Vandaag 10 a 11km gefietst, moet mijn klok nog afladen. Post, boekjes, Delhaize en Aldi. Alles uitgeladen, en dan een pakje gemaakt voor mijn man, om af te geven in de kliniek. Ik stond met de deur in mijn hand toen ik een berichtje kreeg en bekeek, het was van mijn man! en ik moest mijn pakje wat aanpassen. Daardoor was ik weg zonder gsm, het was fris maar wel open weer. In de kliniek was het binnen en buiten want ik moest het afgeven aan de bali. Bij het thuiskomen nog maar eens de fietsentrap proper gemaakt, lag weer vol bladeren en ik kan dat niet zien. De dokter had ondertussen gebeld, maar die hoor ik morgen dan wel. Ook ne lange babbel gehad met mijn man, ze hadden vandaag een scan genomen, dat zal ik morgen dan ook wel horen. Ik had pakjes gemaakt van de boekskes en heb die na 17u naar hierover gebracht, mijn gerief genomen en nog met de Directrice gesproken, die verbaasd was dat we zo ziek geweest zijn, en nog zijn! Toen ik de bar zag was het om te huilen, van de kassen die ik opendeed nog maar te zwijgen, totaal geen orde. Maar dat ga ik vanaf nu niet meer zien, hoe erg het ook is voor de mensen en mij, want missen zal ik het wel. Ik had één van de Maitres tegen gekomen, en hij wist mij te vertellen dat de allereerste bewoonster, die eind oktober nog 100j was geworden overleden is. Dat ga ik wel missen! mensen die ik nu nog goed ken, die wegvallen nog zonder ze gezien te bebben. Alfy ![](https://blog.seniorennet.be/Richtext2.3/tinymce/plugins/emoticons/img/smiley-wink.gif)
|