Donderdag heb ik boodschappen gedaan voor de bewoonster, vandaag zijn het die van ons. Gisteren ben ik eerst langs Oxfam geweest, ze stonden klaar om te gaan wandelen. Maar daar moest ik niet met meegaan, ze zeiden spaar uw benen maar. Tegen de middag dan terug de bus stond al klaar. 5 mensen bleven in hun stoel zitten, op de bus. Wel knap hoe dat allemaal gemaakt is, mijne maat was al blij nog eens met de bus te kunnen rijden. Met al de werken die aan de gang zijn, hebben we toch vlot kunnen rijden. Het is de moeite om te gaan kijken, een mooi museum, en zo van deze tijd. Nu niet naar Amerika maar richting Europa, wij voelen ons bedreigd, maar kun je de mensen het kwalijk nemen dat ze proberen een beter leven te zoeken. Op een moment moest mijne maat naar 't toilet, daarvoor moesten we langs de cafetaria met de lift naar beneden. Terug boven zijn we niet verder meer geraakt, hebben daar een cappuccino gedronken en patéke gegeten. Mijn maatke is 92 en ziet heel slecht, en dan versta ik het wel dat ze het rap voor bekeken hield. Ik was er voor haar dus dan pas je U aan, het buiten komen voor die mensen is al voldoende. We hebben dan nog een klein wandelingetje gemaakt tot het vleeshuis en dan terug de bus op. Met voor hen een geslaagde dag. En zij blij, wij blij. Ik heb niet alles gezien en wil zeker nog eens terug. Bij thuiskomst was de bar juist gesloten, en heb ik ze nog mee opgeruimd en aangevuld. Alfy
|