Voor een bepaald koppel die altijd in het hoekje zaten, zal het even wennen worden zeiden ze, maar voor de rest was het beter. Ben met mijn maatje naar 't dorp gewandeld, het was geen gezellig weer om naar 't park te gaan. Buiten komen is uiteindelijk het voornaamste, ze was heel blij. Nu is er iemand overleden dat ik heel triest vind, ik had het aan die persoon niet gezien. Zijn vrouwtje is al dementerend, en hij was heel lief voor haar. Ik denk ook dat hij haar liever had overleefd, maar dat heb je niet in de hand. Het ene moment dringt het door bij haar, het andere moment niet. Toen hij een tijd geleden in de kliniek had gelegen, was ze helemaal over haar toeren dat hij weg was, nu komt hij niet meer terug, heel triest. Gisteren hebben we een kleine wandeling gemaakt, en zijn we in Den Horst gaan eten. Nadien heb ik me bezig gehouden, met nrs in mijn oude telefoon te steken en op de simkaart te plaatsen, omdat ik die weer ga gebruiken. Uiteindelijk is die veel simpeler in gebruik en kan er ook foto's mee maken. Bij die andere mankeerde er wat aan het geluid van de gesprekken, het was moeilijk nog iets te verstaan. Nadien nog een strijk gedaan. Vandaag trekken we weer naar de frituur, en rijd ik langs een andere weg om over een nieuw fietspad te rijden, wat ook hoog tijd werd. Dat was oorspronkelijk, denkelijk een voetpad? waar ze later gezegd hebben "en nu is het fietspad" zo hebben ze dat op vele plaatsen opgelost in Antwerpen, een witte lijn op 't voetpad en ge had een fietspad en dan nog in slechte staat voor beiden. Alfy
|