Gisteren de lattekes al op maat gesneden, en het was tijd om naar huis te komen vermits ik nog langs de Colruyt moest. Thuis gegeten en naar de Foyer. Er komen regelmatig mensen bij, voor tijdelijk of altijd. Nu is er iemand bijgekomen bij de klik die heel pessimistsch is ingesteld, en dat weegt. Een stap zetten naar een home is moeilijk dat besef ik, maar als je dan ziet wat een vrijheid en luxe er is, vergeleken met veel andere homes, dan word het klagen en zagen en zelfmedelijden. En dat werkt deprimerend op andere mensen, zelfs op hun bezoekers. Eten als in een restaurant is "ik krijg geen eten binnen" activiteiten "dat zegt me niks, doe ik niet graag" en dan is het, ik verveel mij, heel de dag niets te doen. Dan word je het moe van te zeggen, ge moet dit en ge moet dat. Ge moet U ook willen aanpassen. Er was iemand harp komen spelen wat ik normaal graag hoor, maar vond het nu zwaar klassiek. Ik kon het horen tot in de Foyer, en dacht het mocht wel wat lichter zijn voor de mensen. Vele vielen in slaap. Vandaag ben ik de lattekes gaan plakken, eerst naar de kippetjes geweest ze leggen toch terug meer eieren. Ook het kastje vol nootjes gelegd voor de eekhoorntjes. Rond dezelfde tijd als gisteren weer naar huis, en nog langs Oxfam geweest. En zo meteen weer naar de Foyer, op zoek naar een complete bak met leeggoed dat weer verdwenen is, ben benieuwd. Glazen zijn al opgelost, het restaurant heeft er nieuwe gekregen, en nu is de rest van mij, want die kwamen ze ook altijd halen. Maar ik doe mijn Job wel graag. Alfy
|