Wij zijn allemaal maar mensen de ene met een groot, de andere ...met een klein verdriet en of je het nu wel of niet gelooft wat ons bezwaart moeten we, voor we verder gaan een plaatsje geven dan pas kunnen we verder, anders niet.
Kleindochters
Evi Indra Ine
Katjes Evi
Yvonne 21j en oudste zoon René 1j 1971
Stress-mannetje mijnen favoriet
Onze Kunstenaars in actie
Kleindochter Indra
Kleindochter Evi
Laat me los
vanaf hier heb ik alleen te gaan. Ik zal altijd -ergens- bij je zijn. We zijn tochtgenoten, maar hier neem ik afscheid. Ik neem je glimlach mee, je warme liefde ook. Maar hou me niet vast, ik wil zoals altijd in vrijheid, mijn eigen weg kunnen gaan
Gezin oudste zoon + Ad'ka
Tekening gemaakt door Indra
Ine speelt gitaar Afgestudeerd op 't Lemmens Instituut
Familie foto getekend door Ine
Ine en Evi Tekenkunsten botvieren op oude deuren
Welkom op mijn blog, over mijn dagelijkse bezigheden! En bedankt om langs te komen ALFY
24-03-2018
Zaterdag
Gisteren weer een hele drukke dag gehad, maar hij stopte wel op tijd om 10 voor 17u was iedereen al weg en kon ik opruimen. Toen ik thuis was dacht ik eraan, dat ik een sleuteltje vergeten was en dan ook geen kastjes op slot had gedaan. Dus ikke terug. Nu nog later was ik in de keuken bezig met etiketten te verwijderen van een doos waar zoute koekjes in gezeten hadden, ik maak die dan proper want dat zijn stevige dozen die ze in de keuken nog kunnen gebruiken, of af en toe aan een werknemer die er legoblokjes in sorteert van zijn zoontjes. Mijn man vroeg wat ben jij aan 't doen? en meteen dacht ik aan iets, en moest ik terug naar hierover. Nu had ik een rennertje van mijn man stiekem meegenomen om aan mijn vaste klanten te laten zien, zodat ze wisten waarover ik praat. Ik had dat op het schap gezet om niet te beschadigen, en was dat natuurlijk vergeten dus moest ik weer terug, drie keer de trap op en af, beweging genoeg zeker. Deze morgen dan naar de Colruyt, Aldi en langs de bakker geweest, voor de rest blijft het hier rustig. Ontdekt hoe ik een filmpje kan plaatsen, poepsimpel. Alfy
Ik kijk omhoog en denk aan jou. In het zwarte gat van de nacht. Ik stel me voor dat jij er bent. En gewoon tegen me lacht. Ik zie je niet, en hoor je niet. Maar doordat ik jou zo hard mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat er boven mij "iets" is. Ik sluit mijn ogen en beleef, een intens moment. Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat jij er bent, Patje
Er is een traan in mijn oog. Niemand die hem ziet, Niet een traan van plezier maar van stil verdriet. die traan in mijn oog, rolt ondertussen over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolt een traan over mijn wang, en landt op de grond. Een traan van stil verdriet die zoveel zegt voor mij. Er rolt een traan ik stoor hem niet. Omdat soms met een traan je zoveel meer zegt, meer dan met 1 woord.