Wij zijn allemaal maar mensen de ene met een groot, de andere ...met een klein verdriet en of je het nu wel of niet gelooft wat ons bezwaart moeten we, voor we verder gaan een plaatsje geven dan pas kunnen we verder, anders niet.
Kleindochters
Evi Indra Ine
Katjes Evi
Yvonne 21j en oudste zoon René 1j 1971
Stress-mannetje mijnen favoriet
Onze Kunstenaars in actie
Kleindochter Indra
Kleindochter Evi
Laat me los
vanaf hier heb ik alleen te gaan. Ik zal altijd -ergens- bij je zijn. We zijn tochtgenoten, maar hier neem ik afscheid. Ik neem je glimlach mee, je warme liefde ook. Maar hou me niet vast, ik wil zoals altijd in vrijheid, mijn eigen weg kunnen gaan
Gezin oudste zoon + Ad'ka
Tekening gemaakt door Indra
Ine speelt gitaar Afgestudeerd op 't Lemmens Instituut
Familie foto getekend door Ine
Ine en Evi Tekenkunsten botvieren op oude deuren
Welkom op mijn blog, over mijn dagelijkse bezigheden! En bedankt om langs te komen ALFY
13-10-2018
Zaterdag
Gisteren was ik eerst naar de Colruyt gefietst, met een omweggetje om de plaats van mijn cammeratje te bepalen op mijn stuur. Ik heb er nu een hogere mand opstaan, of dat die niet teveel beeld wegneemt. Dan langs Oxfam, en onze wandeling, we waren met een grote groep. Ik had een berichtje gestuurd dat we op komst waren, en dat heeft toch geholpen! ze waren op tijd in de Oranjerie. In de namiddag dan de Foyer, maar daar was het rustig. Was wel te verwachten vermits ze s avonds een kaasavond hadden, een 70 werd verwacht. Daar moet je voor ingeschreven zijn en betalen, wat toch alle jaren een succes is. Vandaag nog maar eens een nieuw batterijtje laten steken voor een bewoner. Ik ga dan rond de middag vertrekken voor mijn grote rit, profiteren van het laatste zomerweer, ooit stopt dat he. Al is het zalig telkens zonder jas buiten te kunnen gaan. Mijn man gaat niet mee, heeft last van een spier in zijn kuit, en rijd al helemaal niet graag naar en in 't stad. Zeker niet als ik erbij ben die om de vijf stappen stopt voor foto's te maken, al is nu mijn planning om niet teveel te trekken, juist de nieuwe dingen die ik passeer. Alles is aan 't opladen of al opgeladen, sportklok, gsm en oortjes in geval er iemand belt, ik hoef mijn gsm niet op te nemen, druk gewoon op een knopje en kan spreken heel handig en heel duidelijk, heb dat van mijn dochter cadeau gekregen, camera en fietscamera. En de mensen die denken dat ge met die dingen op je oren niets hoord, kan ik verzekeren, dat je alles blijft horen!!!! ge moet je muziek al heel hoog zetten wil je boven het straatlawaai boven komen, ik spreek van ondervinding. Muziek speel ik zelden om die reden, maar voor de gsm is het handig. Ik zet het ook niet op voor korte stukken. Alfy
Reacties op bericht (2)
13-10-2018
Wens nog een fijn weekend
Op mijn pad
het mooiste wat op mijn levenspad is gekomen
zijn mensen en dieren die mij een glimlach
op mijn gezicht geven
geschreven door Diego
gr.Dirk
13-10-2018 om 10:40
geschreven door Dirk
allee Alfy , ik hoor net de weerman , er komen nog meer mooie dagen , je zal kunnen genieten ! ( smile )
Ik kijk omhoog en denk aan jou. In het zwarte gat van de nacht. Ik stel me voor dat jij er bent. En gewoon tegen me lacht. Ik zie je niet, en hoor je niet. Maar doordat ik jou zo hard mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat er boven mij "iets" is. Ik sluit mijn ogen en beleef, een intens moment. Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat jij er bent, Patje
Er is een traan in mijn oog. Niemand die hem ziet, Niet een traan van plezier maar van stil verdriet. die traan in mijn oog, rolt ondertussen over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolt een traan over mijn wang, en landt op de grond. Een traan van stil verdriet die zoveel zegt voor mij. Er rolt een traan ik stoor hem niet. Omdat soms met een traan je zoveel meer zegt, meer dan met 1 woord.