Was daarstraks begonnen een bericht te schrijven, weer opnieuw begonnen want wou wat foto's bijzetten die nog verkleind moesten worden. Ik had een berichtje naar een verzorgster gestuurd over mijn maatje, met mijn bezorgdheid dat ze achteruit ging! en had gevraagd als er iets was "kliniek ofzo..." van mij te verwittigen? had ook een paar namen gegeven van mensen die me nog nauw aan 't hart liggen. Toen ik iets later een bericht kreeg dat één van hen zwaar gevallen was, en sindsdien hard achteruit ging en als ik ze nog wou zien vlug moest komen, wat ik dan ook meteen deed. Het was een mooie fiere dame voor haar leeftijd, ze zou volgende maand 100j worden. Toen ik op de kamer kwam met de verzorgster, was het dag en nacht verschil, mee door de val natuurlijk. Iedereen had zijn werk en ik stelde voor er te blijven tot de kleinzoon kwam, zo kon ik haar hand vasthouden voor een warm gevoel. Reageren deed ze nauwelijks, pas als ik zei dat de kleinzoon ging komen gaf ze een blijk van reactie, en eens hij binnenkwam en ze zijn stem hoorde reageerde ze ook even. Heb met hem nog over vanalles gesproken, over de uitstapjes en het home, en heb dan afscheid genomen. Maar vrees dat ik zal opstaan met slecht nieuws. Het is de gang van het leven, en ze heeft de leeftijd maar het komt toch telkens hard binnen. Alfy
|