Deze foto, genomen in mijn eigen parochie Beke na een hevige regenbui en toont het vertrouwde gezicht van het landelijke landschap, net na de oogst. De rechte lijnen van het veld leiden mijn blik naar de horizon, waar de machtige elektriciteitsmasten opdoemen, als stille getuigen van de verbinding tussen de natuur en de moderne tijd.
Ik maakte deze foto in mijn tuin toen ik een vlieg op een blad zag zitten. Normaal let ik niet zo op vliegen, maar de kleuren trokken mijn aandacht. Van dichtbij zie je pas hoe mooi ze eigenlijk zijn: het glanzende groen-blauw van het lijf, de grote rode ogen en de fijne details. Voor mij laat deze foto zien dat zelfs iets gewoons als een vlieg interessant wordt als je het van dichtbij bekijkt.
Deze foto van een vervallen clematisbloem laat me zien hoe de natuur zichzelf heruitvindt, zelfs in het verval. De krullende lijnen van de zaaddraden tonen de overgang van bloei naar iets nieuws. Door het zwart-wit krijgt de foto extra focus op de details die ik vaak in het moment niet zie, maar die me toch altijd blijven fascineren.
Ik heb deze foto's genomen met dubbele belichting, het toont een rustige ochtend in de Bourgoyen. Het gouden zonlicht en de mist creëren een zachte sfeer, terwijl de eenden rustig op hun pad lopen. De dubbele belichting voegt een dromerig effect toe aan het beeld, waardoor het een bijzonder moment vastlegt.
Deze macrofoto toont een bij die nectar verzamelt uit een wilde cichorei. De scherpe focus op de bij en de zachte achtergrond benadrukken deels de details van het insect en de bloem terwijl de bij zich lijkt voor te bereiden om verder te vliegen.
Terwijl de dagen korter worden en de nachten kouder, merk ik dat de spinnen stilaan weer hun weg naar binnen vinden. Deze kwam ik nog buiten tegen op de rand van het tafellaken, perfect in het zachte ochtendlicht. Een mooie kans om m’n macrolens eens boven te halen. Wat me altijd fascineert zijn die glanzende ogen en de fijne haartjes op hun poten – details die je met het blote oog amper ziet, maar door de lens echt tot leven komen.Niet iedereen is fan van deze achtpotige huisgenoten, maar ik kon het niet laten om even stil te staan en te kijken. Er zit schoonheid in het onverwachte.
De jonge clematisscheut staat hier centraal in een extreem beperkte scherptediepte. Door het gebruik van een groot diafragma wordt de achtergrond herleid tot een abstract patroon van licht en onscherpte, waardoor de fijne stengel sterker naar voren komt. Het zwart-wit benadrukt structuur en contrast in plaats van kleur. Voor mij is dit een manier om de eenvoud van een klein detail in de tuin om te zetten in een grafisch beeld.
Dit beeld nam ik net na zonsondergang, toen het laatste licht de toppen van de wolken raakte. De lucht was zwaar, maar juist die combinatie van dreiging en zacht kleurverloop trok me aan. De windmolens op de horizon vormen een element dat het vlakke landschap karakter geeft. De eenzame lantaarnpaal in het midden brak de symmetrie net genoeg om het beeld spannender te maken.
Dit is een macrofoto waarop je de focus op het oog van een tuinlak ziet. Het oog staat centraal met een zachte achtergrond, waardoor de details van de slak en zijn omgeving minder zichtbaar zijn. Dit onderscheidt de structuur en uitstraling van het oog.
Met de lens dichtbij ontstaat er een nieuw perspectief: een eenvoudige rank verandert in een elegante lijntekening tegen een zachte, groene achtergrond. De natuur tekent hier zelf een minimalistisch kunstwerk, waar natuur en compositie elkaar ontmoeten.
In onze tuin staat deze vetkruidplant (Sedum) volop in de knop. Op de voorgrond beginnen de eerste roze bloemetjes langzaam open te gaan, terwijl de tros in het midden nog helemaal groen en gesloten is. Met scherpte op de groene knoppen en een zachte achtergrond komen de details van de Sedum mooi naar voren.
Bij deze foto is het Orton-effect subtiel toegepast, en dat heeft een aantal mooie gevolgen zonder dat het beeld te "nep" of overdreven dromerig wordt. Hier is wat je terugziet in deze minimale toepassing.
Het Orton-effect is een fotografische bewerkingstechniek waarbij een beeld een dromerige, zachte gloed krijgt. Het is vernoemd naar Michael Orton, die het oorspronkelijk met diafilm ontwikkelde. De digitale versie wordt meestal als volgt bereikt. Een scherp beeld wordt gecombineerd met een overbelicht, onscherp beeld zodat je een resultaat krijgt dat zowel detail als een zachte, dromerige sfeer behoudt. Ik heb er toch nog een eigen toets aan toegevoegd door de bovenste foto miniem een beetje te verschuiven.
De bloei loopt op zijn einde, maar zelfs nu hebben de waterlelies nog hun eigen schoonheid. De gele bloempjes maken plaats voor verweerde bladeren vol patronen van de natuur – ook vergankelijkheid kan fotogeniek zijn.
Met ICM ((Intentional Camera Movement) vastgelegd, verandert het landschap in een impressionistisch doek. De verticale beweging geeft het beeld een schilderachtig en bijna abstract karakter, waardoor het lijkt op een impressionistisch schilderij zoals Monet het had kunnen schilderen: niet de details, maar de poëzie van licht en gevoel.
Tweede foto uit een reeks groen ondanks de droge zomer. Dit landschap blijft frisgroen: waterkant vol struiken, een maïsveld erachter en populieren die waken langs de horizon.
Ondanks de droge zomer laat de natuur zien hoe veerkrachtig ze is. Langs het water staan de rietkragen nog stevig overeind en drijven de groene bladeren van de waterlelies rustig aan het oppervlak. Planten in en rond het water houden het langer vol in warme periodes, waardoor dit stukje natuur zelfs na een droge tijd nog fris en levendig oogt.
De komende dagen volgen meer foto’s die laten zien hoeveel groen er nog steeds te vinden is in onze natuur.
Soms ligt de schoonheid in het kleine, bijna onopgemerkte. Deze vlieg, gevangen in een spel van licht en schaduw, lijkt op het eerste gezicht misschien een alledaags insect. Maar met de juiste lens en het juiste moment wordt het een portret vol karakter. Macro-opnames als deze vragen om geduld en precisie, maar belonen met een blik op de kleine wereld die normaal onzichtbaar blijft.
Temidden van het feestgedruis viel deze man me meteen op: stijlvol in zijn kleurrijke pak, beschut onder een zwarte paraplu. Een klein moment van flair dat perfect past bij de levendige sfeer van de Patersholfeesten.
Tussen de eeuwenoude gevels van Gent loopt zij in haar eigen ritme. Haar kleuren brengen leven in het oude straatbeeld, alsof verleden en toekomst elkaar in dit ene moment raken.
Tijdens de jaarlijkse Patersholfeesten in Gent brengen straatmuzikanten en artiesten op kleine podia overal in de wijk een unieke sfeer tot leven. Wat me raakte tijdens de Patersholfeesten was dit intieme tafereel: een oude violist, verdiept in zijn spel, omringd door het geroezemoes van een zomerse dag. Terwijl de straat vol leven en beweging was, hing hier even een andere tijd – vastgelegd in zwart-wit, waardoor de lijnen, schaduwen en gezichten nog sterker spreken. Kleine momenten die groots aanvoelen.
Tijdens de Patersholfeesten in het hartje van Gent liet ik me meevoeren door de levendigheid van de straat. In dit moment, gevangen in zwart-wit, zag ik hoe de chaos van kraampjes en mensen één geheel werd. Het licht viel op de oude gevels, de contrasten tekenden de gezichten en bewegingen scherp af. Voor mij is dit een foto die niet enkel toont, maar ook ademt wat het Patershol zo bijzonder maakt.
De stilte na zonsondergang in Blankenberge. Vanaf de golfbreker keek ik hoe het laatste licht de lucht zacht paars en oranje kleurde, terwijl de Pier langzaam haar eigen gloed kreeg. Een moment waarin rust, lijnen en licht samenkomen – een waardige afsluiter van mijn reeks aan de Belgische kust.
De zee kleurde rood, de lucht brandde in tinten oranje en vuur. Soms hoef je niet verder te reizen dan ons eigen strand om pure magie te zien. Wat ik zo bijzonder vind aan een zonsondergang aan zee, is dat geen twee avonden ooit hetzelfde zijn. Elke keer schildert de natuur een nieuw kunstwerk – soms zacht en dromerig, soms krachtig en intens zoals dit.
Deze foto van de Deep Seapal heb ik genomen vanop het balcon van het vakantieappartement, het is een catamaran van 19 meter lang en 6 meter breed, geschikt voor ondiepe wateren (nearshore). Het schip heeft een open achterdek en is uitgerust met een zogenaamd moonpool en brackets, waardoor het geschikt is voor multidisciplinaire onderzoeken. De apparatuur aan boord kan per project worden aangepast aan de lokale omstandigheden en klantwensen. In de ahtergrond ziet u de windturbines op de Noordzee.
Op de pier in Blankenberge voel ik de rust van de zee. In zwart-wit lijkt alles eenvoudiger. Hier kan ik loslaten en mijn creativiteit vrij laten stromen.
Deze foto heb ik genomen vanuit een andere hoek van de vernieuwde wandelpromenade die naar de Pier in Blankenberge leidt. De strakke betonnen lijnen leiden naar de Pier, met de kalme zee op de achtergrond, wat de plek een moderne en rustgevende uitstraling geeft. Het lijkt een ideale plek om even te ontsnappen, de zeelucht in te ademen, en te genieten van de natuur.
Ik ben Martin
Ik ben een man en woon in Lievegem (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, sport.
Ik pin mij niet vast in één genre fotografie, ik noem mijzelf een universeel hobby fotograaf maar mijn voorkeur gaat toch naar natuur en straatfotografie.
Ik ben Martin