Vandaag bijna geen foto's gemaakt wegens te bewolkt. Gelukkig heb ik toch geen regen gehad. 

Mirakels bestaan nog, hier het bewijs. Toen ik gisteravond wou buitengaan om te eten, zag ik in de bak waar alle wandelstokken staan toch wel de mijne. Na wat rondvragen bleken een Franse en een Italiaanse vrouw die meegebracht te hebben. Ze hadden mij zien stappen met wandelstokken en 'mijn' hond. Toen ze de stokken zagen staan dachten ze direct dat ik die vergeten was en besloten ze om ze mee te nemen naar de albergue. Ik heb hen heel erg bedankt. Het zoiets als samenhorigheid bij de pelgrims.

Heel de dag heb ik dus met mijn stokken kunnen stappen. Ik zit nu in Santillana del mar, een mooi, oud dorp dat veel toeristen trekt.

Morgen ga ik wat minder kms stappen, 35 ongeveer.