Wij zijn allemaal maar mensen de ene met een groot, de andere ...met een klein verdriet en of je het nu wel of niet gelooft wat ons bezwaart moeten we, voor we verder gaan een plaatsje geven dan pas kunnen we verder, anders niet.
vanaf hier heb ik alleen te gaan. Ik zal altijd -ergens- bij je zijn. We zijn tochtgenoten, maar hier neem ik afscheid. Ik neem je glimlach mee, je warme liefde ook. Maar hou me niet vast, ik wil zoals altijd in vrijheid, mijn eigen weg kunnen gaan
Gezin oudste zoon + Ad'ka
Tekening gemaakt door Indra
Ine speelt gitaar Afgestudeerd op 't Lemmens Instituut
Familie foto getekend door Ine
Ine en Evi Tekenkunsten botvieren op oude deuren
Welkom op mijn dagboek! over mijn dagelijkse bezigheden!!!
04-04-2020
Zaterdag
Plannen nog eens veranderd, daar ben ik heel goed in en maakt mijn man soms horendol De zon schijnt te mooi, dus toch maar even kaartjes gaan halen en gerief om pakjes te maken. Aan de Delhaize was het toch weer rijën vormen, maar 't ging vooruit. Ik moest naar daar omdat ik ongeveer weet wat de mensen graag hebben en dat hebben ze dan alleen daar. Een trouwer aan 't gemeentehuis gezien, het is iets speciaal vandaag, juist dat het een triestige achtergrond heeft. Iemand triestig, iemand blij, zo is het leven maar nu is het wel extreem, en waar en hoe gaat het eindigen?. Witlof in de oven vandaag, en de poets voor morgen, alle dagen zijn nu gelijk voor de thuisblijvers. Alfy
Weer een mooie tekening van Dries Peeten
Reacties op bericht (2)
06-04-2020
heel mooie tekening !
en we houden stand ! zoals die kranige Elisabeth zei aan haar volk : we will meet again ! ik zeg het simpel op zijn W-Vlaams :OED JULDRE KLOEK !
! />
06-04-2020 om 10:30
geschreven door ani
05-04-2020
. . .
Het is overal maar stilletjes, zien wij hier ook maar mensen moeten beter afstand houden en dat wordt nogal eens vergeten. Zo liep er een gast bijna tegen mij aan toen hij een warenhuis binnen kwam gelopen, hij moest langs de normale ingang binnen gaan maar nam liever de uitgang waar wij stonden te betalen. Zo zie je maar door de onvoorzichtigheid zou je de ziekte nog oplopen ook, tot nu toe heb ik er geen last van maar wat niet is dat kan altijd nog komen, je weet het maar nooit. In ieder geval blijf ik ook steeds maar bezig, nu ben ik de koffiezet aan het ontkalken en heb ik ook de waterkoker al onder handen genomen. Er zijn al aardappelen geschild en gesneden in stukjes en zo gekookt om op de middag op te bakken, samen met sla en een stukje gebakken kip erbij, kan ook wel eens smaken. En anders zou die sla misschien toch maar blijven staan tot op een dag dat hij niet meer goed is om op te eten ! Het zal deze namiddag overal wel vrij druk zijn nu in parken en domeinen, net zoals het ook hier in de buurt wel druk zal worden. Vorig weekend waren er ook meerder wachters op pad om de mensen erop te wijzen dat ze niet mogen blijven zitten op een bank of hen ergens zo maar in het gras neervleien, dan is er ook niet veel meer te doen dan te wandelen. Als er dan veel volk is dan pas ik er liever voor, op ons terras zal het ook wel aangenaam zijn in het zonnetje, misschien toch maar mijn bermuda uit de kast halen maar dat is voor deze namiddag. En dapper smeren want verbranden doet een mens nu vrij snel, al had ik er al wat van gisteren in de namiddag, toen was onze oudste dochter met man en onze kleindochter samen met de fiets op pad gegaan. Ze waren overal geweest van bij Bart zijn ouders tot bij hun oudste dochter die ook op een appartement woont samen met haar vriend en dochtertje. Zo kwamen ze naar ons door en overal hadden ze een balkon scene, want al wie ik opnoemde die wonen op een appartement maar op verschillende plekken. Zo hebben we mekaar nu toch weer eens gezien en gesproken zonder dat er een gsm bij te pas komt. Of we onze andere dochter, man en zoon ook te zien krijgen is nog maar de vraag, ik zou er naartoe wandelen maar het is wel ietwat te ver om te doen, wel het naar ginder wandelen zou lukken maar terug naar huis dat zou te veel worden van het goede. Geniet nog van het mooie weer en tot een volgende keer.
Ik kijk omhoog en denk aan jou. In het zwarte gat van de nacht. Ik stel me voor dat jij er bent. En gewoon tegen me lacht. Ik zie je niet, en hoor je niet. Maar doordat ik jou zo hard mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat er boven mij "iets" is. Ik sluit mijn ogen en beleef, een intens moment. Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat jij er bent, Patje
Er is een traan in mijn oog. Niemand die hem ziet, Niet een traan van plezier maar van stil verdriet. die traan in mijn oog, rolt ondertussen over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolt een traan over mijn wang, en landt op de grond. Een traan van stil verdriet die zoveel zegt voor mij. Er rolt een traan ik stoor hem niet. Omdat soms met een traan je zoveel meer zegt, meer dan met 1 woord.
en maakt mijn man soms horendol 
