Ik ben nog eens met mijn geocache maatjes Jackie en Annemarie op stap geweest. Dat was echt ontzettend lang geleden. Wortel Kolonie hadden we uitgekozen als toneel voor onze activiteiten vandaag en het rondje "Grensgevallen" bezorgde ons een bijzonder fijne namiddag. Tussen half één en vier uur hebben we 25 cachen gevonden en we hebben toch wel wat meer afstand op de teller gezet dan de 8 km uit de beschrijving. Tja, een mens loopt wel eens verkeerd of vergist zich he... Maar we hebben ons alleszins goed geamuseerd en na afloop hebben we nog een alcoholvrije Gageleer gedronken in de taverne uitgebaat door Natuurpunt. Uit de weer grote-foto oogst koos ik voor dit eenvoudige beeld. Waar de route ons door bossen , langs vennen en statige dreven leidde was dit een intermezzo met weids uitzicht. De straat heet trouwens Staakheuvel. Waar ze die naam vandaan gehaald hebben mag Joost weten, geen heuvel gezien.
Het vrouwke houdt van katten. We hebben zelf geen huispoes maar zwerfkatten, toevallige passanten, hongerlijdende buurtkatten en alles wat miauwt is welkom in de tuin van huize Pol en Josee. Er staat ook altijd iets eetbaars voor de bezoekers. Dat nieuws gaat snel rond in kattenland en we hebben dan ook steevast gasten die van de hapjes komen proeven. Toen ik deze avond thuis kwam na een frisse fietstocht waren twee zwart-witte exemplaren bezig met hun diner en ze reageerden duidelijk geïrriteerd toen ze me zagen: wat komt die vreemde snuiter hier doen?
Hij zat helemaal alleen wat gras te pikken aan de waterkant van de kanaalkom in Turnhout. Ik vond ook al dat ie opvallend rustig en zelfs een beetje apatisch was. Toen ik met buurtbewoners en vaste wandelaars, die hier vaker komen, aan de praat geraakte bleek dat ze zijn vrouwtje en de eieren hadden weggenomen. Ze vonden dat best erg en ik was het daar helemaal mee eens. Zoals alle zwanen zijn ook deze zwarte exemplaren strikt monogaam en vormen ze een levenslang koppel... wat een drama. Ik de loop van de avond leerde ik toevallig, toen ik het ter sprake bracht tijdens een telefoongesprek, dat zwarte zwanen eigenlijk exoten zijn en hier niet thuis horen. Om de populatie niet te laten aangroeien worden de eieren weg genomen. Daar heb ik in dat geval dan wel alle begrip voor, maar om zo'n koppel te scheiden dat vind ik toch een te strenge ingreep.
Na het bekijken van de foto’s van de watermolen van Tielen in de fotoclub is er meteen een nieuwe plaats gekozen voor de activiteit “fotograferen op locatie”. In een straal van 100 m rond Sas 9 worden we geacht originele beelden te scoren de komende maanden. Wij komen er regelmatig voorbij gefietst tijdens onze tochten langs het Kempisch kanaal, Sas 9 is voor ons dus niet onbekend. Vanavond ben ik er eens met de wagen naar toe gereden om te bekijken hoe het zit met de verlichting voor het geval ik nachtfotografie-plannen zou krijgen. En toevallig had ik de drone meegenomen, die heb ik dan ook maar even de lucht in gestuurd. Alvast enkele fotos scoren? Jazeker! Het kanaal in diagonaal, het sas en het sashuisje in het midden en als je goed kijkt zie je ook nog een fietser die net aankomt, ik neem aan om wat bij te praten met de sas-wachter. Geen idee of dit al een eerste beeld is dat ik zal selecteren voor visie in de club maar ik vind ‘m al niet verkeerd.
Er waren dit weekend veel fotosalons in de regio. Gisteren hadden we er eentje uitgepikt en ook vandaag wilden we er een bezoeken. We kozen voor de tentoonstelling van "Fotogroep Het Spoor" in Wechelderzande. Na ons bezoek zijn we nog even verder gereden naar het kasteel de Renesse in Oostmalle. We waren er al eerder deze maand maar er is altijd wel iets te beleven en te zien. Nu was er een boekenmarkt en ik heb weer wat interessant leesvoer op de kop kunnen tikken en natuurlijk hebben we de horeca afdeling ook alle eer aangedaan. En... in tegenstelling tot vorige keer had ik nu mijn fototoestel wél bij zodat het kasteel ook een plaatsje kan krijgen op deze pagina en in mijn volgende jaarboek.
We zijn in de loop van de dag het fotosalon van de fotoclub Doka gaan bezoeken in Mol. Op een gegeven moment stond het vrouwke vol vraagtekens te kijken naar een beeld en ze vroeg me: "Hoe hebben ze dat gedaan?" Ik zag meteen dat het een zgn. "little planet" was, een vrij eenvoudige bewerking. Ik heb er vroeger wel meerdere gemaakt. Ik legde het haar uit en stelde voor om het thuis even te demonstreren. Tijdens de terugweg zijn we even gestopt bij de watermolen in Kasterlee en daar heb ik een foto gemaakt. Achteraf bleek dat het niet de meest geschikte foto was om de bewerking op toe te passen en voor ik aan echte werk begon moest ik de foto toch eerst even bijschaven aan de zijkanten om te passen. Daarna had ik het in enkele klikken voor mekaar. Het is misschien niet de mooiste of de meest typische little planet die ik ooit in elkaar geknutseld heb maar zo heb ik weer eens wat kennis opgefrist die ik bijna kwijt was.
Het wandelseizoen in zorgtehuis Hoevezavel is ook weer begonnen. Voor het eerst dit jaar mochten we spreken van bijna zomers weer en als vrijwilligers hebben we de vrijdagse routine weer opgenomen: aan de wandel met de bewoners. Zo komen die mensen ook weer eens buiten en de sociale contacten worden ook weer wat steviger aangehaald. Dit is een foto van het grootste gedeelte van de rolstoelduwers en hun passagiers tijdens een bijbabbel-rustpauze. Een iets kleinere groep zat achter mij aan de andere kant van het pleintje, maar stereofotografie is voorlopig nog niet mogelijk he. Uiteraard is dit geen beeld waarmee ik naar een schoonheidsprijs wil dingen maar als aandenken van onze eerste wandeling van het jaar met de bewoners wil ik hiervoor toch graag een plaatsje in mijn jaaralbum reserveren.
Heerlijk fietsweer vandaag en dan hou je ons niet thuis. We fietsten langs het Kempisch Kanaal, van Sas 9 richting St Jozef Olen, toen we twee amazones voorbij staken die op de aardeweg aan de andere kant van de bomenrij rustig aan het stappen waren op hun paarden. Na een tijdje hoorde ik achter ons dat ze van stap naar galop waren overgeschakeld en het leek er op dat ze ons weer zouden inhalen. Ik ben snel gestopt, heb mijn kleine Sony uit mijn zak gehaald en.... was net te laat om ze frontaal in beeld te nemen. Verrassend genoeg stopten ze toen ze zagen dat ik ontgoocheld reageerde en ze vroegen of ik van plan was om ze te fotograferen, ja dus! Ze wilden wel even wachten, mij weer wat voorsprong geven en me de gelegenheid en de tijd gunnen om een herkansing te wagen. Terwijl ze een tweede keer voorbij galoppeerden kon ik diverse leuke shots scoren. Ik heb ze bedankt en verteld dat ze op deze plek een foto konden vinden.
PS. Dit is bedoeld voor de dames in kwestie: Rechts onder de lijst van datums staat een knop om me te emailen. Ik heb nog meer leuke beelden en ik stuur ze graag door in vol formaat.
Het weer was eindelijk weer eens geschikt om de drone mee op fototocht te nemen. De voorbije periode was er altijd wel iets wat vliegen onmogelijk maakte. Ofwel was er een een vluchtverbod omwille van militaire oefeningen, ofwel was er te veel wind, ofwel was de KP index te hoog... en eindelijk, net op tijd trouwens, kon het vandaag. Morgen is namelijk de dag dat we in de fotoclub de foto's tonen die we gemaakt hebben op de vastgestelde locatie: de watermolen. Ik was er al enkele keren geweest en ik had al een gevarieerde oogst, maar als ultieme aanvulling wilde ik toch ook nog een drone-beeld. Bij deze.
Na een toch wel redelijk gevulde drukke dag heb ik vanavond nog een wandeling gedaan, kwestie van mijn stappentotaal nog wat verder op te krikken. Het was al vrij donker en het blauwe uurtje - lievelingstijdstip van veel fotografen - begon zich te manifesteren. Toen ik door de Pastoor Dergentstraat het centrum van Lichtaart naderde kon ik dit beeld te pakken krijgen. Ik ben er in de nabewerking een tijdje mee bezig geweest om de opname naar mijn zin te kneden. De donkere tinten heb ik veelal nog wat extra doorgedrukt en de kleuren in de lucht een tikkeltje extra verzadiging meegegeven. Het ging me niet zozeer om de details maar om de contouren en de sfeer.
