Hier zijn we weer. Gisteren was mijn dochter een uur te vroeg bij ons, maar dan hebben we nog wat kunnen babbelen. Ik was mooi op tijd ginder. De dienst was met beperking van mensen, en vond het een hele eer dat ik gevraagd was. Het was mooi en warm opgezet, en er werden mooie brieven voorgelezen met emoties natuurlijk. Er werden ook veel foto's getoond, die me aan mijn moeder deden denken! want zij was van 1919 en mijn moeder van '22. Het is wel plezant als je in een warm nest bent opgegroeid, en dat kan doorgeven. Want de dochter is ook een hele lieve dame. Het straffe is dat ze met haar man dezelfde dag verjaarde en even oud waren. Maar die heeft ze op jonge leeftijd verloren met een ongeval, en is verder alleen gebleven. Dat heb ik persoonlijk nooit gekend, ons moeder heeft haar echt krom gewerkt en nooit de luxe gehad die ze verdiende. Zij stond er alleen voor, voor zes kinderen zonder alimentatiegeld. Kindergeld zag ze ook niet veel vermits ze veel niet ingeschreven heeft gewerkt. De oudste en jongste werden door de grootouders opgevoed, die waren nog redelijk in een normale situatie terecht gekomen. Toen mijn grootouders overleden waren, jaar na jaar begin jaren zestig. Was de jongste 12j en is die bij ons komen wonen, wat in 't begin heel raar was meer voor hem als voor ons. De oudste was toen de deur al uit. Ik hield heel veel van mijn moeder en bomma! bompa was nogal een norse man. Ze waren beenhouwers en hij was nen echte, de jongste was zijnen oogappel. Na de dienst ging ik naar de bushalte, toen er een familielid, mij achterna kwam en voorstelde mij mee te nemen vermits ze ook die richting uit moesten, wat ik dan gedaan heb! en hartelijk dank daarvoor, wat maakte dat ik vlug thuis was. Vandaag al met de swiffer rond geweest, en zal het voor de rest rustig blijven. Alfy
|