.

Vanaf een iets hoger standpunt keek ik uit over de vloedlijn, waar mensen zich verzamelden aan de rand van de Noordzee. De zon stond laag, net boven de horizon, en wierp lange schaduwen. Het zachte, warme avondlicht gaf de scène iets tijdloos.
Ik drukte af op het moment dat de rust voelbaar was. Dit zijn de momenten waarvoor ik mijn camera meeneem: niet altijd om het perfecte plaatje te maken, maar om te bewaren wat je anders alleen maar even voelt.



.

Op een grijze ochtend stond ik op de Pier van Blankenberge. Toen zag ik deze meeuw een duik nemen in zee op zoek naar voedsel.  Het licht was zacht door de bewolkte hemel – perfect om te fotograferen zonder harde schaduwen. 

"Meeuwen zie je overal aan zee, maar als je echt kijkt, zie je hoe sierlijk en doelgericht ze bewegen.

.

Tijdens een rustige wandeling op het strand van Blankenberge viel mijn oog op deze zilvermeeuw. Dit is een van de meest voorkomende meeuwen langs de Belgische kust, herkenbaar aan zijn grijze rug, witte kop en borst, en de gele snavel met een rood vlekje. Het licht was zacht, en de vogel liep precies waar land en zee elkaar raakten. Geen spektakel, geen haast. 



.

Even blijven staan na zonsondergang… Het blauwe uurtje stelt nooit teleur.
De lucht kleurde nog prachtig oranje terwijl de rust over zee viel. Zo’n moment waarop je even helemaal stil wordt.
Altijd weer bijzonder om mee te maken.



.

Deze foto maakte ik tijdens een paar uurtjes rondzwerven op het strand, op zoek naar interessante beelden voor een fotoshoot. Het was laag tij, en de meeuwen verzamelden zich rond de achtergebleven plassen in het ribbelige zand. De combinatie van licht, water en structuur viel meteen op. In zwart-wit komt de rust en het patroon in het landschap nog sterker naar voren.



.

Wanneer de zon zich net heeft teruggetrokken achter de horizon en de lucht zich kleurt in diepe blauwtinten, komt de Belgische kust tot rust. Deze foto werd genomen in Blankenberge, wanneer het daglicht langzaam overgaat in de nacht en de laatste zonnestralen weerspiegeld worden in de ramen van de appartementsgebouwen langs de zeedijk.

De stille strandvlakte en de plassen op het natte zand vangen het laatste licht en zorgen voor een serene sfeer — een moment van stilte tussen het levendige dagtoerisme en de aankomende nacht.

.

Deze foto maakte ik tijdens een middag langs de kust, toen de wind eindelijk goed stond en de lucht opende na een grauwe ochtend. Het water was onstuimig, maar de energie was perfect. Je ziet het in de houding van de surfer: gespannen spieren, volle focus, en toch een bepaalde rust in zijn gezicht. Dit is een ode aan de elementen én aan het moment waarop mens en natuur elkaar even helemaal vinden.



.

Terwijl ik uitkeek over de zee, werd de horizon opgeslokt door een donkere massa wolken, maar precies op de horizon brak er een strook zonlicht door. Het licht weerkaatste op het water en vormde een opvallend contrast met de donkere lucht erboven. Geen regen, geen wind, alleen het zachte geluid van de golven en de dreiging van een aankomende bui. Juist die combinatie maakte het bijzonder: de rust aan het water, terwijl de lucht iets totaal anders voorspelde.



.

Op een verlaten strand in Blankenberge trekt een wandelaar zijn spoor door het zand. De lege ruimte om hem heen benadrukt de rust en stilte van de kust. Het minimalisme van deze zwart-wit opname laat elk detail spreken: de voetafdrukken, de lange schaduw, en de bedachtzame blik richting horizon.

.

Tijdens een rustige wandeling door de duinen trok dit zandpad meteen mijn aandacht. Het zachte lijnenspel van het pad tussen het helmgras leidt de blik vanzelf naar het gebouw in de verte – een herkenningspunt aan de kust. Deze foto is genomen vanaf een laag standpunt om het zandpad als natuurlijke leidende lijn te gebruiken richting het gebouw op de achtergrond. Het zachte licht door het wolkendek zorgt voor gebalanceerde belichting zonder harde schaduwen.



.

Op het strand van Blankenberge legde ik deze groep strandredders vast tijdens hun overleg bij de reddingspost. De gele en rode uniformen steken fel af tegen het zand en de rustige zee op de achtergrond. De groene vlag bovenaan verraadt een kalme zeedag, maar waakzaamheid blijft essentieel.

Fotografisch trok vooral de combinatie van kleur, herhaling en reflectie mijn aandacht. De reflectie van de redders in het natte zand geeft het beeld extra diepte. De compositie laat ruimte voor de omgeving, waardoor je de sfeer van een zomerse stranddag bijna kunt voelen.

Met deze foto wil ik ook even de aandacht vestigen op hun inzet. Dag na dag staan ze paraat – in weer en wind – om toezicht te houden en te helpen waar nodig. Een woord van dank is dan ook zeker op zijn plaats.

De foto is genomen net voor zonsondergang, toen het lage zonlicht het zeeoppervlak deed schitteren als een gouden deken. De vissersboot werd vastgelegd in silhouet, dankzij het sterke tegenlicht. Door bewust te onderbelichten kreeg het beeld meer contrast en werd de reflectie in het water extra benadrukt. Een moment van rust en eenvoud, vastgelegd met een lange lens vanaf het balcon van het appatertement.



.

Deze foto maakte ik aan de kust van Blankenberge, met een techniek waarbij ik de camera bewust bewogen heb tijdens het nemen van de opname (ICM - Intentional Camera Movement) . Zo ontstaan de zachte strepen in de lucht en de spiegeling op het strand.

Het resultaat is geen klassieke zonsondergang, maar een abstract beeld dat vooral het rustige en dromerige gevoel van dat moment weergeeft.

De avond valt over de haven van Zeebrugge. De industriële kranen en containers lichten mooi op in het kunstlicht, terwijl de lucht nog zacht roze kleurt. Ik gebruikte een langere sluitertijd vanaf statief om de sfeer van het blauwe uurtje vast te leggen. De combinatie van rustig water, de lichtjes in de haven en het zachte avondlicht geven het beeld een bijna stille uitstraling — ondanks de drukte op de kade.



.

Net na zonsondergang viel mijn oog op deze reflectie van de Belgium Pier in een ondiepe plas. In het zachte avondlicht toonde de pier zich van haar meest serene kant. De warme tinten van het laatste zonlicht gaven het beton een zachtheid die je overdag zelden ziet.



.

Deze foto nam ik kort na zonsondergang op het strand van Blankenberge. Vaak vertrekken de meeste mensen zodra de zon onder is, maar net daarna begint voor mij het interessantste moment van de dag: het blauwe uurtje.

De lucht krijgt dan die koele tinten die mooi contrasteren met de laatste gloed aan de horizon. Het licht is zacht, de kleuren zijn subtiel en het strand komt helemaal tot rust. Op de voorgrond zorgen de rotsblokken voor textuur, terwijl de reflecties in het natte zand een extra dimensie geven.

Even blijven hangen na zonsondergang loont dus altijd — niet alleen voor de rust, maar ook voor het licht.

.

Deze foto is genomen aan de Belgische kust. Het avondlicht gaf de wolken een warme kleur, wat voor een mooi contrast zorgde met de koele tinten van de zee.

Het vrachtschip op de horizon brengt wat menselijk detail in dit verder rustige en eenvoudige beeld. De combinatie van lucht, zee en schip maakt het tot een evenwichtige compositie met veel diepte.

.

Deze foto heb ik gemaakt net voor het blauwe uurtje aan de Belgische kust. De zon staat laag en zorgt voor warme reflecties op het natte zand. De getijdengeul in de voorgrond leidt het oog recht naar de horizon, wat het beeld een sterke dieptewerking geeft.

Door de lage lichtstand ontstaan rijke contrasten tussen het belichte water en de schaduwrijke strandvlakten. De belichting werd afgestemd op de lucht, zodat de kleuren van de zonsondergang goed behouden bleven zonder dat de voorgrond volledig dichtloopt.

Een technisch eenvoudige opname, maar met aandacht voor compositie, licht en timing.

.

Een stille blik op de duinen, waar het helmgras zacht meebuigt onder een grijze hemel. De wind laat zich niet zien, maar toont zijn kracht in de richting van de pluimen. De kleuren zijn subtiel: het wit van het zand, het bruin-groene gras en de koele tinten van de lucht wekken een gevoel van rust en leegte op.

Deze foto, genomen tijdens een wandeling aan de Belgische kust, toont hoe puur en krachtig eenvoud kan zijn. Geen mens te bekennen, enkel natuur in haar eigen ritme. Het soort beeld waarbij je bijna de wind hoort en het zand voelt kraken onder je voeten.

Een ode aan het duinlandschap, dat zelfs op een bewolkte dag zijn schoonheid niet verliest.

.

Een frisse bries, rollende golven en het kenmerkende van de pier van Blankenberge. Deze foto nam ik op een moment waarop de zee volop in beweging was en de wolken zich aftekenden tegen een intens blauwe lucht.

Het contrast tussen de stevige constructie van de pier en de onvoorspelbare kracht van het water blijft me boeien. De mensen op de pier kijken uit over het eindeloze water, elk verzonken in hun eigen moment van rust of verwondering.

Een typisch beeld van de Belgische kust, waar architectuur, natuur en mens samenvloeien tot een levendig geheel. Een plek waar ik telkens opnieuw blijf terugkomen — met of zonder camera.

.

Soms heb je niet meer nodig dan een zachte avondbries, het ruisen van de zee en het warme licht van een rij lantaarns om een moment magisch te maken. Deze foto nam ik op de pier van Blankenberge, net na zonsondergang. De hemel kleurde nog na in tinten oranje, roze en blauw, terwijl de verlichting langs de pier één voor één tot leven kwam. De lijnen van de constructie leiden het oog naar de verlichte rotunda op het einde. Een prachtig samenspel van mens en natuur, van structuur en sfeer.

Fotografie draait voor mij vaak om timing — en dit was zo'n kort, perfect moment waarop alles samenviel.

.

Aan de rand van een klein strandmeertje op het Noordzeestrand staat deze meeuw even stil. Het licht is zacht, het zand toont zijn typische geribbelde patronen. De vogel kijkt bijna nieuwsgierig de lens in, terwijl zijn reflectie rustig in het stilstaande water verschijnt. Een eenvoudig moment, maar door de spiegeling en de structuren in het zand krijgt het beeld net dat tikkeltje extra.



.

Tijdens mijn vakantie in Blankenberge viel mijn oog op deze zilvermeeuw die statig op een met wier begroeide golfbreker stond. De contrasten in de foto spraken me aan: het strakke groen van de stenen tegenover het golvende patroon van het natte zand..Een stil moment, gevangen tussen eb en vloed.



.

.

 Na een deugddoende 14-daagse vakantie in Blankenberge is het tijd om de foto's onder handen te nemen. Heel wat beelden om uit te pluizen, te selecteren en bij te werken. Eén van de hoogtepunten was zonder twijfel de indrukwekkende tentoonstelling van Danny Willems in het Casino. Hieronder alvast een paar sfeerbeelden.

.

.

.

.