Vanmorgen  om 7.45h vertrokken uit mijn slaapplaats. Direct klimmen dus naar de top van de berg Jaizkebel. En echt naar de top deze keer. Heel lastig, met soms erg stijle en glibberige hellingen, maar o zo mooi als je er eenmaal bent. Aan de ene kant het binnenland met de uitlopers van de Pyreneeën, en aan de andere kant de zee met die mooie rotskusten. De zon scheen meestal, maar de koude wind daarboven maakte dat ik toch maar mijn jas aanhield. Eenmaal terug beneden in Pasaia heb ik dan toch mijn jas weggestopt. Eerst met een veerbootje het water overgestoken, om wat later weer een stijle klim te beginnen, ditmaal met grote stenen trappen. Ik ben dan wat verder nog maar is gevallen, stomweg mistrapt op een stuk asfalt. Scheur in broek en ook eentje in mijn vel.  Na nog wat op en neer lopen kwam eindelijk San Sebastian in zicht en mocht ik naar beneden stappen.

Op het laatste stuk kwam ik een oudere dame tegen die ook goed gepakt was, met een rugzak dus. Zij vroeg of ik ook naar Santiago stapte en dan zijn we samen verder gestapt richting albergue. Zij is Duitse, en het moet maar lukken he, op mijn kamer (met 6 bedden) zit ook een Duitser, een man dan. Wat later zijn we dan nog verder uitgebreid met een Spaanse jongeman. 3 mannen onder 1 dak dus.

Foto's komen er aan hoor. Nog wat geduld. Ik krijg de camera niet met de tablet gekoppeld.

Seffens ga ik eten in San Sebastian, en morgen trek ik richting Zumaia.