Gisteren om 8u30 al op de bus richting appartement. De loodgieter ging langs komen, ik heb daar niets gedaan want dat had geen zin iets te beginnen. Klokslag 11u was hij daar, vermits ik niet kon helpen, had ik Patience op mijn gsm bovengehaald en wat gekaart tot hij klaar was. Dan zo rap mogelijk terug naar de bus, de eerste ging de tweede was een half uur wachten. Ik stapte hier juist om 14u af, had de Foyer wel verwittigd iets later te zijn. Toen ik s avonds vertrok, kwam juist de bijna 100jarige met haar dochter aan in de auto. Met op heel haar voorhoofd verband, was ze weer de nacht ervoor gevallen. Ze kwam kwaad op haar dochter uit de wagen, ga maar door riep ze. Ik zei tegen de dochter vertrek maar, ik zal ze wel naar boven brengen, het is voor kinderen ook heel zwaar als een van de ouders begint te dementeren. Ik ben dan nog lang bij haar gebleven tot ze wat gekalmeerd was. En liet ze maar aan de praat, over de band met haar ouders "waarvan ze soms denkt dat die nog leven" en broer. Ik denk toch dat het iets geholpen heeft. Om 19u was ik dan thuis. Nu deze morgen ging ik naar hierover met de fruitdrankjes, en ging bij een bewoonster een goede dag zeggen in afwachting van de wandeling. Het is de eerste vrijdag van de maand en dan is er eucharistieviering, wat ik weer vergeten was "en niemand iets zegt". Ik kwam weer beneden en alles was stil, ik vraag nog zijn ze al weg?. Nee 't is geen wandeling was het antwoord! dus ik naar huis. Ik vind dat voor sommige mensen zo spijtig als het weer goed is, want alles verschuift nu was het verdiep 1-4 en volgende keer 2-3. Mijn man zit daar niet mee in als ik ga, dus ik terug naar mijne maat, met de vraag of ze zin had?. En ze was heel blij, dan hebben wij samen een toertje gedaan, en hebben op het terras van de Oranjerie in 't zonneke iets gedronken. Zo waren we allebei gelukkig. Alfy ![](https://blog.seniorennet.be/Richtext2.3/tinymce/plugins/emoticons/img/smiley-wink.gif)
|