Wij zijn allemaal maar mensen de ene met een groot, de andere ...met een klein verdriet en of je het nu wel of niet gelooft wat ons bezwaart moeten we, voor we verder gaan een plaatsje geven dan pas kunnen we verder, anders niet.
Kleindochters
Evi Indra Ine
Katjes Evi
Yvonne 21j en oudste zoon René 1j 1971
Stress-mannetje mijnen favoriet
Onze Kunstenaars in actie
Kleindochter Indra
Kleindochter Evi
Laat me los
vanaf hier heb ik alleen te gaan. Ik zal altijd -ergens- bij je zijn. We zijn tochtgenoten, maar hier neem ik afscheid. Ik neem je glimlach mee, je warme liefde ook. Maar hou me niet vast, ik wil zoals altijd in vrijheid, mijn eigen weg kunnen gaan
Gezin oudste zoon + Ad'ka
Tekening gemaakt door Indra
Ine speelt gitaar Afgestudeerd op 't Lemmens Instituut
Familie foto getekend door Ine
Ine en Evi Tekenkunsten botvieren op oude deuren
Welkom op mijn blog, over mijn dagelijkse bezigheden! En bedankt om langs te komen ALFY
16-09-2017
Zaterdag
Gisteren zijn we gaan wandelen, heel optimistisch want het ging maar in de namiddag regenen!!! We hadden nogal door gestapt, en waren veel te vroeg aan de Oranjerie, vermits die sowieso al later komen. Het uur is 10u30 maar gewoonlijk pas 10u35 a 40. Dus hebben wij 15min kostbare tijd moeten wachten. Nu gelukkig konden we juist met al onze stoelen binnen staan, omdat die deur los is om naar de toiletten te kunnen, dat is een ruime inkom. Toen we dan binnen waren was het buiten goed aan 't gieten, daar hadden we met de mensen nooit niet door gekunnen. Alleen mijne maat, want zij zit onder mijn fietszeil, met stoel en al. Gelukkig na die bui kwam de zon erdoor, en heeft het nietmeer geregend. Eén iemand moesten we terug naar de kamer brengen, wegens te weinig vrijwilligers. De keuze was gemaakt, omdat die dame bijna dagelijks een wandeling doet in de namiddag met één van haar kinderen. Wat gisteren weer zo was, en dan heeft ze nog goed weer gehad. Ze zijn dan in de foyer nog iets komen drinken. Daar heb ik nog eens goed gewerkt zoals in de begin dagen, wat plezanter is. Er waren vijf nieuwe mensen bijgekomen, waarvan ik aan drie van hen geen alcohol mag schenken. Dat heeft dan met de geest of medicatie te maken, al zijn er die drinken die het ook beter zouden laten, want het komt hun geest zeker niet ten goede. Maar dan zeg je wat hebben ze nog anders, geen kinderen of familie meer. Ik zou moeten schilderen "een klein hokje" van de geiser, maar heb voor het moment nog niet de zin om te beginnen. Ik moet ook nog eerst een boodschap doen, voor mijn vast klantje. En dan zal de zin wel komen. Alfy
Reacties op bericht (1)
16-09-2017
dag Alfy ,
ik kom af en toe bijlezen , je blijft een bezig bijtje ! mooi is dat ! en voor die mensen daar beteken jij hééél veel !
Ik kijk omhoog en denk aan jou. In het zwarte gat van de nacht. Ik stel me voor dat jij er bent. En gewoon tegen me lacht. Ik zie je niet, en hoor je niet. Maar doordat ik jou zo hard mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat er boven mij "iets" is. Ik sluit mijn ogen en beleef, een intens moment. Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat jij er bent, Patje
Er is een traan in mijn oog. Niemand die hem ziet, Niet een traan van plezier maar van stil verdriet. die traan in mijn oog, rolt ondertussen over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolt een traan over mijn wang, en landt op de grond. Een traan van stil verdriet die zoveel zegt voor mij. Er rolt een traan ik stoor hem niet. Omdat soms met een traan je zoveel meer zegt, meer dan met 1 woord.