Stiekem had ik het nog gehoopt, de 250 km. halen deze maand, wandelen bedoel ik dus. Niet dat ik mij vandaag in verschillende bochten gewrongen heb of met opzet nog wat extra kms. heb gemaakt, nee, ... het liep zoals het liep. Ik wilde deze keer vanuit Boorsem vertrekken.
Ik nam derhalve de bus tot aan de Steenweg, vlak bij de windmolen van Boorsem. Deze molen - de Stormvogel - werd gebouwd nadat de oude molen in 1858 geheel afbrandde. Aan de brug kon ik kiezen, ofwel rechts langs het kanaal terugkeren via Oud-Rekem of toch de brug oversteken en terugkeren via Uikhoven. De eerste optie had ik al verschillende keren genomen, het werd dus via Uikhoven.
Mijn tocht ging aldus verder langs de Maas. Je hebt daar een der mooiere oude huizen die de tand des tijds goed heeft doorstaan. Het werd gebouwd in de periode 1840 en diende eerst als veerhuis, later werd het de burgemeesterswoning en nu is het 'n vakantiehuis. Wat verderop vind je het beeld van de grindwolfspin. Wat tegenwoordig ook opvalt zijn die groen blijvende maretakken, meer dan vroeger.
Terugkeren deed ik via die hertjes in Rekem, 'n tas koffie en 'n stuk puddingvlaai bij Mesjeu in Neerharen en die oude villa iets verderop. En zoals gezegd, ik heb het er niet speciaal voor gedaan, maar het kwam nu juist zo uit, 250 wandelkilometers deze maand. Fijn weekend iedereen.
Het heeft geduurd tot na het avondeten eer het begon op te drogen in Lanaken. De hele dag heeft het geregend, plezant is dat natuurlijk niet. Gelukkig kon ik deze ochtend wel nog in droge omstandigheden naar de dokter voor mijn maandelijkse controle, de bakker en de bibliotheek. Daarna is die regenzone over onze gemeente getrokken en is het, zoals gezegd, tot omstreeks 17u45 nat gebleven.
Maar 'n dag niet gewandeld, is 'n dag niet geleefd. Natuurlijk wilde ik het niet te ver maken, mijn verslag wilde ik tot elke prijs, vandaag nog op mijn blog zetten. En dadelijk is er op de VRT het programma "de rugzak" dat ik absoluut wil bekijken.
Ik vertrok gewoon via het Uilenstraatje, daarna onder de tunnel door om vervolgens naar het kanaal te wandelen. Aan de sluis ben ik toch maar terug naar de bewoonde wereld gestapt. Enerzijds was het toch maar donker, je weet nooit wie er zich allemaal ophoudt, en anderzijds zie je ook niks liggen op de straat, en dan denk ik vooral aan honden ....
Nee, ik ben gewoon tot aan de kerk gestapt, daarna heb ik de Heuvelstraat en de Wijngaardstraat genomen om aan de Sint Apolloniakapel op de Bessemerstraat terug naar huis te keren. Bijna thuis kwam ik vriend Jo nog tegen die aan 't joggen was. Effe ene babbel moet dan kunnen.
Voila, in 'n notendop mijn dagelijks verslag. Hopende op 'n betere dag morgen, nog ene fijne avond iedereen.
Veel betekende het nog niet, maar ik heb vandaag toch al eens mijn kruiwagen van stal gehaald. Er dienden weer afgevallen bladeren bij mekaar geharkt te worden. Wij hebben 'n Moeraseik staan en die lost zijn bladeren niet direct als alle andere bomen in hun nakie staan. Nu nog hangen er veel bladeren in de boom. Het is pas als de bloei stilaan in 't zicht komt, dat hij al zijn resterende bladeren verliest. Maar goed, ik heb toch vijf kruiwagens kunnen vullen. Een werkje van 'n dik half uur.
In de namiddag had ik mij voorgenomen om naar Zutendaal te wandelen. Het was niet mijn bedoeling om de kortste weg te nemen, maar de route via de Mandelseweg (lees: door het bos) sprak mij wel aan. Ik vertrok via de Bessemerberg waarbij ik langs de woning van vriend, imker en collega-redactielid van de Bèssemgezèt passeerde. Achiel is trouwens ook conservator van 'n bijenmuseum, behorende bij zijn woning.
Eens de grens met Zutendaal over, ging het dan linksaf, naar de Mandelseweg. Het is 'n deel van het fietsroutenetwerk met enkele bezienswaardigheden zoals dat kruis en de Teerkeskapel, heropgebouwd in 1985 ter vervanging van 'n kapel uit 1898. En zoals het betaamt, in Zutendaal regent het altijd meer dan elders, die gedachte komt toch altijd bij me op. Dat is al zo sinds ik in de jaren '90 van de vorige eeuw daar werkzaam was als kantoorhouder van de Post.
Gezien ik met de bus huiswaarts wilde keren, heb ik vóór het einde van mijn wandeling nog 'n pauze ingelast. Voor het eerst ben ik het fietscafé "de Sjetterèi" binnengestapt. En dat is voor herhaling vatbaar, bekijk dat stuk kersenvlaai maar eens.
Omdat ik toch aan het genieten was van de natuur, heb ik nog 'n ommetje gemaakt langs de velden van de Delstraat en de Daalstraat. Paarden heb je ook in Zutendaal in overvloed en op de Daalstraat vlak bij die hangbrug, komen er al plantjes piepen. Zou de lente toch al in 't zicht zijn?
Natuurlijk kun je niet omheen de pastorij, bij deze van beide kanten bekeken. Morgen wordt het weer 'n mindere dag met regen, maar zaterdag zal het mogelijk 'n fietsdag kunnen worden, niet te veel wind en wat zon. "Fingers crossed".
Net zoals gisteren, waaide het vandaag weer flink. Ik zag dan ook nauwelijks fietsers tijdens mijn wandeling, en zij die dat toch deden, lagen krom gebogen over hun stuur. Ik wilde deze keer nog eens flirten met de grens.
Ik trok gewoon de fiets- en wandelbrug over om vervolgens rechts af te slaan, de Industrieweg in. Ik zag dat er weer 'n groot stuk grond wordt voorbereid voor bebouwing naderhand van industriële gebouwen. Momenteel zijn ze bezig met de nivellering van de aarde. Het is goed voor Lanaken dat er weer extra industrie bijkomt en dus ook arbeidsgelegenheden.
Hierna ging ik links de Van Akenweg in. Deze weg grenst aan Nederland. Wat verderop aan die grote steen, lag het voormalige slagveld "Lanakerveld". Op dat punt ging ik naar links, richting Smeermaas. Rechts zag ik in de verte de veldkapel en wat verderop staat er 'n bord die de wandelaars nog eens aanmaant om er toch zeker eens langs te wandelen. Op die hoek staat er ook 'n oud kruis.
Spijtig dat het laatste stuk van dat fietspad onverhard is. Voor die paar honderden meters zou Maastricht toch effe in de geldbeugel kunnen tasten. Onder de brug zag ik dezelfde plek waar ik gisteren ook al was. Nu ging ik wel niet terug via de Grensstraat maar gewoon via het kruispunt in Smeermaas.
Terugkeren deed ik via de Maastrichterweg, de Broekstraat en de Bessemerstraat. Ik had thuis permissie gekregen om pas om 12u15 stipt aan tafel te zijn, ik heb uiteindelijk nog 'n laatste ommetje gemaakt om mogelijk de tien km. te halen, het is juist niet gelukt. Maar "who cares", "wat maakt het uit" ...
Zon en wind, dat waren de ingrediënten van mijn wandeling van vandaag. Fietsen had ook gekund maar dat gesnotter en toch ook die wind, deden mij afzien van dat plan. De temperatuur zat wel mee, +12°. De grens overgaan, dat was mijn plan.
Ik vertrok via de grote weg naar Smeermaas. Aan de brug ging ik rechtsaf, de Kanaaldijk in oftewel naar het smokkelpad. Ik wandelde tot aan de oude spoorbrug. Meestal ga ik gewoon rechtdoor, nu ging ik onder de brug door om te zien waar ik zou uitkomen .... Opvallend daar waren die muurschilderingen en die oude stenen wal.
Terugkeren deed ik via de Belvédèrelaan met een der windmolens van Lanaken op de achtergrond. Ook op die straat zag ik 'n wit schaap met 'n pekzwarte kop. Het is uiterst zeldzaam dat je dit ziet. Aan de Kantoorweg ging ik linksaf met enkele foto's van dezelfde boom en hoeve de Zouw achteraan. Spijtig genoeg heb ik niet kunnen ontdekken wanneer de hoeve gebouwd is.
Aan het Kerkplein in Lanaken nam ik het besluit om thuis mijn koffie te drinken. Desalniettemin heeft het toch nog iets geduurd eer ik echt thuis was, dat heb je natuurlijk als je bekende mensen op straat tegenkomt. Een babbeltje loopt al snel uit .... Nu nog even genieten van muziek van Anoushka Shankar en Patricia Kopatchinskaja.
Ondanks mijn snotneus ben ik vandaag toch gaan wandelen. Dat gesnotter kwam zomaar ineens opzetten, hoe kom je eraan?? Natuurlijk heb ik de voorbije week al eens op de bus gezeten, uiteraard ben ik ook al eens 'n café binnengedoken voor 'n koffie of iets anders, en bij de bakker stond ik meermaals in de rij. En ik vermoed dat 'n 70-jarige méér vatbaar is om zich iets op de hals te halen dan onze jongere medemensen. Wie zal het zeggen, feit is dat de keeltabletten en de zakdoeken niet ver uit de buurt zijn.
Desondanks kon ik het niet laten om te gaan wandelen, buiten zal ik niet méér snotteren dan binnen. Ziek voel ik mj niet, getuige mijn gezonde eetlust. Ik had dan wel tegen mijn vrouw gezegd dat ik het niet te ver zou maken, uiteindelijk is het nog 9,5 km. geworden.
Ik vertrok via de kapel gewijd aan O.L.Vrouw van Lourdes op de Pannestraat, 'n stuk Lanaken dat in vorige eeuwen "Boven-Lanaeken" werd genoemd. Daarna trok ik doorheen het gebied rond de Sportoase om vervolgens de grote weg over te steken, de Montaigneweg in. Daar nam ik 'n foto van het college. Binnen afzienbare tijd zal dit gebouw gesloopt worden omdat de drie grote scholen van Lanaken (college - Technisch instituut Sparrendal - Jan Rosierschool) samengevoegd worden op 'n terrein niet ver van het college. Uiteindelijk wordt het 'n school met méér dan 1.000 kinderen.
Ik wandelde verder richting het kanaal Briegden - Neerharen. Even zag ik één der windmolens bijna aan 't zicht onttrokken door de uitstoot van waterdamp. Aan de sluis stelde ik mij de vraag, terugkeren op dat punt of toch maar verderdoor wandelen richting Tournebride. Ik voelde mij goed en koos voor het laatste. Ik heb nog even opgezocht waar de naam Tournebride nu juist vandaan komt. Het was het eindstation van de paardentram (zie ook afbeelding). Ik maakte daar ook 'n foto van het kasteel vanaf 'n ongebruikelijke plaats.
Terugkeren deed ik via Pietersheim en de Henri Dunantstraat. Dadelijk na het avondeten zet ik mij rustig in de zetel en nadat we straks "de Columbus" bekeken hebben op de VRT, zal het bedtijd zijn. En die laatste afbeelding, sorry vrienden, ik kon het niet laten om ze hierbij te tonen. Er is al genoeg slecht nieuws in de wereld.
Wat 'n opluchting vandaag, ik kon 'n wandeling maken. Een mens wordt er vrolijk van, niet dat ik gisteren chagrijnig door het leven ging met die voortdurende regen, maar naar buiten kunnen is toch plezanter dan binnen op je krent te zitten.
Deze ochtend was het nog even juist plannen om naar de bakker te gaan (lees: tussen de buien door), maar in de namiddag werd het toch droog. Ik wilde de Maas nog eens zien en voorts doorheen Hochter Bampd wandelen. Ik vertrok langs 'n vitrine met versierselen voor Jordy I, de nieuwe prins-carnaval van Lanaken. Hij is lid van cv. de Klungelère en vermoedelijk woont in die blok een der leden van die groep. Natuurlijk worden er nu parodieën gemaakt van de Prins, mogelijk 'n idee voor onze carnavalskrant.
In Smeermaas aan het kruis begint de Maasdijk. Het eilandje staat weer onder water, nochtans is de Maas nog lang niet aan zijn alarmpeil (42,40 meter nu tegen 45,62 meter alarmpeil). Er was redelijk wat volk te zien aan de Maas, iedereen profiteert van deze droge namiddag.
In Hochter Bampd zag ik het extra voer liggen voor de dieren. Het was wel effe zoeken om wat paarden te kunnen spotten. Runderen heb ik niet gezien, die zaten vermoedelijk vlak langs de Maas. Wat ik daar wel zag, dat was dat eenzame figuurtje langs de wegkant. Waarom of voor wat?
Op de brug in Neerharen zag ik dat er nog volop gewerkt wordt aan het toekomstige fietscafé. Aan de bunker ging ik linksaf naar café Mesjeu, maar daar kwam ik op de koude koffie, uitzonderlijk sloten zij vandaag hun deur om 14u00. Ik ben dan maar teruggewandeld via het kanaal, de sluis in Lanaken tot aan het cultuurcafé om daar mijn koffie te gaan drinken.
In het Uilenstraatje tenslotte, liepen enkele bekende dorpsgenoten voor mij op. Zo, dat was het weer, dadelijk mij klaar maken voor het avondeten en samen met mijn eega 'n rustige avond doorbrengen.
Het is vandaag geen weer om 'n hond door te jagen, zwijg stil van 'n bijna 71-jarige senior. Ik heb dan wel het etiket op mij plakken dat ik door weer en wind mijn dagelijkse buitenactiviteiten afhandel, maar er zijn zo van die dagen dat ik het toch voor bekeken hou.
Vanmorgen heb ik mijn eega de voorkeur gegeven om naar buiten te gaan (lees: winkelen). Het was op dat moment nog droog en met wat geluk zou ze ook nog droog thuis geraken. Per fiets met winkelwaar door de regen rijden, is niet zo aangenaam. En ze heeft het net gehaald. Intussen had ik het fort bewaakt en mijn dagelijkse sudoku's ingevuld.
Maar eens de klok van tien uur voorbij is het beginnen te regenen en het is niet meer gestopt. Het is nu bijna 15u00 en ze geven voor de rest van de dag nog steeds regen. Zoals vroeger al eens gezegd, met droog weer vertrekken en onderweg nat worden, daar maak ik geen punt van maar, ... met felle regen vertrekken, nee ook ik pas daar voor.
Ik heb mij intussen bezig gehouden met wat oude postkaartjes op te zoeken van Rotem, 'n deelgemeente van Dilsen-Stokkem. Ik passeer daar regelmatig als ik naar Maaseik fiets, hetzij om daar de Maas over te steken, hetzij om bvb. naar Thorn te rijden. Ik heb 'n greep gedaan uit het grote aanbod, hopelijk vinden jullie ze, zoals altijd trouwens, weer mooi om te bekijken. Hopende met jullie op wat zon, toch 'n fijn weekend.
Geen frigotemperaturen meer vandaag, maar de wind maakte het toch onaangenaam en fris. Desondanks ben ik er toch op uitgetrokken voor 'n wandeling. Gellik was mijn doel en de heentocht zou door het bos gaan.
Ik trok het bos in op de hoek van de Pannestraat en de Epesiastraat. En dan was het gewoon rechtdoor tot aan de eerste grote afslag links, de weg naar Gellik. Ik had al rap in de smiezen dat mijn wandeling zeer traag zou verlopen, op vele plaatsen lag er 'n dikke smurie. Ook de verschillende plassen noopten mij tot 'n slalomtocht.
Anders was het gesteld met 'n grote groep wandelaars die ik aantrof op het verharde fietspad tussen Zutendaal en Gellik. Het was de vereniging Neos die haar jaarlijkse nieuwjaarstocht hield met onderweg tijd voor 'n nieuwjaarsdrink. Zij konden genieten van 'n droog wegdek en 'n lekker drankje. Uiteraard ben ik doorgestapt, ik ben geen lid ook al kende ik de meesten onder hen wel.
Aan het klooster zag ik de kinderen huiswaarts keren, einde van de lessen. Het klooster werd trouwens Sint-Augustinusgesticht genoemd, opgericht in 1901 en bewoond door de Kleine Zusters v/d Heilige Joseph uit Heerlen. Eerst was het 'n school en wijkverpleging, vanaf 1905 werd het ook 'n weeshuis, vandaar de naam St. Augustinus.
Een ander verhaal is dat oude straatnaambordje op de Biesweg. Het verwijst naar gronden onder beheer van Alden Biezen in Rijkhoven. Die oude borden zie je nog slechts sporadisch, ze waren alvast veel mooier en leerrijker dan de huidige borden.
Op de Kerkstraat woont jeugdprinses Kato I, het is altijd 'n belevenis voor die kinderen om prins of prinses te worden. Meestal zit dat natuurlijk in het bloed en hebben mama en/of papa ook al 'n verleden in het carnavalgebeuren.
Terugkeren deed ik via de Sportoase en het Uilenspiegelpark. Mijn bezige dag zit er weer bijna op, tot morgen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Aan de brug kon ik kiezen, ofwel rechts langs het kanaal terugkeren via Oud-Rekem of toch de brug oversteken en terugkeren via Uikhoven. De eerste optie had ik al verschillende keren genomen, het werd dus via Uikhoven. 
Wat verderop vind je het beeld van de grindwolfspin. Wat tegenwoordig ook opvalt zijn die groen blijvende maretakken, meer dan vroeger. 
bij Mesjeu in Neerharen en die oude villa iets verderop. En zoals gezegd, ik heb het er niet speciaal voor gedaan, maar het kwam nu juist zo uit, 250 wandelkilometers deze maand. Fijn weekend iedereen. 
Gelukkig kon ik deze ochtend wel nog in droge omstandigheden naar de dokter voor mijn maandelijkse controle, de bakker en de bibliotheek. Daarna is die regenzone over onze gemeente getrokken en is het, zoals gezegd, tot omstreeks 17u45 nat gebleven. 
Ik ben Eddy Meuris