Wij zijn allemaal maar mensen de ene met een groot, de andere ...met een klein verdriet en of je het nu wel of niet gelooft wat ons bezwaart moeten we, voor we verder gaan een plaatsje geven dan pas kunnen we verder, anders niet.
Kleindochters
Evi Indra Ine
Katjes Evi
Yvonne 21j en oudste zoon René 1j 1971
Stress-mannetje mijnen favoriet
Onze Kunstenaars in actie
Kleindochter Indra
Kleindochter Evi
Laat me los
vanaf hier heb ik alleen te gaan. Ik zal altijd -ergens- bij je zijn. We zijn tochtgenoten, maar hier neem ik afscheid. Ik neem je glimlach mee, je warme liefde ook. Maar hou me niet vast, ik wil zoals altijd in vrijheid, mijn eigen weg kunnen gaan
Gezin oudste zoon + Ad'ka
Tekening gemaakt door Indra
Ine speelt gitaar Afgestudeerd op 't Lemmens Instituut
Familie foto getekend door Ine
Ine en Evi Tekenkunsten botvieren op oude deuren
Welkom op mijn blog, over mijn dagelijkse bezigheden! En bedankt om langs te komen ALFY
13-10-2017
Vrijdag
Weeral een week verder, wat gaat het toch vlug. Dinsdag en woensdag nog heel hard gewerkt boven de frituur. Dinsdag was ik er om 6u30 en om 19u ben ik pas naar huis vertrokken. Heb veel werk gehad aan een oude gaskachel, een model van de eerste op aardgas. De kap eraf gehaald zodat ik overal goed aan kon, aan mijn armen ook te zien. Mijn dochter was al een andere plaats komen schilderen, en dan heb ik de ladder vast gehouden, omdat ze daar heel hoog op moest, en met een houte vloer niet zo stevig stond. Dat gaf haar meer zekerheid. De ramen gepoetst, die weer als nieuw zijn. Die zijn van zo'n goede kwaliteit, en kuisen zo gemakkelijk, en toch wordt dat niet onderhouden. De huurders zijn gewoonlijk mannen of jonge gasten alleen. We hebben één keer een Poolse vrouw gehad die het niet beter deed. En een Russische dame met dochter en die waren wel heel proper. Nu is het weer afwachten wat erop af komt. Want uitleggen kunnen ze het allemaal goed. Dit is al zeker de vierde keer dat ik op dit verdiep grote kuis hou. Van de w.c nog te zwijgen. Gisteren ben ik opgepikt door mijn schoonzoon om samen naar de Brico te rijden voor nieuw materiaal, want een lopende rekening is het ook telkens. Hij heeft me dan thuis terug afgezet. In de foyer dachten ze dat ik ziek was geweest, daar was het weer rustig geweest, dat komt zo verdeeld, dat ge de indruk hebt toch goed gewerkt te hebben. Vandaag moet ik weer langs Oxfam, en dan blijf ik meteen in het home voor de wandeling. Ik heb ook nog boodschappen voor mijn klanten, die tussen en na de Foyer moeten gebeuren, want morgen heb ik geen tijd. Dan gaat mijn dochter en Indra "voor Indra" naar de Universiteit van Hasselt, voor de Info van een cursus die Indra gaat volgen, en ik mag mee. Nadien gaan we eens langs bij oma. Alfy
Reacties op bericht (1)
13-10-2017
geniet van je kleindochter en van het weekend !
met die uitzending van die homes dacht ik : jammer dat er niet veel ALFY'S zijn , dan zouden die mensjes het goed hebben , hier in 't dorp zijn er ook veel vrijwilligers die elke woensdag met de oudjes buiten gaan , één keer op de week en een zeldzaamheid zie ik er een met een dochter ! zucht ! liefs van ikke !
Ik kijk omhoog en denk aan jou. In het zwarte gat van de nacht. Ik stel me voor dat jij er bent. En gewoon tegen me lacht. Ik zie je niet, en hoor je niet. Maar doordat ik jou zo hard mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat er boven mij "iets" is. Ik sluit mijn ogen en beleef, een intens moment. Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat jij er bent, Patje
Er is een traan in mijn oog. Niemand die hem ziet, Niet een traan van plezier maar van stil verdriet. die traan in mijn oog, rolt ondertussen over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolt een traan over mijn wang, en landt op de grond. Een traan van stil verdriet die zoveel zegt voor mij. Er rolt een traan ik stoor hem niet. Omdat soms met een traan je zoveel meer zegt, meer dan met 1 woord.