Zoals ik al zei, vanaf nu wat rustiger aan. Vanmorgen ben ik iets voor 7 opgestaan, ontbijtje genomen, en vanaf 7.30h rustig beginnen stappen richting Melide. Het was fris maar niet koud want ik kon onmiddellijk in T-shirt starten. De zon was niet van de partij in het begin, dat was goed, zo kon ik goed stappen. Tegen de middag kwam de zon dan toch door de mist gebrand en werd het een stuk warmer. De omgeving was heel mooi, heel groen en met grote stukken wilde natuur. Weeral genieten dus. Ik mis mijn maatje wel, en daarmee bedoel ik mijn Monikske natuurlijk.
Tegen 2h kwam ik aan in albergue Alfonso II. Snel gedoucht, wat kleertjes gewassen, en dan een grote insalata mixta gaan eten. Dan heb ik mij in de tuin van de albergue op een zetel gelegd, en ik ben in slaap gevallen. Tegen 5h was ik terug wakker. Tja, die trip van gisteren is nog niet uit mijn lijf.
Ondertussen zijn die Duitse dames hier ook aangekomen. Zij reizen in stijl want zij boeken privé kamers voor 2.
Morgen denk ik tot Arzua te stappen, rond de 20 km. Ik heb het vliegtuig geboekt: maandag om 6h vertrek ik vanuit Santiago.
Gisteravond had ik een goed idee, dacht ik. Om toch nog terug thuis te zijn voor de eerste communie van Mona op 10 mei zou ik 2 dagen van 50 km moeten lopen en 1 van 30 km, om dan de volgende dag met het vliegtuig terug te keren. Ik dacht: Ik zal vandaag die eerste 50 km eens proberen.
Slecht idee dus. Na 40 km over lichte heuvels, maar vooral in de brandende zon, was mijn pijp al bijna uit. Iets na 5 kwam ik aan in de albergue. Al bij al niet slecht. Maar om dat morgen nog eens te doen zou onverantwoord zijn. Ondanks deze tegenvaller vind ik het zelf wel een prestatie dat ik de ganse route van 850 km binnen de 27 dagen zal kunnen doen.
Het landschap vond ik vandaag ook wat minder interessant, vooral na Lugo. In Lugo ging ik de kathedraal binnen voor een stempel, en na wat zoeken moest ik blijkbaar een kamer binnengaan waar een kei, maar dan ook kei oude priester zijn gewaden aan het aandoen was. Maar hij moest daarbij door 2 juffrouwen geholpen worden. Ik moest zelf de stempel uit een schuif halen en mijn credential afstempelen.
Ik zit nu dus in albergue O Candido, in San Romeo da Ratorta, waar ik enkele Duitse dames heb leren kennen die samen een stukje van de Camino stappen. Zij vonden mijn 50 km van vandaag het einde. Ik moest dan ook alles over de Camino vertellen, want dit was hun eerste nog maar. Daarna heb ik zelf een lekkere menu gegeten.
Vanmorgen met het eerste licht vertrokken. De zon was al vroeg van de partij zodat ik al snel in T-shirt kon stappen. Eerst heuveltop nummer zoveel van 1000meter hoogte over en dan omlaag om dan wat verder een hele steile klim tegen te komen richting O Cadavo Baleira. De omgeving was weeral prachtig.
De albergue Porto Santa is heel goed, met uitstekende service. Vanmiddag heb ik 3 eitjes gebakken en met brood opgegeten, en nog 3 eitjes gekookt voor morgenvroeg. Daarna heb ik met Gary van de zon genoten en van enkele glazen bier. Vanavond hebben we in een lokaal restaurantje insalata mixta gegeten en biefsteak met frieten, heel lekker, zeker met een glas wijn.
Morgen ga ik naar Lugo. Gary ook, maar daar neemt hij de bus naar Madrid en dan het vliegtuig naar de VS.
Inderdaad, voor hem zit het er zo goed als op, en voor mij begint het ook serieus te korten.
Om 6h werd ik wakker door lawaai in de kamer. Toen ik rondkeek zag ik dat Gary al weg was. Ik dacht: ik blijf nog een half uurtje soezen, maar er was zoveel kabaal door andere pelgrims die alles bijeenpakten dat ik na 10 minuten ook maar besloot om op te staan. Ik pakte mijn boeltje bijeen, dronk een halve bus sinaasappelsap leeg die ik nog staan had van gisteren, en vertrok op weg. Het was ondertussen wel bijna 7h en dus was er al voldoende daglicht om te wandelen.
Het dorp verlaten betekende al direct wat klimmen en daarna ging het een hele tijd wat op en af zoals ik dat stilaan gewoon ben. Zowat 5km verder begint er een klim die meestel niet te steil is, maar wel doorgaat tot boven 1000 meter. Op die bergrug staan een hele reeks windmolens die je echt hoort draaien. Na die berg gaat het weer bergaf voor een tijdje om dan weer te stabiliseren. Enkele km voor het dorpje Fonsagrada, waar ik nu in albergue Cantabrica zit, begint er een steile klim naar het stadje toe. Dat doet nog even pijn, maar daarmee zitten die 28 km er weer op.
Onderweg was het weer volop genieten van de natuur, de kleine dorpjes, de honden die je toeblaffen, of gewoon kwispelend naar je toekomen en dan gaan liggen om gestreeld te worden. En de zon was nu weer volop van de partij zodat ik al na een uur mijn jas had weggestoken, daarna ging mijn flies uit, en werd er gestapt in T-shirt.
De albergue is perfect. Ik kreeg lakens voor op bed en een handdoek. Heel goede douche, gezellige keuken. Niks op aan te merken. Voor het middageten ben ik een menu gaan eten met pulp. Lekker. Heel wat medepelgrims die ik al ken zijn hier ook, behalve Gary. Ik heb Gary onderweg nog van ver gezien, maar daarna niet meer. Waarschijnlijk zit hij in een andere albergue.
Deze morgen snel een ontbijtje genomen in de albergue en dan op weg voor een vrij korte tocht van 22 km. Het begin was wel een vrij pittige klim naar ongeveer 1000 meter. Maar de zon was vanaf het begin van de partij en dat is altijd leuker. Er waaide wel een frisse wind, maar wat wil je, we zitten in de bergen.
Nadat ik over de top van de berg was begon de afdaling en tegelijk een grote wandeling rond een stuwmeer. Dat gebeurde voornamelijk in een naaldbomenbos, zodat er eigenlijk niet zoveel te zien was. Aan de stuwdam zelf was het dan weer wel mooi. En vanaf daar ook weer terug klimmen, een hele tijd naast het stuwmeer, daarna van het meer weg en zo naar Grandes de Salime, albergue El Salvador. Ik was daar blijkbaar eerst, maar even later was Gary daar ook, en Ben, en Lea de Duitse, en nog wat mensen. De groep die ik ondertussen ken groeit alsmaar aan.
Samen met Gary en Lea zijn we een dagmenu gaan eten in een lokaal, drukbezocht restaurantje. Leuk en lekker.
Morgen komt er een wat zwaardere tocht aan van meer dan 28 km.
Even na zeven was ik weeral op weg. Het was fris en bewolkt, maar droog. Goed wandelweer dus. Bijna onmiddelljk was het klimmen geblazen. We zouden naar meer dan 1100 meter hoogte gaan. Er werd wel gezegd dat er een lagere alternatieve route was ingeval er veel nevel op de berg was, want dat kan tot gevaarlijke situaties leiden. Aangezien het vrij helder weer was besloot ik toch de berg op te gaan, en maar goed ook. Na een uurtje of zo begon de zon er af en toe door te komen en de zichten waren prachtig. Toen ik echter bijna op de top was zag ik dat de wind een grote mistwolk de berg op dreef. Maar de aanduidingen van de weg waren heel goed zodat ik rustig verder kon stappen. Even later verdween de mist geleidelijk en was het zicht andermaal grandioos.
Op zich was deze beklimming niet zo moeilijk vond ik, alleen lagen sommige delen van het pad vol losse scherpe stenen. Niet goed voor de voetjes.
Toen ik aankwam in de albergue Camino Primitivo in Berducedo, rond 2h heb ik nog eerst een dargmenu gegeten en dan gedoucht. Ondertussen was mijn Amerikaanse maat Gary ook aangekomen, en even later Ben, ook een Amerikaan, en zo nog wat mensen die ik ondertussen ken. Als avondeten heb ik weer een slaatje gegeten samen met Ben en enkele Spaanse dames.
Vrij fris vanmorgen en wolken domineren de hemel. Af en toe een spatje regen, maar gelukkig niet meer. Goed om te wandelen.
Aan de foto's is goed te zien hoe groen Asturië wel is. Zelfs zonder de zon zijn de vergezichten prachtig. Eergisteren, in San Juan de Villapanada zaten we op 200 meter. In La Espina op 600 meter hoogte, en nu in de albergue van Borres eveneens op 600 meter. In de loop van de dag heb ik wel over een col van 900 meter hoogte gelopen. Mensen die ik tegenkwam vonden het een zware etappe, ik niet zozeer.
De albergue is vrij basic, maar voldoet wel. Om in te schrijven moest ik wel een paar honderd meter verder lopen naar een bar. Daar zaten al wat pelgrims iets te drinken. Ik heb iets gegeten en ben dan naar de albergue gegaan om te douchen. Straks kunnen we in die bar ook avondeten krijgen. Gelukkig maar, want verder is het hier een boerengat waar niets te kopen valt.
Morgen gaan we een beklimming doen tot meer dan 1000 meter hoog. Als het mistig is wordt aangeraden een alternatieve route te nemen. Afwachten dus. Ik ga in elk geval verder wandelen naar Berducedo, in totaal zo'n 29 km.
Nog over gisteravond. De hospitalero Domingo was wel wat speciaal, hij had nogal wat regeltjes over wat we mochten en niet mochten. Zo was hij het die zou koken en niemand anders. Het eindresultaat was wel lekker.
Ik heb de nacht doorgebracht naast een Russin. Dat wil zeggen, de bedden stonden tegen mekaar, en zij lag in het bed naast het mijne.
Vanmorgen was de hemel helemaal open. Het was dan ook behoorlijk koud, maar al wandelend kwam stilaan de zon piepen en dat gaf prachtige landschappen met nevels. Zodra de zon wat hoger stond werd het zelfs warm. Verschillende mensen waren voor mij vertrokken, maar ik heb de meeste, zonder echt moeite te doen, ingehaald.
Ik zit nu in een kleine albergue in La Espina, samen met de Amerikaan van gisteren en een Japans koppel. Ik heb voor mezelf eens gekookt: merluza met gekookte patatjes, tomaat en boontjes. We hebben samen ook wat sidra gedronken.j
Morgen op naar de volgende, waarschijnlijk Borres.
Vanmorgen heb ik direct mijn regenkledij aangetrokken, en maar goed ook. Ik was nog niet buiten en daar vielen de eerste druppels al. De rest van de wandeldag werd afgewisseld met motregen en buien, gevolgd door regen en hevige regen. Af en toe was er iets dat leek op een opklaring, en dan kon ik even genieten van die prachtige zichten en de ganse omgeving.
Ik wilde eerst maar tot Grado wandelen, maar omdat ik daar zo vroeg was heb ik snel wat eten gekocht om mee te nemen naar de volgende albergue, San Juan Villapanada, omdat daar niks te kopen valt. Rond 3h was ik daar al. Er zetten 4 Italianen, een Spanjaard en een Amerikaan. Die Italianen begonnen even later spaghetti te maken. Ik heb mijn penne en tonijn mee in de hoop gegooid, en we hebben lekker geluncht.
Plots kwam ook de zon erdoor, en het zicht vanop de berg is heel mooi.
Straks gaan ze blijkbaar risotto maken met zucchini.
Toen ik vanmorgen buitenkeek was het tot mijn grote verbazing droog en zag de hemel blauw. Heel anders dan gisterenavond. Toen heeft het heel de tijd geregend, en zelfs tot een stuk in de nacht. Niet dat ik er veel van gemerkt heb, ik heb geslapen als een blok.
Toch was het om 7h buiten ijskoud, mijn handen deden er pijn van. Dat heeft maar efkes geduurd want de zon was er snel om de boel wat op te warmen, evenwel niet al te warm. Ik denk dat het niet warmer geworden is dan 17 graden. Maar die zon zorgde wel dat ik weer enkele mooie plaatjes kon maken. Bijvoorbeeld hoe de nevel over een heuvel het dal invalt zodat een koe een de achterliggende hoeve in een waas terechtkomen.
Enkele kms buiten Villaviciosa splitst de Camino. Voor de Camino Primitivo moet je links verder. En enkele kms later begint een klim over een heuvel. Dit is volgens mij de zwaarste tot nu toe, of zeker de hoogste.
Ditmaal heb ik eens een dagmenu op de middag gegeten omdat je in Spanje bijna overal tot 8h moet wachten eer de restaurants openen. Als voorgerecht had ik iets van de streek genomen met witte bonen en wat stukken worst in, wel lekker. Het hoofdgerecht was een soort vis 'a la plancha' zoals dat heet, ook heel lekker.
Toen ik het restaurant verliet was de zon weg en was het ineens zwaar bewolkt. Even later was het aan't regenen en het is niet meer gestopt tot ik in de albergue van Oviedo was. Trouwens, ik heb mij precies een beetje misrekend want ik heb 45 km gedaan in plaats van de 32 die ik dacht te moeten doen.
Die albergue is heel goedkoop, 6€, en ik heb een kamertje apart. Alleen het douchewater was niet echt warm, daardoor dus een hele korte douche genomen. Daarna ben ik enkele boterkoeken en een yoghurt gaan halen voor het avondmaal. Als dat op is kruip ik in mijn nestje. Want dat is het leven van een pelgrim: vroeg uit de veren, snel wat knabbelen, heel de dag stappen, albergue zoeken, douchen, eten, slapen. En dat elke dag opnieuw.
