We waren is de loop van de namiddag al aan de wandel geweest met Gustje, onze tijdelijke gast. Volgens de meteomadammen en -heren en ook volgens de weer-apps ziet het er naar uit dat het mooie weer op zijn retour is. Ik ben vanavond dan toch nog maar eens een rondje gaan fietsen, je weet maar nooit... morgen regent het misschien. Langs de Watervoort naar Herentals en langs het Kempisch kanaal terug, het is ondertussen ook een van mijn vaak gekozen routes. In Herentals besloot ik nog eens in het begijnhof te gaan kijken en daar kon ik weer een en ander scoren om mijn fotohonger te stillen. De Gildekamer leek me als afwisseling zeer geschikt voor deze pagina's.
De Lommelse zorginstellingen maken er een traditie van om ieder jaar met de bewoners naar Lommel kermis te gaan. Er wordt dan beroep gedaan op familie van de bewoners en ook op de vrijwilligers om de rolstoelen te duwen en om de stemming er in te houden. Er waren diverse dagen waarop we ons konden ter beschikking stellen en voor mij was vandaag de enige mogelijke optie. Het vrouwke kon helemaal niet want iemand moet toch bij Gustje blijven, de woef van zoon Michael en gezin, die een week lang te gast is in huize Pol en Josee. De wandeltocht met de rolstoelen naar het centrum is ondertussen een routineklus, de obligate stop bij café De Kroon ook en dat we daar de mogelijkheid hebben om een Duvel te consummeren vind ik nog altijd helemaal top. Al even traditioneel gaan we dan over de foor en bij sommige attracties geven we de bewoners de mogelijkheid om een ritje te maken. Er zijn meestal niet erg veel kandidaten maar bij deze "Power Wave" wilden ze met z'n vieren toch de kick wel eens ervaren. Twee verzorgsters mochten delen in de pret. Voor alle duidelijkheid, de verzorgsters zijn herkenbaar aan de zonnebrillen.
Een ganse zomer lang is er in Herentals een veelvoud aan activiteiten gepland onder de gemeenschappelijke naam "Zomerspoor". Vandaag was er "Herentals beweegt". Balance health center, waar onze kleindochter Julie dansjuf is, was uiteraard ook aanwezig om de omstaanders, groot en klein, er toe te bewegen deel te nemen aan enkele leuke dansmoves. Ik heb dat natuurlijk uitgebreid gefotografeerd. Maar dat kwam al enkele keren voorbij op deze pagina's en mijn motto indachtig -variatie- richtte ik ook mijn aandacht en mijn camera op andere activiteiten. Deze stijldans vereniging, nota bene uit ons eigen Lichtaart, charmeerde me voldoende om er enkele beelden van te schieten. Ik ben geen danser, zal nooit een danser zijn, maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan genieten van was ze presteren.
Heerle is een gehucht tussen Lichtaart en Poederlee. Vroeger toen het legendarische café Sus Pad er nog was hebben we er vaak muziek gemaakt. Tegenwoordig fietsen we er meestal achteloos voorbij. Vandaag zijn we toch eens gestopt aan de kapel om er een opname te maken van uit een laag standpunt. Handig toch, zo'n kantelbaar scherm he...
Dit is een foto van het vrouwke samen met Frans. We zijn al sedert jarer vrijwilliger in Hoevezavel, een van de Lommelse zorgtehuizen. Vandaag was het weer wandeldag en hoewel de weersvoorspellingen een beetje twijfelachtig waren hebben we het er op gewaagd. Het werd een net iets langere tocht dan meestal en op het randje af, op enkele druppels na hebben we het droog gehouden. Frans is een van de bewoners die nog erg actief is en als we gaan wandelen is hij geen passagier in een van de rolstoelen maar een duwer, zoals wij. Voor we vertrokken vandaag kon ik hem en het vrouwke er toe overhalen eens samen te poseren in de stoelen die we wel eens gebruiken voor de fotoshoots van de bewoners die ik ieder jaar weer maak voor de tentoonstelling tijdens de week van de senioren.
We zijn vandaag naar Loenhout gereden om dochter en familie te bezoeken. Schoonzoon Koen en kleinzoon Nicolas zitten in de boerenstiel en daar is dan ook behoorlijk wat te zien en te fotograferen. Toch koos ik deze keer voor een beeld van het bedrijf aan de overkant. Daar is een Paarden stoeterij en toen we daar voorbij wandelden kon ik deze volbloeden niet negeren die allemaal van uit hun stallen verlangend de buitenlucht opsnoven.
Het valt op hoeveel zonnebloemen je ziet dit jaar als je er op uit trekt. We gaan veel wandelen en fietsen, en dat al sedert lang, maar het was me nog nooit eerder opgevallen dat er zoveel velden zijn met zonnebloemen. Is dit misschien een nieuw gepromoot verdienmodel voor onze landbouwers of een manier om de grond te verbeteren? Ik heb er alleszins geen idee van. Deze lange rij, langs het Kempisch Kanaal in de buurt van sas 7 zien we daar wél ieder jaar en toen we er vandaag stopten om enkele foto's te maken kwamen vragen bovendrijven. Waarom zijn er tegenwoordig zo veel? Heb ik dat vroegen gewoon nooit opgemerkt? Worden die geoogst? Zien we er in de toekomst nog meer? Heeft het met het klimaat te maken?... Ik ben een zonnebloemen leek. Maar ik vind ze wel mooi.
Dit is misschien technisch gezien niet de beste foto, er zijn enkele wat uitgevreten overbelichte plekken te zien, maar wat wil je met zulke uitbundige zonneschijn die door het bladerdak puurt. Toch wil ik 'm in mijn jaaralbum en dus ook op deze blog. We komen wel vaker in het Prinsenpark, meestal om te wandelen. Het is een prachtig natuurgebied en er zijn diverse bepijlde wandelingen variërend tussen 2 en 9 km. Maar er lopen ook enkele tracé's van het fietsknooppuntennetwerk doorheen. Niet dat we vandaag de cijfertjes volgden, ik ken mijn weg hier ook wel zonder... maar voor geïnteresseerden is dit ergens tussen nr. 94 en nr. 95. De mini-TV-serie Van Vlees en Bloed speelde zich hier trouwens af. De bospoeper deed er zijn ding.
Eerst wil ik even vertellen dat ik helemaal niks voel voor vissen, integendeel, ik begrijp niet welk plezier daaruit te plukken is. Ik ben ooit, tijdens een absurd vroeg uur, een keer meegeweest met vrienden die enthousiast hun belevenissen verteld hadden, maar na enkele minuten ben ik gewoon in slaap gevallen... Vissers fotograferen daarentegen zie ik dan weer wel zitten. Het tracé van de Nete tussen Retie en Kasterlee is voorlopig nog niet opnieuw bevaarbaar voor kano's merkte ik vandaag tijdens onze fietstocht. Aan de watermolen in Retie zag ik uit mijn ooghoek dat er enkele jongeren aan het vissen waren op de plek waar normaal de kano's te water worden gelaten. We waren er eigenlijk al voorbij maar ik ben toch even terug gedraaid om een foto te maken. Eén van de jongeren wilde absoluut niet op de foto de andere wél en die wilde ook poseren, dat vond ik dan weer niet nodig en ik vroeg hem om gewoon te gaan staan zoals ik hem eerst gezien had, onherkenbaar. Dat deed ie en dat was het beeld dat ik oorspronkelijk in gedachten had.
Ik had nog eens enkele nummertjes op een stuk papier neergekribbeld om het fietsknooppuntennetwerk als gids te gebruiken voor onze fietstocht vandaag. Natuurlijk zoek ik dan een richting waar we minder vaak komen en dus ook waar ik de wegen niet zo goed ken. Rond Westerlo leek me een interessante regio... Maar we hadden blijkbaar de verkeerde dag uitgekozen. Enkele keren werden we tegengehouden en omgeleid omdat er een wielerwedstrijd bezig was, en op een bepaald moment kon het niet anders dan dat we te voet over de berm, de fiets geleidend langs het parcours naar het volgende knooppunt wandelden. Uit gewoonte heb ik ook enkele foto's gemaakt, niet zozeer uit interesse voor het evenement maar om onze rit wat meer uitgebreid te documenteren. Thuisgekomen vond ik op het net dat we beland waren in het Belgisch Kampioenschap gravelbiken. Daar waren zo'n 2000 deelnemers over alle cathegorien verspreid las ik en dat verklaart meteen waarom we van uit de berm zowel dames, heren, jongeren, ouderen, corpulente, kortom een zeer gevarieerd corps fietsers zagen voorbij komen. Toen ik besloot mijn Sonytje boven te halen was het gros van de deelnemers eigenlijk al voorbij. Dit zijn dus achterblijvers... so what. Deelnemen is belangrijker dan winnen he manneuhhh.
