Dag beste lezers , het gebeurd ons allemaal wel eens , zelfs nu we al een hele tijd in pensioen zijn , geen tijd , maar ja , niettegenstaande mijn bijna 73 doe ik nog alles zelf , wassen , strijken , eten koken en naar de markt gaan , vooral aan dat laatste heb ik mijn hart verpand. Alles vers , een keuze om van te dromen , een vis en kippenkraam met zo veel lekkers , wat leven we in een klein paradijs , alle zeurpieten te spijt , ze hadden de na oorlogse tijd eens moeten meemaken , ja , k' weet het da's zagen , maar wees dankbaar voor wat wij verworven hebben met hard werken , als kleine zelfstandige was er geen sprake van 38 uur , je werkte zelfs als je ziek was , t' zou wel over gaan ...en dat van maandag tot zaterdag avond rond 19 uur was het sluiten en kas opmaken , dus , betalingen doen . En neen , ik reed niet met een mooie wagen , ik reed met mijn fiets en omdat mijn man een baan hadt als vertegenwoodiger bij een grote firma hebben we door al ons spaargeld op te bouwen en erbij te lenen toch een leuk huisje kunnen bouwen . Want de zaak heb ik gesloten omdat de reuze parfumeries kwamen in onze stad , Een goede maar moeilijke beslissing , ik heb de zaak mee opgebouwd samen met mijn ouders , er afscheid van moeten nemen was héél pijnlijk . Maar goed , alles kunnen afsluiten zonder schulden dat was fijn en dan , gelukkig dat mijn man zijn werk hadt , ik trok niks 12 jaar , ben me langs de VDAB gaan presenteren maar naar het schijnt vindt men oud zelfstandigen te eigenzinnig , tja dat zal wel , als er iemand is die naar veel goestingen moet luisteren en zich aanpassen dan is het iemand die voor zijn eigen zaak staat ..;enfin , ben dan naar de académie gegaan om niet op straat te lopen , en daar heb ik een super tijd beleefd met schilderen , tekenen en fotografie , heel intens dat wel
