Donderdag dan toch naar Oxfam geraakt en naar de Aldi. Gisteren dan gaan wandelen met bijna een vaste ploeg. Er waren een paar vaste wandelaars thuis gebleven, wegens niet goed of geen zin. De laatste twee keren, had ik Margo, ook in de 90, en zij is dan zo gelukkig en dankbaar. Ik heb er nu al drie die graag hebben dat ik hen kom halen, maar ik denk dat het bij Margo zal blijven. Ik breng haar na de wandeling naar boven voor haar jas, toilet etc...en dan breng ik haar terug naar het restaurant want dan is het etenstijd. En daar is ze zo gelukkig mee. Eén van de Maitre's is ne jonge gast, die altijd problemen had met zijn das. Martine zei! ik zou hem een speld willen kopen! ik zei toen dan zal ik bij mijn man wel eens zien, die heeft er een paar en gebruikt ze nauwelijks. Zo gezegt zo gedaan, en fier en blij dat die gast was ik kreeg ne kus en ne knuffel. In de Foyer was het niet zo druk geweest. Vandaag ging ik me klaarmaken om met mijn man naar de Oranjerie iets te gaan eten, toen hij mij een klein doosje gaf? Valentijn vieren wij nooit. Maar omdat ik een tijdje geleden eens getoond had welke oorbelletjes ik mooi vond, "en schappelijk van prijs" had hij die gekocht. Ik had totaal aan niets gedacht of verwacht, en dan doet dat toch plezier. Ik was er heel blij mee natuurlijk. We zijn dan in de Oranjerie iets gaan eten, ik ben dan nog langs de bakker geweest en heb dan toch maar een hartje meegebracht voor onder de laatste veldcrossrit op te eten. Morgen trek ik weer naar de frituur. Alfy
|