Vandaag na 51j huwelijk is het de tweede keer nieuwjaar zonder echtgenoot. De eerste keer was bij de geboorte van onze jongste zoon! die vandaag zou verjaren en 44j geworden zijn. We waren langs de ene kant heel blij! en langs de andere kant verdrietig. Toen bleven we nog 9 dagen in de kliniek, maar waren niet ziek ik toch niet. Kerstmis viel toen op zaterdag, de dokter zei! kom maandag na kerstmis op controle. We hadden al 2 kindjes toen, het was kerstverlof en mijn man was ook thuis, dat kwam goed uit. We hadden geen wagen, en ik met mijn japon "ingeval" weg naar de kliniek, niet zo ver van ons toen. Alles was goed en de dokter zei! als het morgen nog niet is kom dan terug! mijn dag was 30 Dec. Ik zei! maakt dat vandaag een verschil? want dat komt ons wel beter uit! nee zei hij! dan blijf ik. De dokter sprak een verpleegster aan, en zei! geef deze dame een spuitje! en verlies ze niet uit het oog! want het is haar derde kindje en koopt heel gemakkelijk. Dat gebeurde, voorbereidingen werden gemaakt. Ik vroeg aan de verpleegster wil je mijn man bellen? zouden we niet even wachten tot je weeën hebt antwoorden zij. Iets later kreeg ik een lichte wee en ze kwam meten, amai zei ze ge blijft er rustig bij, ik zei wacht maar het moet nog komen! maar toen ze aan de deur stond riep ik kom maar terug hij begint te drukken! onderussen was mijn man gebeld, maar die moest de kinderen bij de bomma aan de overkant nog afzetten, en ook tevoet komen. Toen hij in de gang kwam zei de verpleegster, rap want ik hoor het al! en ja dat heeft hij gemist zo vlug was dat gegaan. Had ik thuisgebleven en afgewacht was ik nooit in de kliniek geraakt, ik was het madammeke van de rappe bevalling Nu vandaag zoveel jaren later zag ik alles weer voor mij, en dacht we hadden de kindjes ook eerder naar de bomma kunnen brengen en dan had hij kunnen meekomen! maar ja toen waren we jong en dachten nog niet zo diep na over dingen. Hij was een heel gemakkelijke baby, eens we thuis waren sliep hij van de eerste nacht door. Hij was ook een vrolijk kind, lacht op alle foto's en werd graag getrokken. Dan mag je 100jaar worden die dingen vergeet je niet. Met mijn man betert het nu beetje bij beetje, maar ik vrees dat hij met nieuwjaar toch nog niet thuis zal zijn. Alfy
|