Nadat de eerste groep de La Via Vandelli had gelopen wilde deze groep een volgende tocht ondernemen. Dat is de tocht geworden vanuit Napels over de Eolische Eilanden naar Sicilië, waar ook een dag de Etna wordt belopen. Het is niet zozeer een voettocht, zoals de vorige tochten, maar meer een vaar- voettocht. We verblijven soms wel anderhalf uur op een boot. De eilanden zijn zeer mooi. Het is oneglooflijk hoe blauw de zee en de lucht kunnen zijn. Stromboli , waarvan de vulkaan snachts wordt beklommen en Vulcano, waar we langs de brandende zwavelrand lopen zijn actief. De eilanden Alicudi en Panarea zijn autovrij en lantaarnvrij. Er is geen drinkwater op de eilanden. Bad en afwaswater wordtòf vanuit cisternen òf vanuit Napels en Palermo per schip aangevoerd. Drinkwater per fles. Electriciteit wordt per generator opgwekt, Het vervoer op Alicudi gaat per ezel.
De lyrische naam van de eilanden is: Le sette sorelle filglie del sole
De zeven zusters, dochters van de zon
De tocht lijkt niet zwaar, maar wanneer de Stromboli en Vulcano willen beklimmen, alsmede de toppen van Alicudi, Panarea e.d. is het, hoewel zonder rugzak, zwaar lopen.
Hoewel het programma van 2006 wat anders zal uitvallen dan dat van 2005 ziet het er ongeveer als volgt uit:
Nadat vele deelnemers , die de la Via Francigena hadden
gelopen in Roma waren gearriveerd, wilden zij meer. Dat is de LA VIA VANDELLIgeworden.
Eerst heb ik begin 2004 alleen het trajekt globaal verkend, daarna hebben mijn vrouw en ik het gehele trajekt als een try-out gelopen en beschreven.
De eerste groepen hebben met sukses de tocht in oktober 2004en juni en september 2005 gelopen. Het is een pittige tocht met behoorlijke beklimmingen. We lopen vanuit Moden vi Serramazoni, Pavulo, St. Anna Pelago, San Pellegrino, Castelnuovo Garfagnana, Vagli di Sotto, Rifugio Conti bij de Passo Tambura naar Massa , waarna we nog een dag in Pisa vertoeven.
Wat is de Via Vandelli ?(Vanaf Internet geplukt)
Door het huwelijk van ene Maria Theresia van het Prinsdomvan Massa-Carara met prins Ercole Rinaldo, kwamen Massa en Carara onder het
gezag van Modena. We spreken van 1735. De Hertog zag zijn gebieden aan de kusten deze rondom Modena, gescheiden door een dubbele bergenrij: De Tosco Emiliaanse Appenijnen en de Alpi Apuane en het verlangen de twee door een weg
te verbinden leidde tot één van de meest stoutmoedige bouwprojekten van dietijd: de constructie van een weg over de Appenijnen in San Pellegrino en overde Passo della Tambura (1670 mtr)
Het projekt werd in 1738 toegewezen aan Domenico Vandelli,een beroemd wiskundige en ingenieur. Door de moeilijkheidsgraad en de
oorlogsverrichtingen tijdens de Oostenrijkse afscheidingsoorlog kon het werkpas worden afgerond in `1751.
Het resultaat was niet wat de opdrachtgever had gewenst:ondanks het inzetten van een groot aantal werklieden en alle technische
hulpmiddelen van die tijd, konden op het appuaanse stuk nooit wagens of karren rijden wegens het stijgingspercentage en de aanwezigheid van een groot aantal scherpe bochten. Bovendien was de weg gedurende een groot gedeelte van het jaar ondergesneeuwd.
Het werd nooit de vitale verkeersader waar de Heren van Modena van hadden gedroomd.
Reeds halverwege de 19e eeuw was de weg in onbruik geraakt; bovendien werd de streek onveilig gemaakt door dieven en
rovers die, gezien de afzondering van deze eenzame en onherbergzame streek, de reizigers beroofden en soms vermoordden.
Toch rezen langs deze weg ook een aantal pleisterplaatsen op zoals Resceto en talrijke casoni, waar men kon eten en drinken.
De zuivere stenen muurtjes die het wegdek op ingenieuze manier ondersteunen , werden voor het merendeel op deskundige wijze gerestaureerd en de wandelaar beschikt er over een werkelijk schitterend wandelpad. Een nutteloos, maar prachtig bouwsel.
In 1998 gaf ik een lezing (bouwstuk) noemen vrijmetselaren dat) over de paralellen tussen de mystieke weg die Franciscus van Assisi is gegaan en die vrijmetselaren trachten te gaan. Echter, wanneer de Voorzittend Mester ons iedere week wegzendt naar het Westen (dat is je gezin, je werk, je vereniging, kortom de maatschappij of nog breder de kosmos) zegrt hij: Keert terug naar het westen en doe je daar kennen als vrijmetselaar Dat overdacht ik ook, toen ik me bezon op het bouwstuk. Wat doe ik ermee in de praktijk.
Uiteindelijk heeft het bouwstuk in relatie met die wegzending geleidt to een 27 pelgrimstochten, die door de Apennijnen van La verna naar Assisi leiden.Klimmend en dalen en overnachtend in kloosters, kluizenarijen, alberghi, een kasteel en een oude school. Dat alles te voet met een rugzak van ongeveer 10 kg. De themas onderweg zijn gebaseerd op de boodschap van Franciscus.Het geheel heeft als motto Wat verbindt ons Tollerantie, acceptatie, zoeken naa de essentie van het bestaan e.d. zijn de onderwerpen waar de groepen zich op bezinnen. Het zijn fantastische pelgrimstochten geworden, waaraan zowel katholieken, protestanten, boedhisten en anders religieus ingestelde deelnemers mee hebben gelopen.
Uitgangspunten zijn:
1. Het motto : Wat verbindt ons,2. de verplichting bij de dagopening aanwezig te zijn in tegenstelling met de vrijheid deel te nemen aan meditaties, gebeden e.d. en 3.de vrijheid om op elk moment iets in te brengen betreffende gedachten en ideeën op spiritueel gebied. Men is vrij deel te nemen, of er iets mee te doen.
Belangrijk is dat niet "gekood"wordt en men niet als een groep achter een soort goeroe loopt..
Om met een rugzak van ongeveer 10 kg 6-7 uur per dag door de bergen te kunnen trekken vraagt wel een goede konditie, die met traing vooraf goed op te bouwen is. Er zijn deelenemers geweest met eerdere hartinfarcten, met twee nieuwe heupen, met een leeftijd van 75 jaar enz., die dank zij een training en enige wilskracht het hebben kunnen lopen.
UITGANSPUNT - Degenen die de hierboven beschreven pelgrimstocht van La Verna naar Assisi hadden gelopen, waren dermate enthousiast dat ons gevraagd werd om nog een andere tocht te organiseren. Daar hebben we naar gekeken en dat is de La Via Francigena geworden. De La Via Francigena is geen pelgrimstocht zoals die b.v. in de geest van Franciscus van Assisi is georganiseerd; minder spiritueel en meer gericht op het lopen van een eeuwen oude route die voor het eerst door een aartsbisschop uit Canterburry is gelopen. Daarna is ze gevolgd door veel pelgrims die om een of andere reden naar Rome pelgrimeerden.. Dit geeft alleen maar aan dat het niet zomaar een weg is, maar een weg met geschiedenis. Zeker wanneer ook nog bedacht wordt dat we soms over oude Romeinse en Middeleeuwse wegen wandelen. Hoewel de naam het kan doen vermoeden heeft de La Via Francigena niets met Franciscus te maken. Het is vertaald: "De Frankische weg"
ALGEMEEN
- Vele dorpjes en lokaties waar we door of langs komen, zijn door aartsbisschop Sigerico beschreven. De kerkjes en andere bizondere gebouwen zijn veelal op slot, zodat we ze slechts van buiten kunnen bekijken.
- Er zijn vele interpretaties betreffende de route die Sigerico heeft gelopen. Dat komt omdat hij niet de weg, maar alleen de bizondere gebouwen en objekten beschreef waar hij langs kwam. Waarschijnlijk heeft hij een groot gedeelte over de oude Via Cassia gelopen.
Dat betekent dat we naar alternatieven hebben gezocht.Deze lopen dan via bergen en bossen. Er is trouwens t.b.v. de makkelijke toerist ook een autotocht gemarkeerd.
- We lopen grotendeels over door de CAI (Club Alpino Italiano) uitgezochte weg. Daar waar we afwijken heeft dat te maken met de onmogelijkheid er te kunnen slapen, of een markering over autowegen is aangegeven.. Het is moeilijk een slaapplaats te vinden waar 15 mensen kunnen slapen. Zelfs in de wat grotere dorpen/stadjes zoals Aulla, Sarzana, Berceto en Villafranca was dat moeilijk. De meeste eigenaren van alberghi willen zich niet voor één nacht binden. Voor 2 personen is het geen punt, maar meer dan 15 is teveel. Vele alberghi zijn ook bezet door werkers uit Sicilië, Sardinië en Zuid Italië, die er in de week logeren en 1x per 14 dagen naar huis gaan.
Wanneer we dan moesten afwijken hebben we geprobeerd weer snel het pad terug te vinden. De route is voor een gedeelte gemarkeerd met òf de Francigena-markering , òf met een door de CAI gemarkeerde route. Het grote probleem is dat men nationaal de markering aan de CAI heeft toegedacht. Deze heeft dat weer gedelegeerd aan de plaatselijke afdelingen, die dikwijls gelieerd zijn aan een gemeentelijke overheid, of de plaatselijke negotie. Dat betekent bij voorbeeld dat elke afdeling een markering heeft door de winkelstraat, of het centrum van een gemeente in een straal van 30 km langs de min of meer oorspronkelijke bedevaartsroute. Dat houdt dan in dat markeringen plotseling ophouden, of beginnen bij de grens van een gemeente of dergelijke. Een ander groot probleem is dat er slecht kaartmateriaal is. Bij wie we ook te rade zijn geweest, het lukt niet om aan aktuele kaarten te komen (behoudens die van enkele toeristische streken)
PRANZI
Ons uitgangspunt is dat pelgrims de gewoonten en gebruiken van de plaats van gastvrijheid dienen te accepteren. We moeten dan ook geen eisen stellen vanuit onze eigen culturele situatie. Dat betekent dat we o.a. worden gekonfronteerd met behoorlijke avondmaaltijden en naar onze smaak magere colazzioni. De ene keer zal het voldoende zijn, de andere keer niet. Of het voldoende is, is weer voor ieder verschillend. Ons leek het daarom zinvol dat ieder het lunchpakket (pranzo nel sacco) zelf op eigen kosten wordt ingekocht. Dat houdt in dat in de 14 dagenrekening moet worden gehouden met 12 tot 13 pranzi .
Kosten
De kosten zijn laag, omdat wij het uit hobby/idealisme doen. Dat betekent dat het voldoende is wanneer baten en lasten tegen elkaar wegvallen
Slaapplaatsen
We slapen in zeer verschillende onderkomens die variëren van een oude pastorie, een luxe albergo, klooster tot een oud schoolgebouw .
De Trajekten
Zoals gezegd lopen we in drie jaar van Parma naar Rome. Achtereenvolgens gaat de route als volgt:
Eerste jaar, TRAJEKT 1: PARMA - LUCCA via Collechio, Fornovo di Taro, Calestano, Cassio, Berceto,Passo della Cisa, Montelungo,Cervara,Pontremoli, Malgrate Villafranca, Aulla, Fosdinovo, Sarzana, Villa Le Pianore, Baita Barsi, Lucca. Het is een zware etappe die vanuit Emilia Romagna over de Appenijnen naar Toscane gaat. Er zijn soms flinke hellingen te beklimmen.
Tweede jaar, TRAJEKT 2: LUCCA - MONTEFIASCONE (In 2006 wordt alleen het tweede trajekt gelopen) n.l. via Altopascio, S. Miniato, Castelfiorentino, S, Gimignano, Monteriggioni, Siena, Lucignano d'Abbia,Buonconvento, San Antimo, Vivo d'Orcia, Radicofani, Bolsena, Montefiascone Het is een mooi trajekt dat door het typisch Toscaanse landschap gaat langs en door mooie karakterisieke plaatsjes.
Derde jaar, TRAJEKT 3: MONTEFIASCONE - ROMA Dit is een klein trajekt, niet zwaar en gaat langs vele Etruskische bezienswaardigheden naar Rome, waar we enkele dagen verblijven en b.v.zoals de pelgrims vroeger altijd deden, de 7 hoofdkerken bezoeken. Daarnaast is er dan tijd voor bezoek van e.e.a.
