Wij zijn allemaal maar mensen de ene met een groot, de andere ...met een klein verdriet en of je het nu wel of niet gelooft wat ons bezwaart moeten we, voor we verder gaan een plaatsje geven dan pas kunnen we verder, anders niet.
Kleindochters
Evi Indra Ine
Katjes Evi
Yvonne 21j en oudste zoon René 1j 1971
Stress-mannetje mijnen favoriet
Onze Kunstenaars in actie
Kleindochter Indra
Kleindochter Evi
Laat me los
vanaf hier heb ik alleen te gaan. Ik zal altijd -ergens- bij je zijn. We zijn tochtgenoten, maar hier neem ik afscheid. Ik neem je glimlach mee, je warme liefde ook. Maar hou me niet vast, ik wil zoals altijd in vrijheid, mijn eigen weg kunnen gaan
Gezin oudste zoon + Ad'ka
Tekening gemaakt door Indra
Ine speelt gitaar Afgestudeerd op 't Lemmens Instituut
Familie foto getekend door Ine
Ine en Evi Tekenkunsten botvieren op oude deuren
Welkom op mijn blog, over mijn dagelijkse bezigheden! En bedankt om langs te komen ALFY
22-11-2018
Donderdag
Om 8u20 zat ik bij de kapper, die om 9u begint, zo was ik om 9u30 al weer buiten. We zijn dan naar 't dorp geweest, een nieuwe jas en broek gaan kopen voor mijn echtgenoot. In de Kaekelaar dan een lekkere courgettesoep gegeten, en weer naar huis. In de namiddag dan naar de Linkeroever op bezoek. Hier moest ik 20min wachten op de bus want de uren waren weer veranderd, maar ze was wel op haar tijd. Op de baan moest ik dan overstappen op de tram, die voor mijn bus wegreed, maar kort daarna was er een andere helemaal leeg. Op bezoek geweest, en een goede babbel gehad later kwam er nog haar zoon bij, tot het tijd was om te gaan eten. Het was al donker natuurlijk, en zag een tram afkomen, en dacht dat het de mijne was. Ik liep nog een beetje en de chauffeur deed de deur al open. Alles ging goed tot ik hoorde zeggen "volgende halte Diamant Centraal station" dat had voor mij "Astrid" moeten zijn! later "Plantin" toen ik tegoei besefte op de verkeerde tram te zitten!! Ik ben dan blijven zitten tot ik "Berchem statie" hoorde. Afgestapt, weer een tram genomen die tot de Rooseveltplaats ging, en dan de bus op naar huis. Ik heb nergens moeten wachten en kon altijd zitten, dus klagen doe ik niet. Maar moet in 't vervolg wel beter kijken waar ik opstap. Verloren lopen zal ik niet, eender welke richting ze mij droppen, ken ik mijn weg wel dat is een voordeel. Niet de straatnamen maar wel welke richting ik uit moet. Ik weet niet waar de tram is boven gekomen, daar was het te donker voor. Had mijn man wel verwittigd dat ik nog aan 't rondrijden was . Alfy
Reacties op bericht (1)
23-11-2018
Goedemorgen
Gedichtje
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak;
Voor de' eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,
Een tent werd door den stormwind meegenomen
J.Slauerhoff
Wens u nog een fijn weekend
Mvg.Dirk
Ik kijk omhoog en denk aan jou. In het zwarte gat van de nacht. Ik stel me voor dat jij er bent. En gewoon tegen me lacht. Ik zie je niet, en hoor je niet. Maar doordat ik jou zo hard mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat er boven mij "iets" is. Ik sluit mijn ogen en beleef, een intens moment. Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat jij er bent, Patje
Er is een traan in mijn oog. Niemand die hem ziet, Niet een traan van plezier maar van stil verdriet. die traan in mijn oog, rolt ondertussen over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolt een traan over mijn wang, en landt op de grond. Een traan van stil verdriet die zoveel zegt voor mij. Er rolt een traan ik stoor hem niet. Omdat soms met een traan je zoveel meer zegt, meer dan met 1 woord.