Beste vrienden,dit blog gaat over mijn idool Salvatore Adamo.Ik begon naar Adamo te luisteren toen ik ongeveer 14 jaar jong was,ik werkte dan in Knokke in de swimmingpool van baron en barones lippens,zoon is nu burgemeester!Een vriend een griek die daar ook werkte vroeg mij waarom ik nooit muziek luisterde?ik vertelde hem dat ik in feite niks naar mijn goesting vond,hij hadt een paar kleine plaatjes bij van adamo,en zei me deze te beluisteren op mijn kamer. S'avonds luisterde ik naar deze plaatjes,waarom weet ik niet maar ik was onmiddelijk in de ban van de liedjes van adamo,klonk toch wat vreemd,en deedt in feite eerst meer denken aan een meisje stem,die trouwens door vele mensen gedacht werd,het liedje sans toi mamie in mono nog,was een streling,en meteen voor ons tijdperk een nieuwe uitdaging. Naarmate ik luisterde naar Adamo,hoe meer ik interesse toonde voor deze artiest van sicilaanse afkomst en die dan in jemappes woonde! Ik begon bij alle krantenwinkels alles te kopen,of te laten opzij leggen om maar niets te missen wanneer er iets in kwam,en dat was zo goed of alledaags,het werd een echte obsessie,stilaan begonnen mijn vrienden me de naam Adamo te geven,ik deed of het me stoorde,maar vanbinnen groeide ik. Na verloop van tijd was de obsessie van tijdschriften en kranten,waaronder juke box,musci fan,salut les copains uitgegroeid tot een stapel foto's van adamo van meer dan 4.000 stuks!vandaag heb ik daarvan nog het meeste,mijn oudste broer plakte alles in albums of plakboeken!maar het bleef daarbij niet,al vlug stapelden de plaatjes zich op,de lp enz.Tijdens de jaren 60 was er dan ook in de winkels een adamo petje te koop en wollen trui,die kon natuurlijk niet ontbreken. Tijdens deze grote jaren,eind jaren 60 dacht ik dat mijn wereld stopte,toen adamo gewond werd in een zwaar verkeersongeval op terugweg van Poitiers france,hij kon niet meer spreken,dus zeker ook niet zingen,mijn wereld verging!als ik me niet vergis begon hij opnieuw met het liedje une meche de cheveux of notre roman,wat was ik gelukkig,mijn idool was terug. dan begonnen de eerste gedachte voor een concert,en dat kwam pas op mijn 18 jaar,hij zong in brugge boudewijnpark,ik naar ginder,gespannen van de zenuwen,wat ik te zien en horen zou krijgen,wanneer hij opkwam kon ik bijna niet meer ademen,na het concert was het dan nog rijen voor adamo om een handtekening en praatje,mijn beurt ik gaf Adamo een hand en verstokte,loste zijn hand niet van emoties,toen de vriendelijke zanger me zei,ik weet wat het is,ik zelfs ben ook altijd beschaamd en dit nam direkt mijn angst af. Ik keerde huiswaarts,met mijn foto,en vol mooie herinneringen... De rest kan u lezen om mijn volgende bijdragen !
Beste vrienden,dit blog gaat over mijn idool Salvatore Adamo.Ik begon naar Adamo te luisteren toen ik ongeveer 14 jaar jong was,ik werkte dan in Knokke in de swimmingpool van baron en barones lippens,zoon is nu burgemeester!Een vriend een griek die daar ook werkte vroeg mij waarom ik nooit muziek luisterde?ik vertelde hem dat ik in feite niks naar mijn goesting vond,hij hadt een paar kleine plaatjes bij van adamo,en zei me deze te beluisteren op mijn kamer.
