geplaatst door Addertje  

geplaatst door Addertje  

De grootste werf die Di Rupo absoluut wilde realiseren:

ze is zelfs nog niet opgestart

Het was dé doelstelling van deze regering. Al van bij de eerste ministerraad op 6 december 2011 liet Di Rupo er geen twijfel over bestaan: de Franstalige regeringspartijen zouden er alles aan doen om hun Vlaamse partners "de volgende verkiezingen te laten winnen". De trado’s zullen het waarschijnlijk betreuren, maar het stemgedrag van de kiezer kan je alsnog – gelukkig - niet bij wet opleggen.

Ze hadden heel wat werven in de stijgers staan. Zij beweren BHV te hebben gesplitst. Zij beweren de loonkosten te doen dalen. Zij beweren justitie te hervormen. Zij beweren de concurrentiekracht te versterken. Zij beweren de pensioenproblemen op te lossen. Di Rupo en zijn trawanten beweren goed bezig te zijn. De meeste werven die in de planning zaten zijn voltooid. Kortom, het goed gaat met de Belgische economie.

En u zal de mainstream-media dit niet horen/zien tegenspreken. Nochtans zullen velen (de meesten?) onder u de overtuiging zijn toegedaan dat de perceptie, die door de Di Rupo-ploeg en de pers wordt gecreëerd, nog niet in de buurt komt van de realiteit. En u zou het best wel bij het rechte eind kunnen hebben.

Afblokken

Want draai of keer het zoals u wil: na de verkiezingsuitslag van 10 juni 2010 stonden voornoemde werven, zonder uitzondering, allemaal in het teken van die ene grote werf die ook het cement aanleverde voor de huidige regering: het afblokken van een verdere doorbraak van de N-VA bij de volgende verkiezingen.

Wel, we zijn vandaag zo’n drie maanden verwijderd van de datum van de moeder-aller-verkiezingen van 25 mei aanstaande. Maar als we de recente peilingen mogen geloven blijkt deze grote werf zelfs nog niet te zijn opgestart. Van fundamenten die enige stabiliteit garanderen is geen sprake. En terwijl duurzame structuren ontbreken, lijkt ook het enige bindmiddel van deze regering, het cement, hoe langer hoe meer de kenmerken van drijfzand te vertonen.

Hoger belang

Een nieuwe monsterscore van de N-VA zou het beste bewijs zijn dat het aanmodderen van deze regering de kiezer niet zou hebben overtuigd. Want het kiesgedrag kun je nu eenmaal niet bij wet vastleggen.

Laten we echter niet vooruitlopen op de feiten: de kiezer moet zich eerst uitspreken. Maar vergis u niet. Indien het ook maar enigszins mathematisch mogelijk is, zullen Di Rupo zijn knechten er een tweede ambtstermijn bijdoen en doorgaan tot 2019. Een Vlaamse minderheid zal hen daarbij niet tegenhouden. Dit alles uiteraard in het kader van het “hogere” belang. Bovendien is vijf jaar een eeuwigheid in de politiek.

Addertje

geplaatst door Addertje  

Vlaamse traditionele partijen werken enthousiast mee aan... dat andere artikel 1

De argumenten van de N-VA-tegenstanders zijn bijna uitgeput. Ondertussen is de solden voorbij. Aanvankelijk waren het vooral de verwijzingen naar de jaren 30 die de opmars van de N-VA een halt moesten toeroepen. Toen bleek dat dat niet lukte, werd volop mist gespuid over het confederalisme dat de N-VA voorstaat. Maanden werd de partij verweten niet te willen/kunnen duiden wat zij met deze term bedoelt en werd steevast geschermd met het separatisme. Deze mist is ondertussen opgeklaard. Het voorbije weekend werd dit nog eens bevestigd tijdens het uit zijn voegen barstende N-VA-congres.

Separatisme of klassenstrijd

Vandaag belanden we in de volgende fase. De tegenstanders praten nu niet meer over confederalisme maar enkel wel van separatisme. Dat dit laatste er al dan niet ooit komt zal naar mijn bescheiden mening niet zozeer afhangen van de N-VA zelf maar van de PS en de andere traditionele partijen. Het recente verleden bewijst alvast dat zij goed hun best doen om het land in die richting te duwen.

Terwijl de N-VA van alle kanten wordt belaagd door de vijand voltrekt zich een gans ander fenomeen dat totaal voorbij lijkt te gaan aan media en politiek. Want terwijl deze laatsten zich blindstaren op de N-VA en artikel 1 van de statuten weer oprakelen… slaagt de PS er in op een sluikse wijze, en met medeplichtigheid van OpenVLD, CD&V en uiteraard Sp.a en de media artikel 1 van háár statuten te realiseren.

Het ene artikel 1 is het andere niet

Daar waar de realisatie van artikel 1 van de N-VA hoogstens op lange termijn een, althans voor de tegenstanders, “bedreiging” zou vormen, slaagt de PS er in om volop artikel 1 (*) van haar statuten geleidelijk en op een slinkse wijze in praktijk te brengen.

Dit land wordt in de vernieling gereden en ieder dynamisme wordt gefnuikt. Links is niet geïnteresseerd in wie de koek bakt. Zij willen hem enkel verdelen, zelfs nog voor hij gebakken is. Het beslag van de overheid bedraagt meer dan 50% In 2013 gingen 12.306 bedrijven failliet in België, een record. De loonhandicap is voor de Franstaligen geen issue, want meer dan 80% van de Belgische export komt uit Vlaanderen. Volgens de Nationale Bank zal de werkloosheid in 2014 boven 9% uitstijgen, het hoogste peil sinds 1998. Begroting: nog minstens 7 miljard euro te gaan voor een begroting in evenwicht. En de Vlaamse traditionele partijen volgen als slaafjes.

Positief confederalisme of lege doos

Een echte liberaal zou je niet geloven wanneer je zegt dat een partij die zichzelf liberaal noemt, Open VDL dus, deel uitmaakt van deze regering! En een sorry zal niet volstaan om dit goed te maken voor de achterban. En wat is er geworden van de Copernicaanse omwenteling waarmee CD&V grote verwachtingen creëerde? Het werd vervangen door de lege doos van het positief confederalisme.

Wat tot slot zeer opmerkelijk is: deze evolutie gaat totaal voorbij aan de zogenaamde vierde macht: de pers. Deze laatste bericht enkel over de gevolgen van de gevoerde politiek. En in haar ijver om de publieke opinie te overtuigen van het "separatisme" van de N-VA, zwijgt zij zedig over dat ene artikel uit de statuten van die ándere partij: de PS.

Comfortzone

Het klopt, N-VA is gevaarlijk voor hen die zich bedreigd voelen... in hun comfortzone. Het beste bewijs: het feit dat ze allen samen klitten om hun machtsbasis, hun verzuilde organisaties, hun politieke benoemingen in stand te kunnen houden. Dit kan de enige verklaring zijn voor deze medeplichtigheid van de Vlaamse partijen. Allen tegen één. Allemaal partijen die de democratie hoog in het vaandel plegen te dragen.

Dé opdracht voor 25 mei aanstaande voor de traditionele partijen: de comfortzone in stand houden. Tegelijk werken zij enthousiast mee aan de invulling van artikel 1 van de PS-statuten. Al het overige is mooie verpakking, liefst met een grote strik.

Addertje

Interessante artikels:

Neo-communisme: een reëel gevaar?

Blauwe Romeo en rode Julia

De nieuwjaarsbrief van Bart De Wever en Johan Van Overtveldt

(*) Artikel 1 PS-statuten:

“De Parti Socialiste - afgekort PS - stelt zich tot doel, op het terrein van de klassenstrijd, alle socialistische krachten van Wallonië en Brussel te verenigen, zonder onderscheid van ras, geslacht, taal, nationaliteit, geloof of filosofische overtuiging, met als doel de macht te veroveren en de volledige emancipatie van de arbeiders te realiseren.”

geplaatst door Addertje  

Duidelijke inzet bij verkiezingen is een goede zaak

CD&V en Open VLD gaan niet akkoord met de keuze waarvoor Bart De Wever de kiezer zet: het PS-model of het N-VA-model. Peter De Roover, politiek secretaris van Doorbraak, reageert: ‘Als CD&V, Open VLD en SP.A achter hun regering staan, dan vertegenwoordigen zij in Vlaanderen het Di Rupo I-model.'

• Nieuwjaarsrecepties die het jaar van de stembusslag opstarten, vormen uiteraard zo'n opstoot. Bart De Wever (N-VA) beet de spits af en maakte zijn inzet van de verkiezingen duidelijk met de slagzin: 'kiezen voor het PS-model of het N-VA-model'.
  
• Hij mocht zich logischerwijze meteen verheugen in een eensgezinde afwijzing door de politieke tegenstrevers. Er is geen PS in Vlaanderen, beweerde minister-president Kris Peeters (CD&V). Patrick Dewael(Open VLD) sprak van een vervalsing van de kiesstrijd. Zijn voorzitster, Gwendolyn Rutten, raadde De Wever aan maar meteen te verhuizen: 'Wil je strijden met de PS, ga dan in Wallonië wonen.' Luc Vanderkelen, gewezen commentator van Het Laatste Nieuws, noemde De Wevers voorstelling van feiten 'beledigend voor het verstand van de kiezers in Vlaanderen'. Eigenlijk kon De Wever alleen op instemming rekenen bij... de PS.
  
• Volgens Dewael ('Men verkettert een vijand van over de taalgrens, maar de eigen bevolking kan zich daar niet eens over uitspreken.') en Gwendolyn Rutten (met haar verhuissuggestie) loopt er door België een onoverbrugbare barrière die alleen door een federale (heel-Belgische) kieskring kan worden geslecht. Zouden Dewael en Rutten niet weten dat geen enkele wet verbiedt dat partijen in heel België kandideren? Wat houdt Open VLD tegen om in Wallonië lijsten in te dienen? Waarom pleiten voor een dubieuze institutionele ingreep als het nu al probleemloos mogelijk is om België-wijd op te komen? Hoe geloofwaardig klinken die federale kieskringpleidooien bij partijen die niet eens de bestaande kans grijpen om nu al te doen wat ze daarmee beweren te beogen?
  
• Als CD&V, Open VLD en SP.A achter het gevoerde beleid van deze regering staan, dan vertegenwoordigen zij in Vlaanderen het Di Rupo I-model. Uiteraard maakt De Wever zich met de term 'PS-model' schuldig aan de klassieke overdrijving die campagnetaal eigen is. Deze regering voert het PS-programma niet onversneden uit, onder meer omdat de hete adem van N-VA Di Rupo verplichtte de Vlaamse coalitiegenoten ook te laten scoren. Dat wordt hem door uiterst-links overigens erg kwalijk genomen. Zonder die electorale N-VA-dreiging zou het PS-gehalte van deze regering (nog? - mag naar eigen voorkeur geschrapt worden door de lezer) hoger geweest zijn.
  
• Wie dat Di Rupo I-beleid afwijst, kan dat ook in Vlaanderen wel degelijk in het kieshokje laten blijken door niet op de Vlaamse vertegenwoordigers van dat beleid (met een sterke invloed van de PS) te stemmen. Wie wel gecharmeerd is door dat Di Rupo I-model, moet dan weer zeker niet voor N-VA kiezen.
  
• Van de andere partijen mogen we dan weer verwachten dat ze ook duidelijk maken hoe ze het voorbije regeerbeleid beoordelen en of ze dat willen verderzetten. De indruk proberen wekken dat Di Rupo iemand 'van de overzijde' is waarmee de Vlaamse coalitiepartijen geen uitstaans hebben, lijkt pas echt beledigend voor het verstand van de kiezers van Vlaanderen.

Lees hier het volledige artikel.

geplaatst door Addertje  

Bekijk de integrale nieuwjaarstoespraak van Bart De Wever

geplaatst door Addertje  

"Kompany verdient jaarlijks dertien keer meer dan de topman van Bpost"

“650.000 euro jaarloon is nog altijd zeer veel. Veel mensen kunnen zich amper voorstellen wat dat concreet betekent, laat staan wat 1 miljoen euro is. En toch is Bpost-topman Johnny Thijs die 1 miljoen euro waard die hij tot nu op zijn bankrekening zag verschijnen.” (…)

Bij zijn aantreden maakte Bpost verlies, nu is het bedrijf winstgevend. (…) De vakbonden zijn pro-Johnny Thijs. En de CEO bracht de voorbije jaren de federale staat als aandeelhouder 800 miljoen euro aan dividenden op. Niet slecht voor wie als een poenschepper wordt afgeschilderd.

Over dat loon van 1 miljoen euro kunnen we een paar dingen in perspectief plaatsen. Thijs verdient iets minder dan wielrenner Tom Boonen, de beste Belgische renner sinds de legendarische periode in de jaren zeventig met Merckx, De Vlaeminck en Maertens. Thijs verdient de helft van wielrenner Philippe Gilbert die al meer dan een jaar geen platte prijs heeft gereden. De voetballer Vincent Kompany, voor velen hier ten lande God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest in één persoon, verdient jaarlijks dertien keer meer dan de topman van Bpost.”

(Angélique Vanderstraeten in ’t Pallieterke)

geplaatst door Addertje  

Volkslening rijmt op volksverlakkerij

Werken aan een betere economie is een lange, harde klim, en electoraal ondankbaar. In dat opzicht zijn volksleningen voor scholen en kmo's veel handiger. Politici kunnen de indruk geven dat ze met onze toekomst bezig zijn. Het bekt goed voor de camera's. Maar het echte werk blijft liggen.

De berg spaargeld mobiliseren, staat niet noodzakelijk gelijk aan goed beleid. Spaarders willen geen volksleningen, zij willen een betere toekomst. Zodra ze die zien, laten ze hun spaargeld vanzelf los.

Volksleningen om de bouw van scholen en ziekenhuizen te financieren, niemand kan er tegen zijn. Voor het rendement hoeven de spaarders het niet doen. Op sommige spaarboekjes kunnen ze evenveel intrest krijgen, terwijl hun geld daar wel beschikbaar blijft. In wezen doet de overheid met de volkslening een beroep op het goede hart van de mensen.
De volksleningen moeten ook dienen voor de financiering van kmo's. Zuurstof voor de jobmotor van onze economie, ook daar valt weinig tegen in te brengen. Maar ook hier is het oppassen voor gezichtsbedrog. Het bedrag aan uitstaande bankkredieten aan bedrijven is vandaag hoger dan in 2008, het jaar waarin de crisis uitbrak. De rentetarieven zijn ongeveer gehalveerd. Als de banken vandaag minder kredieten verstrekken, is dat ook omdat de bedrijven er minder vragen, vanwege de crisis.
In een gezonde economie met goede toekomstperspectieven zou de financiering van scholen, ziekenhuizen en kmo's geen probleem zijn. Met haar volksleningen werkt de regering van achter naar voren.

Bergklim

Iets doen is beter dan niets doen, al klinkt het argument hol. In de periode voor de financiële crisis hebben politici gelegenheid te over gehad om geld opzij te zetten voor magere tijden, maar ze hebben dat verzuimd. Precies daarom staat er een geldberg van zowat 247 miljard euro op de spaarboekjes. Mensen zijn bang voor wat komen gaat en hamsteren geld.
Aangestoken door het vertrouwen op de beurzen, hebben de spaarders de voorbije maanden een beetje geld van hun spaarrekening afgehaald om iets meer risico te nemen. Het is afwachten of de ommekeer blijft duren, maar het toont het punt: als spaarders weer wat perspectief zien, zijn volksleningen overbodige administratie.

Werken aan een betere economie is een lange, harde klim, en electoraal ondankbaar. In dat opzicht zijn volksleningen voor scholen en kmo's veel handiger. Politici kunnen de indruk geven dat ze met onze toekomst bezig zijn. Het bekt goed voor de camera's. Maar het echte werk blijft liggen.

Jozef Vangelder, redacteur bij Trends

geplaatst door Addertje  

Molenbeek: over defecte camera’s en schuldig verzuim van J. Milquet (CDH)

Op het raakvlak van drie gemeenten werd vorige week dinsdag een jongeman neergeschoten. Hij overleefde het incident, en werd getrakteerd op de gewone verklaringen: Molenbeek is niet onveilig, de Ninoofsepoort wordt binnenkort heraangelegd, etcetera. Nochtans kampt de politiezone West al jaren met een structureel personeelstekort. 

Met enige zin voor overdrijving kan de Ninoofsepoort, het stukje niemandsland aan de Kleine Ring tussen Anderlecht, Molenbeek en Brussel, als een vallei in de doodse schaduw van de stad beschouwd worden. Bijna letterlijk, zelfs, zoals de jongeman van 24 vorige week mocht ondervinden: toen hij om vier uur ‘s ochtends naar huis fietste werd hij staande gehouden door enkele onbekenden die hem in de rug schoten. De kogel trof ei zo na zijn hart.

Molenbeeks burgemeester Françoise Schepmans (MR) probeerde te sussen. Er volgde een perscommuniqué waarin gesteld werd dat “de criminaliteit aan de Ninoofsepoort niet hoger is vergeleken met andere wijken.” En nog: “Het zou onverantwoord zijn om de wijk van de Ninoofspoort voor te stellen als een no-go-area.” Ook bij de politie nuanceert men de criminaliteit.

Maar dat neemt niet weg dat de politiezone al jaren met een structureel personeelstekort kampt, zo blijkt uit een rondvraag bij enkele politievakbonden. Zo liep er eind december nog een stakingsaanzegging van de grootste politievakbond VSOA bij de zone West om dit tekort aan te klagen. Hoe zit de vork in de steel?

Na de dood van MIVB-controleur Iliaz Tahiraj in 2012 beloofde federaal minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (CDH) 250 agenten extra voor alle Brusselse politiezones. Die moesten zich bezighouden met de veiligheid op het openbare vervoer. 46 daarvan werden toegewezen aan de politiezone West, die ook Jette, Sint-Agatha-Berchem, Koekelberg en Ganshoren omvat. Het probleem is echter dat er officieel wel agenten zijn bij gekomen, maar dat andere agenten van de federale politie die voorheen werden gedetacheerd bij de politiezone, vertrekken. In praktijk komen er dus weinig agenten bij: men vervangt gewoon het ene blik agenten door het andere. Bovendien worden de agenten die er het meest recent zijn bijgekomen gebruikt om “gaten op te vullen,” zoals een vakbondsafgevaardigde van het ACOD het verwoordt, en niet om zich alleen met het openbaar vervoer bezig te houden. Maar de politie heeft ook andere taken, zoals wijkwerking, en dus moeten heel wat agenten overwerken, wat resulteert in overuren die moeten worden uitbetaald. De operatie van de door de federale overheid gesubsidieerde agenten kost de lokale politie dus potentieel veel geld.

De politiezone West heeft wel de ambitie om de komende jaren de kaap van 1.000 politieagenten te ronden. Nu werken er ongeveer 850. Gezien de bevolkingstoename in Molenbeek staat de VSOA naar eigen zeggen echter continu met de rug tegen de muur.

"Stad heeft liefde nodig"

Een structureel tekort aan agenten wil nog niet zeggen dat een buurt per definitie wetteloos is. Ook op de stadsplanning van de Ninoofsepoort valt wat aan te merken: er is er namelijk geen. Zeker, de situatie is verbeterd, zoals burgemeester Schepmans zegt, maar een totaalvisie ontbreekt. Er is bijgevolg niet veel sociale controle, of ruimte die sociale controle mogelijk maakt.

Ook over deze zaak werden er jammer genoeg heel wat rare dingen gezegd. Françoise Schepmans, bijvoorbeeld, die zich afvroeg of het schietincident wel op haar grondgebied had plaatsgevonden. En Vlaams Brusselminister Pascal Smet (SP.A), die vertelde dat de stad liefde nodig heeft.

De Ninoofsepoort heeft eerder nood aan mensen die er willen (blijven) wonen. En ook aan agenten die er voor lange tijd willen werken.

(Bron: Brusselnieuws.be)

geplaatst door Addertje  

LETTERLIJK:

Het PS-model dat de intransparantie cultiveert, moet verdwijnen

Het opstappen van de voorzitter van het auditcomité van de federale overheidsdiensten is een indicatie dat de PS-staat de intransparantie cultiveert. Dat blijkt nog duidelijker uit de kritiek van het Rekenhof op de rekeningen van Wallonië en de Franse Gemeenschap.

Mij valt op dat rangschikkingen van landen of regio’s op basis van criteria als corruptie, welzijn, vertrouwen in de instellingen, goed bestuur, gelijkheid en kwaliteit van onderwijs in grote mate dezelfde winnaars opleveren. Het zijn in essentie Noord-Europa en de blanke gewezen Britse kolonies, en voor sommige criteria de Verenigde Staten en Singapore. Die performantie spruit voort uit een totaalgebeuren dat talenten betere kansen biedt. Meritocratie, integriteit, transparantie en de voorbeeldfunctie van overheden zijn daarbij essentieel.

Onlangs (De Tijd, 5 november) wees ik erop dat bij gelijke uitkeringen in diverse delen van het land de armoedebestrijding in Vlaanderen efficiënter is. Hetzelfde geldt voor allochtone werkgelegenheid en studieresultaten. De PS-staat is zowel economisch als sociaal inefficiënt. De Walen zijn er de rechtstreekse slachtoffers van, de Vlamingen, via de transferten, de onrechtstreekse. Om dat systeem in stand te houden moet de PS haar macht steeds meer vergroten en de rekening voor haar inefficiëntie naar Vlaanderen kunnen blijven doorsturen. Het gaat hem niet om ideologie. Het gaat hem over politieke macht: benoemingen, subsidiëring van schatplichtige organisaties, baronieën, nepotisme, cumul van inkomens en pensioenen, en, in functie daarvan, gebrek aan transparantie.

De CVP-staat - die veel performanter was - heeft afgedaan. De PS-staat is nooit machtiger geweest en cultiveert de intransparantie, zoals ook blijkt op federaal vlak uit het opstappen van de voorzitter van het auditcomité van de federale overheidsdiensten.

Onbetrouwbaar

Het uitstekende werk van CEO Johnny Thijs bij Bpost is terecht door velen geloofd. Het malgoverno van PS-minister Jean-Pascal Labille is duidelijk: staatsondernemingen passen in het plaatje van de PS-staat. Of de efficiëntie gediend wordt, is irrelevant. De derde betaler is politiek ook irrelevant.

De hypocrisie werd mooi toegelicht in een artikel van de Franstalige krant La Libre (22 november) die een expert die niet genoemd wenste te worden het volgende liet berekenen: om het inkomen van Kamervoorzitter André Flahaut te betalen zou een privé-werkgever een salariskost van 700.000 euro moeten dragen. Flahaut liet ook zijn Luxemburgse (samenwonende) vriendin benoemen tot gouverneur van Waals-Brabant. Haar inkomen is niet meegerekend.

Met Bpost en zovele andere incidenten moeten de regeringspartijen nog eens onder het Caudijnse juk door. Nieuwe vernederingen in s’ lands belang?

La Libre vraagt zich ook af waarom een Waals minister meer verdient dan een federaal minister, of een Brusselse staatssecretaris meer dan een Vlaamse minister.

Dezelfde La Libre titelde op 20 december dat het Waalse Gewest bijna twee keer meer schuld heeft dan het beweert (meer dan 11 miljard euro). Het verwijst naar het 25ste rapport van het Rekenhof gericht aan het Waals Parlement. De regering voldoet niet aan de normen van ‘régularité, sincérité et d’image de fidélité’. Met andere woorden, hun rekeningen zijn onbetrouwbaar.

Het is de schuld van het Rekenhof, zeggen de ministers Rudy Demotte (PS) en André Antoine (cdH) ‘sereen’, terwijl het gaat om de strengere Europese normen die consolidatie vereisen, voor iedereen gelden en (uiteraard) in Vlaanderen worden toegepast.

Ik heb de rapporten van het Rekenhof eens van nabij bekeken. Het jongste rapport begint met de stelling dat het Waalse begrotingsjaar 2009 gerapporteerd werd op 13 juli 2013. ‘Dans le passé, le gouvernement n’a jamais respecté [les délais légaux]’, stelt het Rekenhof. Daarom is de controle op de rekeningen van 2005 tot 2007 nu gebeurd en wacht die voor 2008 op commentaar van de (Waalse) administratie. Het Waalse ontwerpdecreet dat de Europese normen moest implementeren, is zelfs niet neergelegd.

Het Waalse ‘blunderboek’ is een inventaris van ondeugdelijk bestuur en onregelmatigheden. Geen spoor van verificatie van Europese conformiteit. Geen verificatie van de marktwaarde van participaties of leningen. Schulden bij tussenvennootschappen van Wallonië correleren niet met de relevante vorderingen. Transacties zijn niet gedocumenteerd. Regels, waar die bestaan, worden overtreden.

De (interne) auditfunctie is een lachertje. Geen personeel van niveau. Lage verloning. Weinig tussenkomsten. Verkeerde samenstelling van organen. Belangenconflicten allerhande. Er is maar één medewerker die als ‘confirmé’ (gecertificeerd?) kan worden beschouwd. Vorming is onbestaande. Het rapport besluit: ‘Het activiteitsniveau laat niet toe de auditfunctie te beoordelen.’

Kortom, interne audits zijn in Wallonië een fictie. Er is zelfs niemand om uit protest ontslag te nemen.

Ernstige controle

De laatste gecontroleerde rekeningen van de Franse Gemeenschap zijn die van 2008 en, stelt het Rekenhof, ‘dans le passé, le gouvernement de la Communauté Française n’a jamais respecté les délais’. Over wie hebben we dat nog gelezen? Het recentste rapport over het patrimonium betreft… het jaar 2001. Thesaurierapporten werden nooit ingediend. Dan volgt een lijst van mankerende rapporteringen die elke ernstige controle onmogelijk maken. 

Er was media-aandacht in Vlaanderen over het meenemen van waarschijnlijke onderbestedingen van 2013 door minister Muyters in zijn begroting voor 2014. Er waren wel, voor de jaren 2011 en 2012, een geconsolideerde balans en een resultatenrekening, overeenkomstig de nieuwe strenge Europese normen. En net zoals de vorige, waren die op tijd ingediend. Opmerkingen van het Rekenhof zijn er, maar het gaat om verbetering, verfijning. Dat zijn normale discussies, zeker voor een overgangsjaar.

De Vlaamse media zijn blijkbaar niet geschoffeerd door de ‘onbetrouwbare ‘ of ontbrekende rekeningen van Wallonië en de Franse Gemeenschap.De Vlaamse media zijn blijkbaar niet geschoffeerd door de ‘onbetrouwbare ‘ of ontbrekende rekeningen van Wallonië en de Franse Gemeenschap. Wel was er grote kritiek op de ‘onderbestedingen’ van minister Philippe Muyters (N-VA), een zeer technische discussie, die het ‘getrouwe beeld’ niet aantasten. Het is het verhaal van de splinter en de balk, enkel omgekeerd.

Wat zou gebeuren als Wallonië en de Franse Gemeenschap geen overheid waren? Als uw onderneming dezelfde beoordeling van haar externe auditor zou krijgen als bijvoorbeeld de Waalse regering van het Rekenhof? Dan zouden het management en de raad van bestuur moeten opstappen, zou het bankroet wenken en zouden wellicht straffen volgen.

Nochtans zijn het politici van de partij - die de hoofdverantwoordelijkheid draagt voor dat malgoverno - die meer greep willen krijgen op overheidsbedrijven. Zelfs op de overheidsbedrijven die goed gerund worden en die tot nader order ook de Vlaamse burgers toebehoren.

Aansprakelijk

België is tegenover Europa verantwoordelijk voor de integere toepassing van bijvoorbeeld milieu-, begrotings- en rapporteringsregels door gemeenschappen en gewesten. Omdat het Waals Gewest en de Franse Gemeenschap klaarblijkelijk in gebreke blijven, lijkt het me gepast dat een federale parlementaire commissie hun integriteit zou onderzoeken en bestuurlijke en financiële sancties zou voorstellen.

Ook het Vlaams Parlement kan het Rekenhof om opheldering vragenDe handelswijze van de door de PS gerunde overheden doet denken aan de tijd van feodale heren (en dames) die zich boven de wet waanden.

Wegens de aansprakelijkheid van België kan wat hierboven staat het federale parlement en in het bijzonder de Franstalige kiezer en Kamervoorzitter André Flahaut (PS) niet onberoerd laten. Ook het Vlaams Parlement kan het Rekenhof om opheldering vragen. Zo wijst het Rekenhof (rapport van november 2013, pagina 5) op de mogelijkheid dat Vlaanderen zal moeten meebetalen aan de boetes wegens het overtreden van de Europese regels voor de behandeling van stedelijk afvalwater. Overtredingen die enkel in Wallonië gebeurden.

Misschien kan actie ondernomen worden via een soort trojka op zijn Grieks? 

Mijn wensen voor 2014 zijn dat er een systeem komt waarbij het malgoverno in het hele land wordt aangepakt. Dat kan enkel indien eindelijk een einde wordt gemaakt aan de PS-staat.

Louis Verbeke, voorzitter van de Vlerick Business School

(De Tijd) 

geplaatst door Addertje