Man 78 ik 76j Wij zijn ouders van 2zonen en een dochter. En grootouders van 3 kleindochters en een kleinzoon.
Onze zoon Patrick Getekend door een bewoner van 93jaar
De zussen Evi en Ine
Zeer mooie tekening van Bomma Zelk! Bomma van Ine en Evi, hier nog aan het werken aan Ine haar trouwkleed. Gelukkig heeft ze dat nog mogen meemaken
Sigrid en Indra
Bompa en achterkleinkind Linda. Linda in Februari geboren, en in september zelfde jaar is bompa overleden. Bomma was jaar daarvoor gestorven, ook in september. Ouders van mijn moeder.
Linda "Lynn" is de dochter van mijn oudeste zus, in februari overleden.
Wij zijn allemaal maar mensen de ene met een groot, de andere ...met een klein verdriet en of je het nu wel of niet gelooft wat ons bezwaart moeten we, voor we verder gaan een plaatsje geven dan pas kunnen we verder, anders niet.
Kleindochters
Evi Indra Ine
Katjes Evi
Yvonne 21j en oudste zoon René 1j 1971
Stress-mannetje mijnen favoriet
Onze Kunstenaars in actie
Kleindochter Indra
Kleindochter Evi
Laat me los
vanaf hier heb ik alleen te gaan. Ik zal altijd -ergens- bij je zijn. We zijn tochtgenoten, maar hier neem ik afscheid. Ik neem je glimlach mee, je warme liefde ook. Maar hou me niet vast, ik wil zoals altijd in vrijheid, mijn eigen weg kunnen gaan
Gezin oudste zoon + Ad'ka
Tekening gemaakt door Indra
Ine speelt gitaar Afgestudeerd op 't Lemmens Instituut
27-12-2020
Verjaardag
Vandaag na 51j huwelijk is het de tweede keer nieuwjaar zonder echtgenoot. De eerste keer was bij de geboorte van onze jongste zoon! die vandaag zou verjaren en 44j geworden zijn. We waren langs de ene kant heel blij! en langs de andere kant verdrietig. Toen bleven we nog 9 dagen in de kliniek, maar waren niet ziek ik toch niet. Kerstmis viel toen op zaterdag, de dokter zei! kom maandag na kerstmis op controle. We hadden al 2 kindjes toen, het was kerstverlof en mijn man was ook thuis, dat kwam goed uit. We hadden geen wagen, en ik met mijn japon "ingeval" weg naar de kliniek, niet zo ver van ons toen. Alles was goed en de dokter zei! als het morgen nog niet is kom dan terug! mijn dag was 30 Dec. Ik zei! maakt dat vandaag een verschil? want dat komt ons wel beter uit! nee zei hij! dan blijf ik. De dokter sprak een verpleegster aan, en zei! geef deze dame een spuitje! en verlies ze niet uit het oog! want het is haar derde kindje en koopt heel gemakkelijk. Dat gebeurde, voorbereidingen werden gemaakt. Ik vroeg aan de verpleegster wil je mijn man bellen? zouden we niet even wachten tot je weeën hebt antwoorden zij. Iets later kreeg ik een lichte wee en ze kwam meten, amai zei ze ge blijft er rustig bij, ik zei wacht maar het moet nog komen! maar toen ze aan de deur stond riep ik kom maar terug hij begint te drukken! onderussen was mijn man gebeld, maar die moest de kinderen bij de bomma aan de overkant nog afzetten, en ook tevoet komen. Toen hij in de gang kwam zei de verpleegster, rap want ik hoor het al! en ja dat heeft hij gemist zo vlug was dat gegaan. Had ik thuisgebleven en afgewacht was ik nooit in de kliniek geraakt, ik was het madammeke van de rappe bevalling Nu vandaag zoveel jaren later zag ik alles weer voor mij, en dacht we hadden de kindjes ook eerder naar de bomma kunnen brengen en dan had hij kunnen meekomen! maar ja toen waren we jong en dachten nog niet zo diep na over dingen. Hij was een heel gemakkelijke baby, eens we thuis waren sliep hij van de eerste nacht door. Hij was ook een vrolijk kind, lacht op alle foto's en werd graag getrokken. Dan mag je 100jaar worden die dingen vergeet je niet. Met mijn man betert het nu beetje bij beetje, maar ik vrees dat hij met nieuwjaar toch nog niet thuis zal zijn. Alfy
Reacties op bericht (1)
29-12-2020
dag Alfy moeilijke dagen ---
mupoad werkt niet meer , even uitproberen of de button nog werkt --- ondertussen kan ik hier komen kijken en bijlezen --- en ⦠bedanken voor de vriendschap
Bompa en bomma grootouders moeders kant. Superlieve bomma, bompa was knorriger
Patrick
27-12-1976--10-07-2006
Ik kijk omhoog en denk aan jou. In het zwarte gat van de nacht. Ik stel me voor dat jij er bent. En gewoon tegen me lacht. Ik zie je niet, en hoor je niet. Maar doordat ik jou zo hard mis. Ben ik van het feit doordrongen, dat er boven mij "iets" is. Ik sluit mijn ogen en beleef, een intens moment. Ik weet gewoon, ik voel gewoon, dat jij er bent, Patje
Er is een traan in mijn oog. Niemand die hem ziet, Niet een traan van plezier maar van stil verdriet. die traan in mijn oog, rolt ondertussen over mijn wang. Ik kan hem niet meer stoppen, hij gaat zijn eigen gang. Er rolt een traan over mijn wang, en landt op de grond. Een traan van stil verdriet die zoveel zegt voor mij. Er rolt een traan ik stoor hem niet. Omdat soms met een traan je zoveel meer zegt, meer dan met 1 woord.
Nu vandaag zoveel jaren later zag ik alles weer voor mij, en dacht we hadden de kindjes ook eerder naar de bomma kunnen brengen en dan had hij kunnen meekomen! maar ja toen waren we jong en dachten nog niet zo diep na over dingen. Hij was een heel gemakkelijke baby, eens we thuis waren sliep hij van de eerste nacht door. Hij was ook een vrolijk kind, lacht op alle foto's en werd graag getrokken. Dan mag je 100jaar worden die dingen vergeet je niet. Met mijn man betert het nu beetje bij beetje, maar ik vrees dat hij met nieuwjaar toch nog niet thuis zal zijn. Alfy 
