Gisteren, kwam ik gelijk met mijn dochter aan de kassa in de Colruyt, we hebben buiten nog een tijdje staan babbelen. Ze zit thuis met een "Burn out" dat zie je niet aan de mensen, maar binnenin voel je u verschrikkelijk ellendig, en dat mag niet te ver gaan. Een 20jaar terug heb ik met een heel zware depressie gezeten, en heb 3 weken opgenomen geweest, zo diep zat ik. Alles bijeen heeft dat toch een 2 jaar geduurd. En ben daar sterker uitgekomen. Ik weet hoe ze haar voelt, mensen die het nog niet hebben gehad weten dat niet. Het sluipt als een slang je lichaam binnen, het is een gevecht tegen jezelf, dat je moet proberen te overwinnen. Vandaar naar de Aldi, toen kreeg ik telefoon van kleindochter Indra, ook juist toen ik aan de kassa stond van de Aldi, ze was over de markt aan 't wandelen. Telefoon krijg je altijd op de juiste momenten. Later terug gebeld en afgesproken, we zijn dan samen, mijn man Indra en ik naar de Oranjerie gaan eten. Nadien zijn we over de Braderij gewandeld, maar daar was eigenlijk niet veel te zien, terrassen zaten wel goed vol en zeker waar er tv's stonden om België te zien spelen. Indra was vrijdagavond naar het eindejaarsbal geweest, daar was een vestiaire waar je tegen betaling je grief kon afgeven. Ze had natuurlijk hoge hieltjes aan, die ze op een moment wilde wisselen met sportschoenen, en dan moest ze opnieuw betalen, haar zak was over de toog geweest, ongelooflijk. Maar toen ze naar huis wou was haar zak verdwenen, en van nog andere jeugd evengoed, zakken, schoenen, jas etc... het forum stond s anderendaags vol van mensen die iets miste ook niet normaal. Vandaag ben ik dan de frituur weer gaan poetsen, om 10u30 en om 15u45 was ik klaar. Ben dan langs de markt gereden om smoutebollen te gaan halen, voor mijn man en mij. Alfy
|