Wie het nu nóg niet gelooft … De klimaatverandering is echt en we maken het op dit moment mee. De aarde warmt namelijk op en hierdoor verandert ons klimaat. De gevolgen voor de natuur en de nadelen van klimaatverandering zijn al zichtbaar met stijgende temperaturen, zeespiegelstijging, droogte, overstromingen en meer. Deze gebeurtenissen hebben invloed op dingen waar we afhankelijk van zijn en waarde aan hechten, zoals water, energie, transport, wilde dieren, landbouw, ecosystemen en de gezondheid van mensen.
Dat klimaatopwarming niet noodzakelijk betekent dat de temperatuur over de gehele wereld het hele jaar door hoger ligt dan normaal, dat is iets wat er bij de negationisten héél moeilijk in gaat. Dat het wél betekent dat het klimaat extremistische trekjes krijgt, willen ze maar half geloven, zelfs als het duidelijk zichtbaar is.
Ik profiteer van het mooie weer om in de bloementuin het onkruid te verwijderen zodat de bloemen over een paar weken plaats hebben om weer weelderig te bloeien. Wat me dit jaar opvalt is hoe droog de tuin erbij ligt niettegenstaande het voorjaar al heel wat regen bracht. De knollen die ik nu in de grond steek, moeten meteen water krijgen anders komt er geen leven in.
Wie dan toch stijfhoofdig wil blijven volhouden dat er met het klimaat niets aan de hand is, mag van mij eens een wandelingske gaan maken. De natuur ontluikt maar vraagt ook water. Boeren kunnen niets zaaien of planten omdat het te droog is en zo is het altijd wat ofwel te droog ofwel te nat. Maar ik geef niet op want een zomer met volop bloemen in de tuin daar doe ik het voor…en maar hopen dat het een mooie en kleurrijke Indian summer wordt.
Blogbezoekjes zitten er nu niet direct in sorry want ik profiteer van het weer om alles weer proper te krijgen buiten.
Zondag goed aangekomen na een vlotte reis over 2 dagen gespreid. En wat zeggen jullie nu? Ik had beloofd om zon mee te brengen en zie eens wie er aan het firmament straalt .. Laura!! Die is ook voor ons welgekomen want zo kan ik de ene wasmachine na de andere lekker buiten laten drogen.
Ik houd het kort want deze week staat vol met afspraken en doktersbezoeken en opruimen en alles wat bij een terugkomst na 3 maanden hoort. Bedankt aan iedereen die hier even kwam piepen . Ik kom zeker langs maar nu eventjes niet
Nog een gezellige en rustige namiddag en houd jullie vast aan het gras!
Voilà ik wil even bekomen van de siësta in de volle zon en op mijn PC klavier wat onzin neerzetten kwestie van mijn oververhit brein weer op niveau te brengen.
Nog 2 dagen en het zit er weer op voor dit jaar. Het was een vakantie met ups en downs deze keer. Ups als de zon volop schijnt of als de kinderen voor een unieke verrassing zorgen zoals op mijn verjaardag. Ups als ik aan het genieten ben in het zwembad of als we met de buren die we al zoveel jaren kennen gezellig samenkomen. Ups als ik een paar nieuwe snufjes op de kop kan tikken om mijn jaren van "wijsheid" kleur te geven want donkere kledij is aan mij niet besteed. Ups als we samen op ons eigen tempo wandelen , het gaat minder snel dan vroeger maar het lukt ons nog steeds ook in de heuvels hierachter. Waar zitten dan de downs?
Dit jaar vooral het gesukkel met mijn tandvlees dat nog steeds niet opgelost is en dat ervoor zorgt dat ik weinig kan genieten van uit eten gaan. Down ook als de regen en koude wind de gezelligheid verbrod en dit jaar hebben we daar behoorlijk ons deel van gehad. Down bij de 2 sterfgevallen hier op de camping omdat je zo van dichtbij geconfronteerd wordt met jouw eigen einde...
MAAR... we blijven doorgaan vol goede moed en hebben weeral gereserveerd voor volgende winter bij leven en welzijn natuurlijk.
Drie maanden... als je ervoor staat lijkt het lang maar nu 2 dagen voor ons vertrek is het alsof ze voorbij gevlogen zijn. Maar we hebben het gehad dus keren we met een goed gevoel terug ttz als ik niet denk aan de bloementuin die te wachten ligt. Spijtig dat het onkruid niet wacht tot we terug zijn voor het aan het woekeren gaat....Neen, neen het zorgt ervoor dat we niet in een leeg gat vallen als we thuis zijn. Maar ik kijk er toch stilaan weer naar uit en ook om de kids weer eens te omarmen. Die jonge armen om je heen geven evenveel warmte als de zon hier maar dan op een andere manier.
Geïnspireerd door een lokaal Nederlands krantje hier even volgende bedenking...
Een groot niet onaanzienlijk deel van de populatie behoort tot wat we eufemistisch de derde generatie noemen of anders gezegd ze bevinden zich in de herfst van het leven. Maar eigenlijk -als we eerlijk zijn - zitten we in de winter van ons leven.
Wat brengt ouder worden met zich mee? Laten we dat eens bekijken.
Mensen bij wie het gezichtsvermogen achteruitgaat, zeggen weleens dat ze een beetje 'kippig' worden. Klopt dat? Wel, eerst komt er een bril voor veraf. Een decennia later volgt de leesbril maar er zijn er die geluk hebben, die krijgen staar, worden geopereerd en hebben daarna geen bril meer nodig.
Een ander zintuig dat in kwaliteit achterruit gaat met de tijd is het gehoor. Dat begint met de periode dat je er gek van wordt omdat je alles minstens 3 keer moet herhalen! Ook een herkenner is dat als je TV kijkt je steevast te horen krijgt :” Kan dat ding niet wat stiller?” waarop de reactie is :” Neen, want dan versta ik er niets van.” Neen, niemand zit te wachten op allerlei apparaten achter het oor en al zeker niet als ze zichtbaar zijn maar voor de lieve vrede en ook wel een beetje voor het gemak komen daar de hoorapparaten aan.
Daarna komen de tanden ( en ik kan er van meespreken).
Al ga je je hele leven lang regelmatig naar de tandarts en poets je braaf elke dag jouw tanden, dat is geen garantie. Ben je jong dan krijg je een beugel, daarna worden gaatjes gevuld en verstandskiezen getrokken en als het alsnog misloopt dan mag je een fortuin neertellen voor een brug of implantaten. Kan of wil je dat niet betalen dan wordt het een kunstgebit wat ook niet altijd een cadeau is!
En wat met jouw stabiliteit of evenwicht?
Als je jong bent sta je er niet bij stil om voorzichtig te zijn in de badkamer tot je op je oude dag uitglijdt over zeepresten of gewoon een natte vloer waarna je maandenlang in de gips loopt.
And last but not least die vergeetachtigheid.
Het begint met namen waar je niet direct op komt , daarna komt de vraag waar heb ik mijn bril of mijn sleutel gelaten of je gaat naar een andere kamer en je vraagt je dan af wat je daar kwam doen? Of je gaat naar de supermarkt en hebt je boodschappenlijstje vergeten je brengt dan van alles mee dat je niet nodig hebt maar het essentiële vergeet je. Of … je vraagt aan je partner om even naar je GSM te bellen omdat je niet maar weet waar je die gelaten hebt… Moet ik nog verder gaan?
Vorige week beleefde we de verrassing van ons leven toen de zoon en schoondochter hier op ons vakantiestekje stonden naar aanleiding van mijn 80ste verjaardag. Door een sterfgeval konden de dochter en schoonzoon er niet bij zijn maar zie....
Vrijdag zijn ze hier ook even aangekomen en gisteren hebben we samen bij een tof etentje die 80ste verjaardag nog eens gevierd en meteen ook even bijgepraat over hun zware weken die ze door het verlies van een vader/schoonvader meegemaakt hebben.
Mijn verjaardagstaart heeft nu 2 kersen als bekroning en hier zitten 2 tevreden en gelukkige ouders nog na te genieten .... De vele foto's en SMSjes blijven we voor de rest van ons dagen koesteren en dat warm gevoel dat onze gasten ons gegeven hebben ,zullen we nog lang met ons meedragen. Bedankt lieve schatten allemaal !
Ik wilde bijna zeggen de cirkel is rond maar ik hoop dat dit bij lange nog niet het geval is ...een laatste boogje laat ik nog open staan en er mag behoorlijk wat vertraging op het sluiten zitten....
Een dikke merci aan iedereen die mij gisteren geluk gewenst heeft ! Ik neem jullie wensen mee op trammetje 8.
1 maart 2025 staat in mijn geheugen en in mijn hart gegrift voor de rest van mijn dagen. Het is een dag geworden waarop we het leven vierden en meteen ook even stil stonden bij het afscheid van de vader van de schoonzoon dat ook op 1 maart doorging. Het klinkt wellicht melig maar wat de kinderen voor mijn verjaardag samen geregeld hebben, overtreft alle verwachtingen en heeft me geroerd tot in het puntje van mijn hart. Nu begrijp ik waarom de dochter en onze schoonzoon vonden dat we niet op en af moesten vliegen voor de dienst en uitstrooiing van hun vader/schoonvader. Ik vind het zo sterk van hen dat ze hun verdriet even losgelaten hebben om mijn verjaardag kleur te geven. Ik heb hen gemist maar toch zoveel liefde ervaren!
Ik had zo’n kleine maand geleden een berichtje gekregen van de dochter dat ze een verrassing hadden en dat op 1 maart een zekere Ramon ons zou komen ophalen en ons naar een restaurant zou brengen , meer wisten we niet. Dus stonden we gisteren zo rond 12u te wachten op die Ramon. Ik had al zwanzend nog aan de dochter gevraagd of het een knappe Spanjaard was die voor chauffeur zou spelen op mijn verjaardag. Een hele knappe zei de dochter maar jammer ma hij is al getrouwd.
Toen we een klopje op de deur hoorden, deed ik open en wie stond daar voor mijn neus…niet die knappe Ramon maar onze knappe zoon en de schoondochter. Ik was even van de kaart en van de wereld… ik geloofde niet wat ik zag . Het was alsof ik ik een andere wereld of in een film leefde, alles leek zo surreëel . De emoties werden me even te veel.
Van een verrassing gesproken en die zou nog intenser geweest zijn met de dochter een schoonzoon erbij want het idee kwam eigenlijk van de dochter. Blijkbaar had ze die verrassing voorgesteld aan haar broer vorige zomer op onze BBQ. Alles lag klaar voor 4 personen, vliegtuig ticketten , reservering hotel en restaurant. Het was nog een hele regeling om alles te veranderen .
De zoon en schoondochter waren vrijdag in de late namiddag geland en zaten op hotel in de buurt. Ze hadden een auto gehuurd zodat ze ons naar een top restaurant in Elche -zo’n drie kwartier rijden - kon voeren. Toen ik zag dat het restaurant een Michelin ster had, wist ik dat dit de volgende verrassing zou zijn. En of het zo was!!!! 14 gangetjes met aangepaste drank…en als slot een extraatje met 2 kaarsjes (een 8 en een 0 ) voor het dametje dat 80 werd. Alles top ! Terwijl jullie dit lezen, zijn onze gasten al terug thuis want maandag is werkdag! Eigenlijk keek ik niet uit naar die 80 en twijfelde ik zelfs of ik dat zou vieren want met een zekere onrust dacht ik dat trammetje 8 evengoed mijn laatste wagonnetje van mijn levenstrein kon zijn . En na de dood van de schoonzoon zijn pa liep ik met de vraag rond “ Waarom lopen wij hier eigenlijk”? Maar na gisteren voel ik me terug rustig. IK weet nu dat mijn leven wel zin heeft want samen met Tony hebben we een steen verlegd in de rivier van ons leven ( zoals Bram Vermeulen zingt) .
Dat onze kinderen samen zoiets plannen, zegt mij dat -hoe verschillend ze ook zijn -er toch een band is tussen hen en als ik één wens heb dan is dat dat onze kinderen, hun partner en onze kleinkinderen de liefde en de band die we geprobeerd hebben door te geven onderling stevig vasthouden ook als wij er niet meer zijn. Had ik mogen kiezen tussen een stapel geld - hoe groot ook - of dat gevoel dat ons gezinnetje me gegeven heeft ik had geen seconde moeten nadenken. Wat die 4 gasten mij gegeven hebben, verzoent me totaal met dat gevoel dat ik nu eigenlijk ook stilaan oud aan het worden ben. En hoe vlot van tong ik ook mag zijn ,ik zal nooit dat gevoel dat ze ik gisteren beleefd heb , kunnen beschrijven…De liefde die we hier ervaren hebben, de warmte en dat dankbaar gevoel overstijgen alle woorden….Als de mensen die je het liefs van al ziet alles even opzij schuiven om jou als ouder zo in de watten te leggen dan kan je alleen maar zeggen dat je een geluksvogel bent … Ik houd van hen “ To the moon and back”💞
Het leven is ons gegeven en wordt ons ooit weer afgenomen
De vader van onze schoonzoon( 76j) en bompa van onze 2 kleinkinderen langs die kant is in het weekend overleden. Eindelijk rust voor de familie na een paar zware weken en nu kunnen ze beginnen het verlies een plaats te geven.
Hier kan maar een gedachte vastgehouden worden nl mensen sterven maar liefde niet! Vaarwel Tony we zullen jou missen.
Ik ben jullie niet vergeten maar momenteel is het hier wat hectisch
Hoe het hier gaat? Ik kan kort zijn ..het zijn niet de topdagen momenteel. Dat tandvleesprobleem is nog niet over maar er is beterschap maar dat is bijzaak .. Eergisteren kreeg ik een telefoontje van de Nederlands dame( 85j) die tegenover ons woont met de melding dat ze niet goed was en in bed lag…. Ze had de deur losgemaakt en ik ben direct gaan zien…. Ik zag direct dat het niet ok was want ze praatte heel moeilijk en klaagde maar dat ze niets meer wist ook niet de namen van haar kinderen enz. Ze wilde dat ik de dokter opbelde wat ik ook deed maar die was juist vertrokken op ziekenbezoek en niet in de buurt. Het ziekenhuis moet haar verwittigd hebben want nogal snel telefoneerde de dokter terug. Ik zei haar wat er hier aan de hand was en dat ik een lichte TIA vermoedde. Ze heeft dan met de dame gesproken die intussen wat minder in de war was om te zien hoe haar reacties waren. Uiteindelijk werd een afspraak gemaakt in het ziekenhuis en is alles onder controle. Ze heeft wel een dag opname om allerlei testen te doen!
Kort daarna kreeg ik een telefoon van onze Luxemburgse vriend (86j) een huisje verder dat hij niet goed was en of ik het ziekenhuis kon opbellen voor een afspraak. Die man spreekt Duits en ook een beetje Spaans maar blijkbaar had hij hulp nodig. Intussen was hij ook al in het ziekenhuis en heeft hij een zware bronchitis. Maar tussen alles door zitten we hier al een tijdje te wachten op een telefoontje van het thuisfront want de vader van de schoonzoon is er erg aan toe en ligt op sterven….Morfine en sedatie houden hem nog in leven tot het einde. Een ellendige situatie die niet meer menselijk is als we foto’s en berichten doorkrijgen maar ja soms staan de dokters ook machteloos zelfs met papieren van euthanasie.. de patiënt moet dat nog steeds zelf verwoorden en hier kan het niet meer!!! …. Het weer treurt precies een beetje mee want een stralende zon hebben we niet al is het niet koud zo’n 19gr. Ik ben reeds weer een 2tal keer gaan zwemmen want dat mis ik echt hard maar omwille van die mondontsteking was zwemmen afgeraden… Nu maar duimen dat alles verder ok blijft en toch nog wat proberen te genieten.
Mamma mia! Hebben jullie dat gezien gisterenavond? Man ,man, man, wat een avond en wat een match! Club Brugge ( FCB) heeft met 1-3 gewonnen op het veld van Atalanta een Italiaanse ploeg met een budget dat een veelvoud aan miljoenen groter is ten opzichte van dat van Brugge… Wij, de simpele West Vlamingen door sommige anti supporters “ de boeren” genoemd hebben getoond wat we waard zijn en staan nu in de 8e finale van de Champions League de grootste Europese competitie waar meestal enkel grote, rijke en topploegen tegen elkaar uitkomen. Je moet het maar doen en hoe!!! Na de thuiswedstrijd vorige week tegen Atalanta waar Brugge met 2-1 gewonnen had, kregen ze veel kritiek. Brugge zou zogezegd een onverdiende en licht toegekende penalty gekregen hebben waardoor ze we winst thuis hielden! Maar zie daar heeft FCB gisterenavond in een kolkend stadium in Atalanta op een volwassen manier en met een ruime zegen een antwoord gegeven. De ltalianen kregen gisteren ook een licht toegekende strafschop maar onze Mignolet stopte die en zorgde dat het kleine vlammetje van de thuisploeg niet in een vuurhaard veranderde.. Voilà van een statement gesproken.
Toen de loting vorig jaar bekend gemaakt werd , vreesde ik en samen met mij veel supporters dat het wel eens heel zwaar zou kunnen worden voor Brugge om zich te kwalificeren voor de 8e finale want ze kregen serieuze tegenstanders op hun bord nl Borussia Dortmund, Juventus, Sporting, Aston Villa. Manchester City, Milan, Celtic en Sturm Graz. niet de simpelste tegenstanders! En zie memorabeler worden matchen niet want Club Brugge staat in de 1/8e finales van de Champions League bij de 16 beste ploegen van Europa na een nieuwe stuntzege op bezoek bij Atalanta. ….. Dit was zo’n avond die je als fan van het Belgische voetbal nooit meer vergeet. Of je nu met een blauw-zwarte sjaal achter de televisie zat of niet, 18 februari 2025 zal voor altijd de geschiedenis ingaan als de wonderwedstrijd van Club Brugge op bezoek bij Atalanta. Vooral het verloop van de eerste helft in Noord-Italië krijg je amper uitgelegd aan wie het niet zag. Hoewel mijn tandvlees nog niet volledig genezen is, ben ik gisterenavond met een big smile gaan slapen en stond ik vanmorgen met diezelfde smile weer op…..
)
