Man 78 ik 76j Wij zijn ouders van 2zonen en een dochter. En grootouders van 3 kleindochters en een kleinzoon.
Onze zoon Patrick Getekend door een bewoner van 93jaar
De zussen Evi en Ine
Zeer mooie tekening van Bomma Zelk! Bomma van Ine en Evi, hier nog aan het werken aan Ine haar trouwkleed. Gelukkig heeft ze dat nog mogen meemaken
Sigrid en Indra
Bompa en achterkleinkind Linda. Linda in Februari geboren, en in september zelfde jaar is bompa overleden. Bomma was jaar daarvoor gestorven, ook in september. Ouders van mijn moeder.
Linda "Lynn" is de dochter van mijn oudeste zus, in februari overleden.
Wij zijn allemaal maar mensen de ene met een groot, de andere ...met een klein verdriet en of je het nu wel of niet gelooft wat ons bezwaart moeten we, voor we verder gaan een plaatsje geven dan pas kunnen we verder, anders niet.
Kleindochters
Evi Indra Ine
Katjes Evi
Yvonne 21j en oudste zoon René 1j 1971
Stress-mannetje mijnen favoriet
Onze Kunstenaars in actie
Kleindochter Indra
Kleindochter Evi
Laat me los
vanaf hier heb ik alleen te gaan. Ik zal altijd -ergens- bij je zijn. We zijn tochtgenoten, maar hier neem ik afscheid. Ik neem je glimlach mee, je warme liefde ook. Maar hou me niet vast, ik wil zoals altijd in vrijheid, mijn eigen weg kunnen gaan
Gezin oudste zoon + Ad'ka
Tekening gemaakt door Indra
Ine speelt gitaar Afgestudeerd op 't Lemmens Instituut
06-06-2020
Zaterdag
Goed geslapen en lang, we moesten er voor niets uit, dus waarom niet. Ik was gaan werken omdat ik het graag doe, en anders toch maar aan de computer zit. Als er dan geen bezoek is doe ik wel iets anders, bevoorbeeld ergens een goede dag gaan zeggen. Bezoekers geef ik wat meer tijd als ze verspreid komen. Na de laatste ga ik dan naar huis. Nu stond ik al met één voet buiten, toen de dame van de balie mij vroeg of er iemand al gevraagd had? of ik mee de schotels wou uitdelen op de kamers omdat ze met zo weinig zijn. Het is een echte schande hoe het in zijn werk gaat in 't weekend. Vermits het maar 10 min nimmer duurde ben ik terug naar binnen gegaan, en heb mijn man verwittigd dat het later ging worden. Ik ben een alles eter, maar nu vond ik de bordjes niet bepaald het juiste eten voor de mensen. En zeker niet nu ze alleen op hun kamer moeten eten, ik denk als één derde gegeten word de rest voor de vuilbak is. Ik had ook de kamer van mijn klantje, die nog niet uit haar bed kan en mag. Die heb ik dan geholpen met haar boterhammetje, en haar koffie. Haar bed was besmosd met de koffie van 3u zowel de ondertas als tafeltje. Een boke van 4cm op 4 met kaas tussen heeft ze opgegeten en een half taske koffie want meer had ze niet gehad. Ondertussen kreeg ze telefoon van haar dochter uit England, die ik ook al goed ken, en morgen ging terug bellen. Toen ik op de kamer kwam lag haar bel tegen de grond, ik heb die aan haar spon vast gemaakt zodat die niet meer kon vallen. Heb haar telefoon op 't tafeltje gezet zoals in de kliniek met haar water en remote van de tv, want alles stond waar ze niet aan kon. Ik had hier nog 2 zo goed als nieuwe bekers met een teutje die ik ga meenemen voor haar. En ga haar morgen weer helpen zolang ze geen bezoek kan krijgen. Loonsverhoging zou altijd de pijn verzachten NEE meer volk moet er zijn. Eén verpleegster één verzorgster en een maitre voor het eten, dat is een schande in 't weekend op een groep van 80 mensen die hun blauw betalen. Daar vreet ik mijn hart in op. Alfy
Reacties op bericht (1)
07-06-2020
ik ben het met je eens , dat is een privaat home zeker ?
hier gaat alles zeer correct hoor in het verzorgingshuis , en daar zijn veel mensen die ik ken ! ik volg het ook wat ! je doet daar mooi werk Alfy !
Bompa en bomma grootouders moeders kant. Superlieve bomma, bompa was knorriger
Patrick
27-12-1976--10-07-2006
Ik kijk omhoog en denk aan jou. In het zwarte gat van de nacht. Ik stel me voor dat jij er bent. En gewoon tegen me lacht. Ik zie je niet, en hoor je niet. Maar doordat ik jou zo hard mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat er boven mij "iets" is. Ik sluit mijn ogen en beleef, een intens moment. Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat jij er bent, Patje
Er is een traan in mijn oog. Niemand die hem ziet, Niet een traan van plezier maar van stil verdriet. die traan in mijn oog, rolt ondertussen over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolt een traan over mijn wang, en landt op de grond. Een traan van stil verdriet die zoveel zegt voor mij. Er rolt een traan ik stoor hem niet. Omdat soms met een traan je zoveel meer zegt, meer dan met 1 woord.
