat veel mensen elkaar hier ontmoeten, aan de praat geraken en later samen hier afspreken. Wij hebben trouwens heel veel vaste klanten.''
Ook de menukaart is een kunstwerkje op zich en bevat tal van verrassingen. Alleen West-Vlaamse producten worden hier geserveerd. In De Barke kan je nog rustig genieten van een ,,dulle teve'', gebrouwen in de ambachtelijke brouwerij de Dolle Brouwers in Esen, een Moerduvel en boterhammen met allerhande streekproducten, gaande van Veurns potjesvlees tot ambachtelijke worst. De Moerduvel is een echte aanrader, bereid volgens eigen geheim recept. De naam komt uit de tijd toen de Moeren nog een moerassig en ruig gebied was en een ideale plek voor booswichten en bandieten om zich schuil te houden. Later, toen De Moeren werden drooggelegd konden ze hun straf ontlopen door mee te werken aan het graven van de Ringsloot, een loodzwaar en gevaarlijk werk. Die kerels kregen de bijnaam Moerduvels. Op de kaart staan verder ook veel Oxfam-producten.

,,Wij doen dit met hart en ziel'', getuigt Guido, ,,want de dag dat we dit niet meer graag doen stoppen we ermee. Maar zover zijn we zeker nog niet.''

 Dany VAN LOO  02/09/2006